Αναρτήθηκε από
sifis
την
- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Το lLIVE SPORTS 24 σας παρουσιάζει ένα μοναδικό βίντεο που παρουσιάζει τον τεράστιο άσο του πινγκ πονγκ του Παναθηναϊκού Νίκο Μαντζάρογλου!
Είναι από τους πιο άγνωστους Έλληνες αθλητές. Κι όμως τη διεθνή του καριέρα θα τη ζήλευαν πολλοί.
Το να αναδειχτείς πρωταθλητής σε Γερμανία και Αγγλία, να νικάς παγκόσμιους πρωταθλητές σε μεγάλα πρωταθλήματα δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Όπως δεν συμβαίνει κάθε μέρα να αναπτύσεις έντονη εθνική δράση απέναντι στη χώρα που σε έστεψε πρωταθλητή της!
Μπερδευτήκατε; Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή.
Εν αρχή ήν Νίκος Μαντζάρογλου, ένας Έλληνας που γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο Μαντζάρογλου ήταν αυτό που λέμε πολυσύνθετο ταλέντο. Έπαιζε ποδόσφαιρο, τένις, κολυμπούσε, έκανε σκι, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας χόκεϊ του Παναθηναϊκού που ήταν ο πρώτος σύλλογος που το ανέπτυξε και έπαιζε πινγκ πογκ.
Επειδή στα τέλη της δεκαετίας του ’20 και στις αρχές του ’30 το άθλημα αυτό ήταν άγνωστο στην Ελλάδα και η χώρα μας δεν ανήκε στη παγκόσμια ομοσπονδία βρήκε την ευκαιρία πηγαίνοντας στη Γερμανία να σπουδάσει να ασχοληθεί με το αγαπημένο του άθλημα.
Εγκαταστάθηκε στη Δρέσδη και η μία επιτυχία άρχισε να διαδέχεται την άλλη. Όπλο του ο τίτλος του Πρωταθλητή Αγγλίας που είχε κερδίσει το 1927! Το 1931 αναδεικνύεται πρωταθλητής Γερμανίας στο πρωτάθλημα στο Μαγδεμβούργο τόσο στο απλό, όσο και στο διπλό (με τον Χάιντζ Νίκελσμπουργκ). Τον επόμενο χρόνο διατηρεί το στέμμα του στο απλό στο πρωτάθλημα που γίνεται στη Δρέσδη.
Με τα χρώματα της Γερμανίας μετέχει και σε διεθνείς διοργανώσεις. Παίρνει μέρος σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα σε μια εποχή που δεν υπήρχε ομοσπονδία πινγκ πογκ στην Ελλάδα
• Το 1930 στο Βερολίνο περνά στους «16»
• Το 1931 στη Βουδαπέστη φθάνει στα ημιτελικά
• Το 1932 στη Πράγα περνά στα προημιτελικά
• Το 1933 στο Μπάντεν φθάνει στους «64»
Κάπου εκεί σταματά η διεθνής του καριέρα. Όχι επειδή δεν είναι καλός, αλλά επειδή στη Γερμανία ο Ναζισμός δεν θέλει ξένους στα πόδια του. Επιστρέφει στην Ελλάδα κι ασχολείται με τον Παναθηναϊκό και τα διάφορα τμήματα (κολύμπι κ.ά), αλλά και τις χιονοδρομίες.
Στον πόλεμο του ’40 επιστρατεύεται να πολεμήσει. Αρχικά υπηρετεί στο πεζικό και στη συνέχεια στο τμήμα χιονοδρόμων που οργανώνεται στα βουνά της Αλβανίας.
Στην Κατοχή συμμετέχει στην αντιστασιακή οργάνωση «Όμηρος» μαζί με άλλα στελέχη του Παναθηναϊκού. Με τον «Όμηρο» κάποια στιγμή συνεργάστηκε και ο Γεώργιος Ιβάνοφ, ο κολυβμητής του Ηρακλή που διακρίθηκε ως σαμποτέρ την περίοδο αυτή.
Μετά τον πόλεμο εργαζόταν σε τεχνικό γραφείο στη Πλατεία Κλαυθμώνος. Μια μέρα, την Τετάρτη 12 Απριλίου 1950 ξεκίνησε από το σπίτι του στο Κολωνάκι (Υψηλάντου 27) να πάει στο γραφείο του. Πήρε το τραμ, κατέβηκε Ακαδημίας και πήρε το δρόμο για το γραφείο του. Στην οδό Σταδίου στο ύψος της Κοραή τη στιγμή που περνούσε το δρόμο τον χτύπησε ένα ΤΑΧΙ. Δεν έδωσε σημασία. Πήγε στο γραφείο του, αλλά οι πόνοι ήταν ισχυροί. Μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό όπου διαπιστώθηκε ότι είχε βαριά θλάση κοιλίας και ρήξη παχέως εντέρου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, αλλά την επόμενη μέρα, Πέμπτη 13 Απριλίου πέθανε. Η κηδεία του έγινε την επομένη, Παρασκευή 14 Απριλίου στο Α’ Νεκροταφείο.
