Τζιανκάρλο Αντονιόνι, το 10άρι μιας άλλης εποχής

Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές είχαν και έχουν την φινέτσα,του Ιταλού,Τζιανκάρλο Αντονιόνι.
Ο ξανθομάλλης Τζιανκάρλο αποτελεί ένα από τα ινδάλματά μου και πάντα φρόντιζα να μην χάνω παιχνίδι του, στο μέτρο του δυνατού φυσικά.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1980 λοιπόν η εθνική Ελλάδος έδινε παιχνίδι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου του 1982, κατά της αντίστοιχης της Ιταλίας. Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο να γίνει στη «Λεωφόρο Αλεξάνδρας».Κόσμος χιλιάδες .Όλοι ήθελαν να ενισχύσουν την «γαλάζια ομάδα»που είχε δώσει το παρόν στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1980 (για πρώτη φορά στην ιστορία της!!) και τώρα ξεκινούσε μία νέα μεγαλύτερη προσπάθεια για να δώσει το παρόν της στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό γεγονός.
Η Ιταλία πάντα διέθετε και διαθέτει, μερικά από τα σημαντικότερα αστέρια του διεθνούς ποδοσφαίρου.Κι εκείνη την εποχή το πρώτο όνομα ήταν ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι,ο «μπαλαντέρ»της Φιορεντίνα. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης της μπάλλας.Και το λέω αυτό γιατί ελάχιστοι ποδοσφαιριστές ακουμπούν ή χαιδεύουν καλύτερα, την μπάλα με το δεξί εξωτερικό του ποδιού τους. Όπως ο Πελέ, ο Γκαρίντσα, ο Ρομάριο ,ο Μπεκενμπάουερ, κ.α. Ανάμεσά τους και ο Αντονιόνι. Ενα γνήσιο 10άρι!!.Ενας ποδοσφαιριστής που κυριαρχούσε στο χώρο του κέντρου. Θυμάμαι μόλις στο 10’ έκανε μία ωραία κούρσα κι αφού απέφυγε δύο αντιπάλους του, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της Ελλάδος, δίνοντας το προβάδισμα στην «σκουάντρα ατζούρα».Το γκολ αυτό πάγωσε τους παίκτες της εθνικής μας ομάδας, που έκαναν μία συγκινητική προσπάθεια στη συνέχεια αλλά δίχως αποτέλεσμα. Στο 80’ ο Γκαετάνο Σιρέα ο μεγάλης κλάσεως αυτός λίμπερο, πέτυχε δεύτερο γκολ για την εθνική Ιταλίας, κι εκεί έληξε ουσιαστικά και το παιχνίδι..
Ο Αντονιόνι που ξεκίνησε την καριέρα του στην Αστι ομάδα της Δ’ κατηγορίας, μετακινήθηκε το 1972 στην Φιορεντίνα, η οποία πλήρωσε το ποσό των 435.εκ.λιρέτες (!!!)τρομερό ποσό για την εποχή!!!Κι αμέσως έγινε το ίνδαλμα όχι μόνο των «βιόλα»αλλά πολλών εκατομμυρίων φιλάθλων ανά την Υφήλιο…Αρχικά φορούσε το Νο 7,αλλά πολύ σύντομα πήρε το 10,κι έγραψε την δική του ξεχωριστή ιστορία…
Ποδοσφαιριστής που χαιρόσουν να έβλεπες. Κάθε του κίνηση θύμιζε «χορευτή μπαλέτου».Το όχι στον Ανιέλι!
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τι έγινε το καλοκαίρι του 1978!! Τότε που ο αείμνηστος ιδιοκτήτης της ΦΙΑΤ και φυσικά της Γιουβέντους, ο Τζιάνι Ανιέλι έδινε «γη και ύδωρ»προκειμένου να τον εντάξει στην ομάδα του. Ο Ανιέλι είχε προτείνει στην διοίκηση της Φιορεντίνα να επιλέξει 4 ποδοσφαιριστές μεσαίου βεληνεκούς ,ή να της δώσει 2 δις λιρέτες ,αντίστοιχο των σημερινών 25 εκ.ευρώ (!!) ποσό εξωφρενικό για την εποχή φυσικά, με αντάλλαγμα να πάρει τον Αντονιόνι,που τότε ήταν μόλις 24 ετών…Κι όλη η φίλαθλος Ιταλία τρελαινόταν και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του…
Έλα όμως που πριν απαντήσει η διοίκηση , βγήκε και μίλησε ο ίδιος ο Αντονιόνι :
«Όχι, μένω στη Φιορεντίνα » ήταν η ξερή απάντησή του για την οποία έχει πει κατά καιρούς ότι δεν μετάνιωσε ποτέ. Μία απάντηση την οποία πήρε «πιο εύκολα απ’ όσο φαίνεται απ’ έξω . Συζήτησε με την γυναίκα του και την επόμενη είπε το δικό του ΟΧΙ στον Ανιέλι…Βέβαια κάποια χρόνια αργότερα δεν έγινε το ίδιο με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο,αλλά αυτό δεν έχει πλέον καμία σημασία…
Ο Αντονιόνι έπαιξε 15 σαιζόν (1972-1987) στην Φιορεντίνα, σημειώνοντας 61 τέρματα σε 341 παιχνίδια. Εκλεισε την σταδιοδρομία του στην Ελβετική, Λωζάννη (1987-88) ,ενώ φόρεσε την φανέλλα της εθνικής Ιταλίας 73 φορές (7 γκολ). Ωστόσο δεν μπόρεσε να γευθεί την επιτυχία ενός σκουντέτο,αλλά από την άλλη κατέκτησε το μεγαλύτερο τρόπαιο σε εθνικό επίπεδο: Το Μουντιάλ του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας, αν και δε μπόρεσε να το χαρεί όπως θα ήθελε. Στον ημιτελικό κατά της Πολωνίας του έκανε τη ζωή αβίωτη με τα σκληρά μαρκαρίσματα ο Ζμούντα με συνέπεια να μην μπορέσει να αγωνισθεί στον τελικό κατά της –τότε- Δυτικής Γερμανίας (3-1).
Βέβαια η μεγάλη του εμφάνιση ήταν στα προημιτελικά εναντίον της Βραζιλίας όπου η «σκουάντρα ατζούρα»επικράτησε με 3-2 των Ζίκο, Σώκρατες, Ζούνιορ κ.ά. Μεγάλος πρωταγωνιστής στο παιχνίδι αυτό και ο τρομερός, Πάολο Ρόσι που σημείωσε και τα τρία γκολ…
Ο Αντονιόνι που γεννήθηκε την Πρωταπριλιά του 1954 όταν κρέμασε την φανέλα του, δεν έφυγε από το ποδόσφαιρο. Δούλεψε κατά καιρούς ως τεχνικός διευθυντής της Φιορεντίνα (και επί ημερών Αλμπέρτο Μαλεζάνι), ενώ υπήρξε και μάνατζερ της εθνικής νέων της Ιταλίας




retrosport.wordpress.com