Ένας γεννημένος νικητής

Ο Έμερσον Φερέιρα ντα Ρόσα, ήταν ένας παίκτης που δε γέμιζε το μάτι, όμως «κατάπινε» ατέλειωτα χιλιόμετρα και έφευγε συνήθως νικητής από το γήπεδο.

Ο Βραζιλιάνος μέσος έχει μια καριέρα που θα ζήλευαν άλλοι ποδοσφαιριστές, φορώντας τις φανέλες των Γκρέμιο, Σάντος,  Γιουβέντους, Ρόμα, Μίλαν, Ρεάλ Μαδρίτης και Λεβερκούζεν.

Ως αμυντικός χαφ, είχε ατέλειωτα τρεξίματα, ενώ το κομμάτι του ήταν κυρίως αμυντικό, «σκοτώνοντας» ό,τι πήγαινε να περάσει στην περιοχή της ομάδας του.

Το sportsking.gr σας θυμίζει έναν ποδοσφαιριστή, που ξεχάστηκε γρήγορα από τα μυαλά μας, όμως δεν ξεχάστηκε ποτέ από τις ομάδες που πέρασε, καθώς η αναπλήρωσή του ήταν αρκετά δύσκολη.

Πρωταθλητής και Γερμανία

Ο πρώτος σταθμός της καριέρας του ήταν η Γκρέμιο το 1994, όπου έμεινε για τρία μόλις χρόνια, καθώς από την Ευρώπη τον είχαν εντοπίσει γρήγορα. Όντας δύο φορές πρωταθλητής στη χώρα του, με άλλα τόσα Κύπελλα κι ένα Λιμπερταδόρες, η χώρα του καφέ, δεν τον «χωρούσε» με αποτέλεσμα  η μεταγραφή στη Μπάγερ Λεβερκούζεν, να είναι εύκολη σκέψη.

Στη Γερμανία, γίνεται βασικός κι αναντικατάστατος, σημειώνοντας 88 συμμετοχές με τις «ασπιρίνες» με 11 τέρματα σε τρεις σεζόν. Ο επόμενος σταθμός πρέπει να είναι μεγαλύτερος.

Το παιδί του Καπέλλο

Η πρωτεύουσα της Ιταλίας ήταν ο επόμενος προορισμός, με τη Ρόμα να τον αποκτά αντί 35 εκατομμυρίων ιταλικών λιρών, το καλοκαίρι το 2000. Η ζωή εκεί ξεκινά κάπως περίεργα, αφού θεωρείται μη-κοινοτικός και δεν επιτρέπεται να παίξει, μέχρι τον Οκτώβριο, όταν και παίρνει ιταλική υπηκοότητα, λόγω του ότι η γυναίκα του, ήταν επίσης Ιταλο-βραζιλιάνα.

Μετά από αυτό, παίρνει τη φανέλα βασικού…σπίτι του και κατακτά μαζί με τους «τζιαλορόσι» το πρωτάθλημα του 2001, αλλά και το Σούπερ Καπ, με αυτές να είναι και οι τελευταίες μεγάλες χρονιές της ομάδας, μέχρι σήμερα.

Σε τέσσερις σεζόν φοράει 145 φορές τη φανέλα των Ρωμαίων, πετυχαίνοντας 15 τέρματα, με τη διοίκηση να θέλει να το δώσει στη Ρεάλ Μαδρίτης που είχε κάνει πρόταση, όμως τελικά, να τον παραχωρεί στην εγχώρια αντίπαλο, Γιουβέντους, λόγω απαίτησης του παίκτη, αλλά και αρκετού «ψησίματος» του Φάμπιο Καπέλλο, ο οποίος το ίδιο καλοκαίρι κάνει την ίδια διαδρομή.

Η συμφωνία κλείνει στα 13 εκατομμύρια ευρώ+τον Μπρίγκι, με τους «μπιανκονέρι» να βρίσκουν αυτό ακριβώς που ήθελαν.

Ο Έμερσον, υπό τις οδηγίες και πάλι του Καπέλλο, γίνεται ο συνδετικός κρίκος, άμυνας και κέντρου και μαζί με τον Πατρίκ Βιεϊρά συνθέτουν ένα αξεπέραστο δίδυμο. Στη «Μεγάλη Κυρία», μένει δύο σεζόν, στις οποίες αμφότερες φόρεσε το μετάλλιο του πρωταθλητή, το οποίο όμως του πήραν αργότερα λόγω του σκανδάλου Καλτσιόπολις.

Αυτό ήταν κι ο λόγος της αποχώρησής του, με τη συνέχεια να μην είναι άλλη, από τη…μοίρα.

Η Ρεάλ Μαδρίτης, δεν είχε ξεχάσει το Βραζιλιάνο και φυσικά τον απέκτησε πακέτο με το Φάμπιο Καπέλλο. Οι δυο τους, πήγαν, έμειναν μία σεζόν, πήραν ξανά πρωτάθλημα κι αποχώρησαν την επόμενη σεζόν, καθώς η «βασίλισσα» παρά τον τίτλο δεν έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο κι ο Έμερσον δεν άντεχε μακριά από τον Ιταλό τεχνικό.

Ιταλία, επιστροφή και τέλος

Δυστυχώς ο αγαπημένος του προπονητής ανέλαβε την εθνική Αγγλίας, στην οποία δεν μπορούσε να τον πάρει μαζί του, με το Βραζιλιάνο να επιστρέφει στη Σέριε Α, για χάρη της Μίλαν.

Μένει δύο σεζόν, με τις συμμετοχές του να είναι αρκετά μειωμένες σε σχέση με άλλες σεζόν, όμως καταφέρνει και προσθέτει στο παλμαρέ του, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κι ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, με την απόφαση για επιστροφή στα πάτρια εδάφη να είναι ειλημμένη.

Η Σάντος του προσφέρει συμβόλαιο ενός έτους, στα 33 του, ο Έμερσον αγωνίζεται έξι μόλις φορές, κυρίως λόγω τραυματισμών, με το κορμί του να του λέει να σταματήσει. Ο ίδιος το ακούει και σε ηλικία 34ων κρεμάει τα παπούτσια.

Εθνική κι ατυχία

Με τόσες συμμετοχές σε τόσο μεγάλες ομάδες, δε θα μπορούσε να μη βρίσκεται και στην εθνική Βραζιλίας. Το «Πούμα», όπως ήταν το ψευδώνυμό του, φόρεσε 77 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας του, φτάνοντας μαζί της στο χαμένο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, κόντρα στη Γαλλία, ενώ έχασε το κερδισμένο Μουντιάλ του 2002 λόγω τραυματισμού.

Δεν έχει όμως μόνο άσχημες στιγμές να θυμάται με τη «σελεσάο». Το 1999 είναι παρών στο νικηφόρο Κόπα Αμέρικα, όπως και στο Συνομοσπονδιών του 2005, αλλά και του 1999, το οποίο όμως χάθηκε στον τελικό.

sportsking.gr