Είναι από τους πιο άγνωστους Έλληνες αθλητές. Κι όμως τη διεθνή του καριέρα θα τη ζήλευαν πολλοί.
Το να αναδειχτείς πρωταθλητής σε Γερμανία και Αγγλία, να νικάς παγκόσμιους πρωταθλητές σε μεγάλα πρωταθλήματα δεν συμβαίνει κάθε μέρα. Όπως δεν συμβαίνει κάθε μέρα να αναπτύσεις έντονη εθνική δράση απέναντι στη χώρα που σε έστεψε πρωταθλητή της!
Μπερδευτήκατε; Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή.
Εν αρχή ήν Νίκος Μαντζάρογλου, ένας Έλληνας που γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο Μαντζάρογλου ήταν αυτό που λέμε πολυσύνθετο ταλέντο. Έπαιζε ποδόσφαιρο, τένις, κολυμπούσε, έκανε σκι, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας χόκεϊ του Παναθηναϊκού που ήταν ο πρώτος σύλλογος που το ανέπτυξε και έπαιζε πινγκ πογκ.
Επειδή στα τέλη της δεκαετίας του ’20 και στις αρχές του ’30 το άθλημα αυτό ήταν άγνωστο στην Ελλάδα και η χώρα μας δεν ανήκε στη παγκόσμια ομοσπονδία βρήκε την ευκαιρία πηγαίνοντας στη Γερμανία να σπουδάσει να ασχοληθεί με το αγαπημένο του άθλημα.
Εγκαταστάθηκε στη Δρέσδη και η μία επιτυχία άρχισε να διαδέχεται την άλλη. Όπλο του ο τίτλος του Πρωταθλητή Αγγλίας που είχε κερδίσει το 1927! Το 1931 αναδεικνύεται πρωταθλητής Γερμανίας στο πρωτάθλημα στο Μαγδεμβούργο τόσο στο απλό, όσο και στο διπλό (με τον Χάιντζ Νίκελσμπουργκ). Τον επόμενο χρόνο διατηρεί το στέμμα του στο απλό στο πρωτάθλημα που γίνεται στη Δρέσδη.
Με τα χρώματα της Γερμανίας μετέχει και σε διεθνείς διοργανώσεις. Παίρνει μέρος σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα σε μια εποχή που δεν υπήρχε ομοσπονδία πινγκ πογκ στην Ελλάδα
• Το 1930 στο Βερολίνο περνά στους «16»
• Το 1931 στη Βουδαπέστη φθάνει στα ημιτελικά
• Το 1932 στη Πράγα περνά στα προημιτελικά
• Το 1933 στο Μπάντεν φθάνει στους «64»
Κάπου εκεί σταματά η διεθνής του καριέρα. Όχι επειδή δεν είναι καλός, αλλά επειδή στη Γερμανία ο Ναζισμός δεν θέλει ξένους στα πόδια του. Επιστρέφει στην Ελλάδα κι ασχολείται με τον Παναθηναϊκό και τα διάφορα τμήματα (κολύμπι κ.ά), αλλά και τις χιονοδρομίες.
Στον πόλεμο του ’40 επιστρατεύεται να πολεμήσει. Αρχικά υπηρετεί στο πεζικό και στη συνέχεια στο τμήμα χιονοδρόμων που οργανώνεται στα βουνά της Αλβανίας.
Στην Κατοχή συμμετέχει στην αντιστασιακή οργάνωση «Όμηρος» μαζί με άλλα στελέχη του Παναθηναϊκού. Με τον «Όμηρο» κάποια στιγμή συνεργάστηκε και ο Γεώργιος Ιβάνοφ, ο κολυβμητής του Ηρακλή που διακρίθηκε ως σαμποτέρ την περίοδο αυτή.
Μετά τον πόλεμο εργαζόταν σε τεχνικό γραφείο στη Πλατεία Κλαυθμώνος. Μια μέρα, την Τετάρτη 12 Απριλίου 1950 ξεκίνησε από το σπίτι του στο Κολωνάκι (Υψηλάντου 27) να πάει στο γραφείο του. Πήρε το τραμ, κατέβηκε Ακαδημίας και πήρε το δρόμο για το γραφείο του. Στην οδό Σταδίου στο ύψος της Κοραή τη στιγμή που περνούσε το δρόμο τον χτύπησε ένα ΤΑΧΙ. Δεν έδωσε σημασία. Πήγε στο γραφείο του, αλλά οι πόνοι ήταν ισχυροί. Μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό όπου διαπιστώθηκε ότι είχε βαριά θλάση κοιλίας και ρήξη παχέως εντέρου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, αλλά την επόμενη μέρα, Πέμπτη 13 Απριλίου πέθανε. Η κηδεία του έγινε την επομένη, Παρασκευή 14 Απριλίου στο Α’ Νεκροταφείο.
retrosport.wordpress.com
leoforos.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου