Έκτορ Σκαρόνε, ο πρώτος μάγος του ποδοσφαίρου

Θεωρείται ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών που ανέδειξε η χώρα. Ονομάστηκε «μάγος» για την εφευρετικότητά του και τα μεγαλοφυή του σχέδια αλλά πάνω από όλα ήταν ο «θεός» της χώρας. Ίσως ο άλλος χαρακτηρισμός, «Γκαρντέλ του ποδοσφαίρου» να είναι πιο κοντά στην αλήθεια.
Ο Γκαρντέλ ήταν ο μεγαλύτερος χορευτής ταγκό εκείνης της εποχής.
Μέτριος σε ανάστημα, κατόρθωνε κι έπαιρνε τις κεφαλιές «πηδούσε πολύ ψηλά και περίμενε την μπάλα». Προικισμένος με χιλιοστομετρική ακρίβεια στο σουτ, μπορούσε να χτυπήσει δέκα πέναλτι και να στείλει την μπάλα στο ίδιο ακριβώς σημείο όπως και να την στείλει στο σημείο του πέναλτι χτυπώντας κόρνερ!
Το πιό επίλεκτο μέλος της θρυλικής επιθετικής πεντάδας που χάρισε στην Ουρουγουάη το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι άλλοι τέσσερις ήσαν οι Ντοράντο, Κάστρο, Τσέα και Ιριάρτε.
Όλα αυτά μοιάζουν μυθικά, αλλά ο Πέδρο Τσέα που ήταν ο συμπαίκτης του στην εθνική τα επιβεβαιώνει. Ο Μεάτσα που έπαιξε μαζί του στην Ίντερ δήλωσε για τον Σκαρόνε ότι είναι φανταστικός. Και ο Ζαμόρα τον ανακήρυξε «σύμβολο» του ποδοσφαίρου. Δεν είναι υπερβολή να τον ονομάσει κανείς τον Πελέ της δεκαετίας του ΄20. Η συμβολή του Σκαρόνε ήταν αποφασιστική στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και στη κυριαρχία της Ουρουγουάης στην δεκαετία του ΄20. Ήταν ταλέντο στο κέντρο, τον χρειάζονταν για τις μπαλιές ακριβείας και για τα σουτ από τα δεκαέξι μέτρα, για τις ξαφνικές του διεισδύσεις που μετατρέπονταν σε γκολ και για τις στημένες φάσεις, για να διεκδικεί τις κεφαλιές από τους αμυντικούς. Αλλά ο Σκαρόνε που ήταν ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής ήξερε να παίζει και άμυνα και η ικανότητά του σε αυτόν τον τομέα υπήρξε αποφασιστικής σημασίας στο πρώτο μέρος του τελικού όταν η Αργεντινή επιτίθονταν και πολλοί από τους αμυντικούς είχαν χάσει τον μπούσουλα.
Το 1926 πήγε στην Μπαρτσελόνα, αλλά έμεινε μόνο έξι μήνες. Δεν ήθελε να χαρακτηριστεί επαγγελματίας και χάσει το δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 με την Ολυμπιακή ομάδα της χώρας του. Έτσι κι αλλιώς έκανε το ρεκόρ του. Έγινε ο πρώτος Ουρουγουανός που διέσχισε τον Ατλαντικό και δέχτηκε να παίξει στην Ευρώπη.
Έκανε ένα πέρασμα από την Ιταλία, όμως και επέστρεψε στο Μοντεβιδέο το ΄34 στην κατάλληλη στιγμή για να θριαμβεύσει ξανά στο εθνικό πρωτάθλημα.
Πραγματική βεντέτα με την καλή, αλλά και την… άσχημη έννοια της λέξης. Συχνά ήταν δύστροπος, εγωϊστής, εριστικός.
Με τη Νάσιοναλ σημείωσε 301 γκολ σε 369 αγώνες.
Εργάστηκε και ως προπονητής στη Μιλιονάριος (1946-47) την εποχή που έπαιζε σ’ αυτή ο Αλφρέδο ντι Στέφανο, στη Ρεάλ Μαδρίτης (1950, 1951-52) και στη Νάσιοναλ (1954) μαζί με τον Εκτορ Ρομέρο.
Ποδοσφαιριστής ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός του ο Κάρλος ο οποίος αγωνίστηκε στη Νάσιοναλ και στην εθνικη ομάδα.
Σκοτώθηκε σε τροχαίο έξω από το Μπουένος Αϊρες το 1967
O Έκτορ Σκαρόνε σε αριθμούς
Γεννήθηκε: 26 Νοεμβρίου 1898 στο Μοντεβιδέο
Πέθανε: 4 Απριλίου 1967 (68 χρ.) στο Μοντεβιδέο
Εθνικότητα: Ουρουγουανός
Θέση: Επιθετικός ενδιάμεσος
Ύψος: 1μ71
Βάρος: 73
Συμμετοχές στην εθνική: 52
Γκολ με την εθνική: 31
Πρώτο ματς: 2 Σεπτεμβρίου 1917, με Αργεντινή 1-0 στο Μοντεβιδέο
Τελευταίο ματς: 30 Ιουλίου 1930, με Αργεντινή 4-2 στο Μοντεβιδέο
Ομάδες
1913-26 Νάσιοναλ
1926-27 Μπαρτσελόνα (Ισπανία)
1928-30 Νάσιοναλ
1931-32 Ιντερ (Ιταλία) 14 συμμετοχές, 7 γκολ
1932-34 Παλέρμο (Ιταλία) 51-11
1934 Ιντερ
1934-39 Νάσιοναλ 369-301
Γουόντερς
Συμμετοχές σε Μουντιάλ
1930 (1η) 3 αγώνες, ένα γκολ
Τίτλοι
Μουντιάλ 1: 1930 (Ουρουγουάη)
Ολυμπιακό Τουρνουά: 2 (1924,1928 με Ουρουγουάη)
Κόπα Αμέρικα: 4 (1917, 23, 24, 26  με Ουρουγουάη)
Πρωταθλήματα Ουρουγουάης: 8 (1916, 1917, 1919, 1920, 1922, 1923, 1924, 1934 με Νάσιοναλ)
1ος σκόρερ Ουρουγουάης : 1 (1931 με Νάσιοναλ)
Κύπελλο Ισπανίας: 1 (1926 με Μπαρτσελόνα)
Δείτε σπάνιες ποδοσφαιρικές στιγμές του Έκτορα Σκαρόνε

retrosport.wordpress.com