Μιμούν Αλέν, Γάλλος δρομέας μεγάλων αποστάσεων

Γεννήθηκε: Ελ Ταλέγκ (Αλγερία): 1η Ιανουαρίου 1921

Στη ζωή αξίζει να περιμένεις! Αυτό μπορεί να μας το διδάξει ο Αλέν Μιμούν, ο νικητής του Μαραθωνίου της Μελβούρνης το 1956 και εθνικός ήρωας της Γαλλίας.

Αν ζούσε στις μέρες μας θα φορούσε τη πράσινη φανέλα της Αλγερίας και θα ήταν σούπερ σταρ. Γεννήθηκε όμως το 1921 και αυτομάτως έχασε τη πράσινη φανέλα, αφού η πατρίδα του η Αλγερία ήταν αποικία της Γαλλίας. Έχασε και πολλά άλλα. Όπως κάποια χρόνια αθλητικής δραστηριότητας εξ αιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που πολέμησε στο πλευρό του στρατηγού Ντε Γκωλ (τραυματίστηκε στη μάχη τουΜόντε Καζίνο στην Ιταλία και παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του). Θέλησε να τη δοξάσει όμως τη Γαλλία κι έτσι όπως αυτός ήθελε αθλητικά. Μόλις τελείωσε η λαίλαπα του πολέμου αποφάσισε να επιστρέψει στην μεγάλη του αγάπη τον αθλητισμό. Ήταν ήδη 24 χρόνων όταν άρχισε να σαρώνει τους τίτλους στη Γαλλία. Στις μεγάλες διοργανώσεις όμως έπρεπε και πάλι να περιμένει. 

Αιτία ήταν ο «άνθρωπος ατμομηχανή» οΕμίλ Ζάτοπεκο οποίος κυριαρχούσε στις μεγάλες αποστάσεις. Αυτός του στέρησε Ολυμπιακές και Ευρωπαϊκές νίκες. Όμως ο μικροκαμωμένος Μιμούν ήξερε να περιμένει.Κι έφθασε ο Μαραθώνιος δρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Ζάτοπεκ και Μιμούν στην αφετηρία. Κάτω από τον καυτό ήλιο (36ο βαθμούς κελσίου έλεγαν τα θερμόμετρα εκείνο το μεσημέρι που δόθηκε η εκκίνηση). Ο Μιμούν ήταν 35 χρόνων κι ο Ζάτοπεκ 34.Ο Μιμούν κατάφερε να μην λειώσει σ’ εκείνο το λιοπύρι. Ίσως τον βοήθησε και η καταγωγή του. Επιτέλους έκοβε πρώτος το νήμα. Όλοι χειροκροτούσαν τον Ολυμπιονίκη που ήξερε να περιμένει. Κι αυτός με τη σειρά του περίμενε τον φίλο του τον Εμίλ να τερματίσει. Ο Ζάτοπεκ κατατάχτηκε 6ος, αλλά μέσα στη ζάλη της προσπάθειας δεν κατάλαβε ότι ο φίλος του είχε κερδίσει.
- Γιατί δεν με συγχαίρεις; είπε στο Μιμούν
- Όχι, εσύ πρέπει να με συγχαρείς. Είμαι Ολυμπιονίκης, του απάντησε γεμάτος περηφάνια. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν.
Εκείνο το χρυσό μετάλλιο όμως δεν ήταν η μόνη χαρά του Ολυμπιονίκη. Η γυναίκα του την ίδια μέρα, ίσως και την ίδια ώρα έφερε στον κόσμο το παιδί τους. Το ονόμασαν Ολυμπία σε ανάμνηση της νίκης εκείνης στη μακρινή Αυστραλία.
Ο Μιμούν συνέχισε να τρέχει ακόμα και ως βετεράνος μέχρι το 1971 και φυσικά συνέχισε να κερδίζει τους αντιπάλους του. Το 2004 έτρεξε ως λαμπαδηδρόμος κουβαλώντας την Ολυμπιακή Φλόγα. Ήταν ο κατάλληλος. Η δική του φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ!
Δείτε: Ο Αλέν Μιμούν θυμάται τον Μαραθώνιο της Μελβούρνης εδώ

Ο Μιμούν στις μεγάλες διοργανώσεις1948 Ολυμπιακοί 2ος στα 10.000μ (30.47.4)
1950 Ευρωπαϊκοί 2ος στα 5.000μ (14.26.0) και 2ος στα 10.000μ (30.21.0)
1952 Ολυμπιακοί 2ος στα 5.000μ (14.07.4) και 2ος στα 10.000μ (29.32.8)
1956 Ολυμπιακοί 1ος στον Μαραθώνιο (2:25.00)

Ο Φρανσουά Μιτεράν τιμά τον Αλέν Μιμούν στο Προεδρικό Μέγαρο (επάνω) και το 2004 ο ήρωάς μας λαμπαδηδρόμος (δεξιά)

http://athlites.blogspot.gr/