Ριβάλντο: Το αριστερό πόδι του... Μίδα που πρόλαβε να «χρυσώσει» και τα ελληνικά γήπεδα

Είδωλο. Πηγαίνουν οι πιτσιρικάδες για μπάλα και φορούν τη φανέλα του. Βλέπουν βιντεάκια του στο  Youtube. Τον θαυμάζουν που παραλαμβάνει το «χρυσό παπούτσι». Και ξαφικά είναι δίπλα σου, στο Καυταντζόγλειο, στο Περιστέρι, το Καραϊσκάκη, το ΟΑΚΑ. Σήμερα, ο Βίτορ Μπόρμπα φερέιρα Ριβάλντο κλείνει τα 44 χρόνια ζωής και εμείς αποτίουμε φόρο τιμής στο μεγαλύτερο όνομα που ήρθε ποτέ στην Ελλάδα.

Μια νύχτα τ’ Απρίλη ο Θεός του ποδοσφαίρου είχε κέφια. Βαρέθηκε με τους μέτριους παίκτες, ήθελε κάτι το ξεχωριστό. Έτσι, έριξε στο τσουκάλι μπόλικο ταλέντο. Μαζί με ποδοσφαιρική ευφυΐα. Πασπάλισε με αρκετή οξυδέρκεια.

Και λίγο πριν το μίγμα βράσει, έριξε, δίκην … κλωναριού κανέλας, το καλύτερο αριστερό πόδι που είχε φτιάξει μέχρι τότε… Αυτό ήταν. Στις 19 Απριλίου του 1972 είχε γεννηθεί ο μετέπειτα θρύλος των γηπέδων, Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα Ριβάλντο.

Η γενέτειρά του, το Ρεσίφε, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πύλη προς τη διάσταση του ποδοσφαίρου. Άλλωστε, στην πολιτεία του Περναμπούκο, οφείλουμε την προέλευση πολλών ταλαντούχων παικτών, όπως του μάγου των φάουλ, Ζουνίνιο Περναμπουκάνο.

Το κλίμα του Ρεσίφε που ευνοούσε την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου, της έδωσαν την ονομασία «Πόλη δημιουργημένη από τη ζάχαρη». Τη γλύκα της αυτή είχε το αριστερό πόδι του Ριβάλντο που θα τρομοκρατούσε κάθε αντίπαλο κίπερ και κάθε αντίπαλη άμυνα.

‘Όπως όλοι οι Βραζιλιάνοι πιτσιρικάδες, ο μικρός Ριβάλντο βρήκε από την αρχή διαφυγή στο ποδόσφαιρο. Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, έβλεπε ως μοναδική διέξοδο απ'τη φτώχεια και τη μιζέρια την επαγγελματική ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Το σημείο φτώχειας της οικογένειας Ριβάλντο ακουμπούσε πάτο … Η πείνα ήταν τόσο μεγάλη, που ο Ριβάλντο άρχισε να χάνει τα δόντια του. Ο πατέρας του, Ρομίλντο ώθησε το νεαρό Ριβάλντο να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και ήταν κοντά του σε κάθε του βήμα. Το 1989 όμως, σε ηλικία 17 ετών, ο Ριβάλντο θα χάσει τον πατέρα του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η απώλειά του στοίχισε πολύ στον νεαρό τότε Ριβάλντο όμως δε το έβαλε κάτω και συνέχισε την προσπάθεια του πιο έντονα, για χάρη του πατέρα του.

Η καριέρα του ξεκίνησε το 1991 από τη Σάντα Κρουζ, κάνοντας μια πολύ καλή παρθενική χρονιά με 8 γκολ σε 18 εμφανίσεις. Την επόμενη χρονιά θα μετακομίσει στη Μόγκι Μίριμ και μέα σε δύο χρονιές θα σημειώσει 9 γκολ σε 27 εμφανίσεις.  Για μια χρονιά δόθηκε δανεικός στην Κορίνθιανς , όπου και σημείωσσε την εκπληκτική επίδοση των 15 τερμάτων σε 19 αγώνες!

 

Ο ταλαντούχος Βραζιλιάνος κάθε άλλο παρά πεφταστέρι ήταν. Τα τελευταία του διαπιστευτήρια στη «χώρα του καφέ» τα έδωσε με την Παλμέιρας, όπου σε δύο χρονιές και 41 εμφανίσεις πέτυχε 21 γκολ, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τα επιτεύγματά του αυτά΄του έδωσαν και τη διάκριση του κορυφαίου Βραζιλιάνου παίκτη για εκείνη τη χρονιά.

Αυτό ήταν. Η Ευρώπη, που σαν άλλος λαίμαργος δύτης μαζεύει κάθε φανταχτερό μαργαριτάρι του λατινοαμερικάνικου βυθού, είχε ήδη εντυπωσιαστεί από τον νεαρό Βραζιλιάνο, που αν και μέσος, σκόραρε με απίστευτη ευκολία και συνέπεια.

Το διαβατήριο για την  «Γηραιά Ήπειρο» του το έδωσε η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Και παρά τα όσα θρυλούνται περί δυσκολίας προσαρμογής των Λατινοαμερικάνων στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις, το αμιγές ταλέντο του Ριβάλντο δε σκάμπαζε καμιά δυσκολία. Στην μία χρονιά που έμεινε στην Κορούνια, έπιασε το κουβάρι εκεί από όπου το είχε αφήσει στη Βραζιλία, σημειώνοντας τα ίδια στατιστικά.

Αμφιβολίες για την αξία του πλέον δεν υπήρχαν και η Μπαρτσελόνα του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο κορυφαίο επίπεδο.  Η βιτρίνα του «Καμπ Νου» τον παρουσίασε στο ευρύ κοινό, που  έμεινε άφωνο. Ένας απίστευτα οξυδερκής παίκτης, με αντίληψη του χώρου, που μοίραζε ασίστ με την ίδια ευκολία που ντρίμπλαρε, και σκόραρε με κάθε τρόπο. Με τα «μπλαουγκράνα» χρίστηκε δύο φορές πρωταθλητής Ισπανίας, πήρε το Σούπερ Καπ Ευρώπης και κυριολεκτικά σάρωσε τα ατομικά βραβεία και διακρίσεις. Χρυσή μπάλα το 1999 και από τη FIFA και από την UEFA,  ενώ από το 2000 μέχρι το 2002 κατακτούσε τη διάκριση του τρίτου καλύτερου παίκτη στον κόσμο, βραβεία που τον εισήγαγαν στο πάνθεον τον κορυφαίων του αθλήματος. Όμως στη συνείδηση των φιλάθλων δεν τον καθιέρωσαν ούτε οι απαστράπτουσες τελετές απονομής, ούτε οι διθυραμβικοί τίτλοι στα μέσα. Ήταν τα γκολ, οι ενέργειες,  το βραζιλιάνικο ταμπεραμέντο που έβγαζε σε κάθε κοντρόλ, κάθε πάσα, κάθε σουτ. 

Φυσικά, ανάλογες διακρίσεις είχε πετύχει και με την  εθνική  της χώρας του. Σε μια εκ των καλύτερων «εκδόσεων» της «Σελεσάο», αυτή που διέθετε Ροναλντίνιο, Ρομπέρτο Κάρλος, Καφού, Κλέμπερσον, Λούσιο και άλλα «ιερά τέρατα» του χώρου, ο Ριβάλντο ήταν ο ηγέτης.

Και ως ηγέτης, όφειλε να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή και το τρόπαιο που πολλοί λένε πως είναι εκείνο που καθιερώνει στην κορυφή όποιον ποδοσφαιριστή το κερδίζει. Το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Στον τρίτο όμιλο του Μουντιάλ της Νότιας  Κορέας και της Ιαπωνίας, απέναντι σε Τουρκία, Κόστα Ρίκα και Κίνα, η Βραζιλία δεν αντιμετώπισε προβλήματα και προκρίθηκε με τρεις νίκες, ενώ με ίδια ευκολία πέρασε και το εμπόδιο του Βελγίου στους «16».

Στους «8», στο δρόμο της Σελεσάο βρέθηκε η Αγγλία των Όουεν, Σκόουλς και Μπέκαμ, οι οποίοι ήθελαν να είναι η πρώτη ομάδα που θα αμφισβητούσε την ανωτερότητα των Βραζιλιάνων.

Εκμεταλλευόμενος λάθος του Λούσιο, ο Όουεν πλάσαρε τον Μάρκος, παγώνοντας τον Σκολάρι και τους παίκτες του που για ένα ημίχρονο έμειναν άπραγοι. Στο δεύτερο μέρος η Βραζιλία αφυπνίστηκε και με γκολ του Ριβάλντο αρχικά ισοφάρισε, για να έρθει ο έτερος μάος, Ροναλντίνιο, και να στείλει την ομάδα του στα ημιτελικά με έξυπνη απευθείας εκτέλεση φάουλ από μακρινή απόσταση.

Προτελευταίος σταθμός, ηΤουρκία. Η συνταγή ήταν γνωστή ήδη από τη φάση των ομίλων όταν και οι δύο ομάδες είχαν αναμετρήθεί πάλι, με τη Βραζιλιά να νικά ξανά με το φτωχό, πλην πολύτιμο 1-0, με δράστη τον Ρονάλντο.

Αντίπαλος στον μεγάλο τελικό για το «Ιερό Δισκοπότηρο» του ποδοσφαίρου, η Γερμανία των Καν, Μετσέλντερ, Φρίνγκς και Κλόζε. Εκεί, έλαμψε πάλι το αστέρι του Ρονάλντο, ωστόσο την παράσταση έκλεψε και ο Ριβάλντο, αφού από δικές του προσπάθειες προήλθαν και τα δύο  γκολ, με την προσποίηση που κάνει στο δεύτερο τέρμα να αποτελεί δείγμα της ποδοσφαιρικής του αντίληψης.

Η μετά Μουντιάλ σεζόν, θα τον βρει να μετακομίζει στην Ιταλία για χάρη της Μίλαν, μετά από σύγκρουση με τον προπονητή των «μπλαουγκράνα», Λουίς Φαν Χάαλ, ωστόσο στους «ροσονέρι» δεν προσαρμόστηκε ποτέ, κάτι που μαρτυρούν και οι επιδόσεις του, με τα 5 γκολ σε 22 συμμετοχές σε διάστημα δύο ετών. Ούτε όμως και στον  επαναπατρισμό του με την Κρουζέιρο  βρήκε τον παλιό του εαυτό, αφήνοντας τους Βραζιλιάνους στα … κρύα  του λουτρού, όταν μετά από 11 συμμετοχές σηκώθηκε κι έφυγε επειδή δε συμφωνούσε με την απομάκρυνση του Λουξεμπούργκο από τον πάγκο.

Κάπου εκεί, οι  δρόμοι του Ριβάλντο με την Ελλάδα, έμελλε να διασταυρωθούν…

Την προηγούμενη σεζόν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν χάσει Κύπελλο και πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό, και ο Κόκκαλης ήθελε να συνδυάσει τον ερχομό στο νέο Καραϊσκάκη με ένα δυνατό όνομα. Οριν από δύο χρόνια οι πανηγυρίζοντες οπαδοί του Ολυμπιακού το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, τραγουδούσαν : "Κόκκαλη, Κόκκαλη, σε παρακαλώ, φέρε το Ριβάλντο στον Ολυμπιακό", και το όνομα του Βραζιλιάνου πλανιόταν στα ενδότερα της ομάδας. Ωστόσο, οι φήμες κρούσης εκ μέρους του Ολυμπιακού πριν φύγει ο παίκτης από την Μπαρτσελόνα, με τον Ριβάλντο να είναι αρνητικός, είχαν σβήσει το  όνομά του από το μαυροπίνακα του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ.

Μια συνάντηση στη Μύκονο, ανάμεσα σε Κόκκαλη και τον μάνατζερ πολλών Λάτιν, Μαρσέλο, θα ρίξει στο τραπέζει το  όνομα του Βραζιλιάνου. Η περί ανέμων και υδάτων συζήτηση μετατράπηκε σε … ζωηρό ενδιαφέρον και μια νύχτα οι Κόκκαλης, Λούβαρης και Μαρσέλο αναχώρησαν με τζετ για τη Βαρκελώνη, όπου μετά από περισσότερες από 10 ώρες σκληρών διαπραγματεύσεων, απέσπασαν το «ναι» του Ριβάλντο.  Ο παίκτης έρχεται στην Αθήνα με το πρώτο αεροπλάνο, και η είδηση σκάει σα βόμβα στα μέσα…

 

Στο αεροδρόμιο επικρατεί το αδιαχώρητο, και άπαντες οι φίλοι των «ερυθρολεύκων» ονειρεύονταν μαγικά "τρίγωνα" με Τζιοβάνι - Καστίγιο και Ριβάλντο και τεσσαροπεντάρες σε όλους τους αγώνες. Ο Ριβάλντο δηλώνει ευτυχής που θα παίξει με τον Τζιοβάνι, ο Τζιοβάνι ευτυχής που θα παίξει με τον φίλο του, Ριβάλντο και ο Καστίγιο πανευτυχής που θα παίξει και με τους δύο.

Πριν όμως καλά καλά αρχίσουν τα επίσημα παιχνίδια, αρχίζει και η κόντρα των παικτών με το Μπάγεβιτς... Οι σχέσεις Τζιοβάνι και Καστίγιο  με τον Σερβοέλληνα τεχνικό βρίσκονται σε οριακό σημείο και μοιραία η μπάλα παίρνει και τον Ριβάλντο. Ωστόσο, ο Βραζιλιάνος δείχνει επαγγελματισμό και πραγματοποιει εξαιρετικές εμφανίσεις, με πρώτη αυτή του Καραϊσκάκη με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, όταν με τους Τζιοβάνι και Καστίγιο δημιούργησαν ένα από τα ομορφότερα γκολ που έχουν επιτευχθεί στα ελληνικά γήπεδα.

Στη συνέχεια, ήρθε ο αγώνας με την ΑΕΚ, από την αποστολή του οποίου αποκλείστηκε αίφνης ο Τζιοβάνι, και ο κόσμος παρακολουθεί  ένα παιχνίδι … δυσφήμιση του αθλήματος, με τον Ριβάλντο να "καρφώνει" τον προπονητή του με δηλώσεις μετά το τέλος του αγώνα : "Έτσι όπως παίζουμε, δε βγαίνουμε ούτε πέμπτοι". Το στραβό κλίμα ήρθε να αποκαταστήσει προσωρινά η νίκη επί του Παναθηναϊκού, με γκολ του ίδιου  του «Ρίμπο» με απευθείας εκτέλεση φάουλ.

Και έπειτα, ήρθε μια από τις πιο απογοητευτικές ευρωπαϊκές νύχτες του Ολυμπιακού. Ενώ στο πρώτο ημίχρονο κρατούσε  το 1-0 στο Άνφιλντ και συνάμα την πρόκριση στους «16», το γήπεδο στο δεύτερο μέρος άρχισε να … γέρνει, και σε συνδυασμό με τη μηδαμινή βοήθεια του Μπάγεβιτς από τον πάγκο, ήρθε το 3-1 που άφησε τον Ολυμπιακό εκτός συνέχειας.

 
Στο μυαλό του Ριβάλντο, ο Σερβοέλληνας τεχνικός ήταν ο μοναδικός υπαίτιος, και έκτοτε όποτε γινόταν αλλαγή δεν αντάλλασσε χειραψεία με κανέναν και έφευγε για τα αποδυτήρια. Κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχείλισε και ο Βραζιλιάνος δεν πήγε στην προπόνηση και απαίτησε να φύγει από την ομάδα, με την ΠΑΕ να δρα σε ρόλο … πυροσβέστη, σβήνοντας με τυπικές ανακοινώσεις μια φωτιά, ο καπνός της οποίας είχε γίνει γνωστός και στα μέσα…

Το διάστημα που ακολουθεί ισοδυναμεί με αυτοκτονία για τον Ολυμπιακό που χάνει σε κάθε διοργάνωση, και με 4 αγωνιστικές να απομένουν και τους ΑΕΚ, ΠΑΟ να προπορεύονται, ο Μπάγεβιτς τα παίζει όλα για όλα και χρησιμοποιεί μαζί την τριπλέτα Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Καστίγιο. Ο «Ρίμπο» θα σκοράρει τέσσερα γκολ, η τριπλέτα συνολικά 7, και ο Ολυμπιακός, επωφελούμενος από τα λάθη των υπολοίπων χρίζεται νταμπλούχος.

Μάλιστα, είναι γκολ σαν αυτά για τον τελικό Κυπέλλου με τον Άρη, που τον έβαλαν στις καρδιές των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων:

Ο Ριβάλντο είχε κερδίσει σε τέτοιο βαθμό την εμπιστοσύνη του Κόκκαλη που μαζί ξεκίνησαν να σχεδιάζουν τον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν με υψηλές βλέψεις. Παρά το γεγονός ότι ο βραζιλιάνος είχε προτείνει τον Λουξεμπούργκο, στον Πειραιά ήρθε ο Νορβηγός Σόλιντ. Η χρονιά είναι κατασροφική στην Ευρώπη, όμως εντός των συνόρων ο Ολυμπιακός παρελαύνει με το νταμπλ, έχοντας για … σημαιοφόρο τον Ριβάλντο που έκανε πράματα και θαύματα, γεγονός που οδήγησε την ΠΑΕ στο να τον ανταμείψει με άλλον έναν χρόνο συμβολαίου.

Την επόμενη σεζόν, τα όνειρα για πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League τελείωσαν νωρίς, με τον Ρίμπο να δηλώνει: "Ξέρω τι πρέπει να αλλάξει ο Ολυμπιακός για να πάει καλά στην Ευρώπη, αλλά θα το πω μόνο στον πρόεδρο", εγείροντας και πάλι μουρμούρες.  Η δυσφορία για τη δεύτερη συνεχόμενη κατάληψη της τελευταίας θέσης του ομίλου, έφερε το Λεμονή στη θέση του Σόλιντ, με τον Έλληνα τεχνικό να έχει μάλλον… αδιάφορες σχέσεις με τον Βραζιλιάνο σταρ.

Στη διάρκεια της σεζόν, οι γνώστες των εσωτερικών της ομάδας έκαναν λόγο για προφορική συμφωνία ανανέωσης του συμβολαίου του Βραζιλιάνου. Φευ… Μια μέρα πριν τη φιέστα του Ολυμπιακού για την κατάκτηση του 3ου συνεχόμενου πρωταθλήματος και 10ου σε 11 χρόνια, ο Ριβάλντο ανακοίνωσε πως θα αποχωρήσει απ'τον Ολυμπιακό για να επιστρέψει στη Βραζιλία και πως θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου για να εξηγήσει τους λόγους της αποχώρησης του, ενώ τόνισε πως δε θα παρευρεθεί στη φιέστα του Ολυμπιακού.

Εμφανιζόμενος με δάκρυα στα μάτια, ο Βραζιλιάνος τόνισε τα εξής:
"Θέλω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Σε όλη μου τη ζωή ήμουν τίμιος και αληθινός. Είμαι απλός άνθρωπος και ήρθα να συζητήσω για το συμβόλαιο μου. Αν τα παιδιά μου δεν ήταν μαζί μου, θα ήταν δύσκολο να συνεχίσω στον Ολυμπιακό. Ήθελα να συναντηθώ με τον πρόεδρο και να του πω ότι πήρα την απόφαση να συνεχίσω αλλά δεν μπορούσα να τον συναντήσω. Πήγα στο σπίτι του προέδρου τον Φεβρουάριο και συζήτησα μαζί του για το θέμα του συμβολαίου και για το διαμέρισμα που θα έμενα. Μου είπε ο πρόεδρος ότι το συμβόλαιο θα μείνει όπως είναι και όλα θα πάνε καλά. 
Δεν ήθελα να υπογράψω εκείνη τη στιγμή γιατί υπήρχαν και άλλα συμβόλαια ανοιχτά και δεν ήθελα να χαλάσω το κλίμα. Πίστευα στο λόγου του προέδρου. Ήμουν ικανοποιημένος καθώς περνούσα καλά εγώ και η οικογένεια μου. 
Έψαξα να αγοράσω σπίτι στην Ελλάδα, γιατί είχα αποφασίσει μια ριζική αλλαγή στην ζωή μου. Εδώ και δυο εβδομάδες προσπαθώ να μιλήσω με τον Κόκκαλη, ώστε να πάρω το τυπικό για την παραμονή μου στην Ελλάδα, αφού έπρεπε να γράψω τα παιδιά μου στο σχολείο ώστε να δικαιολογήσω την παρουσία στην χώρα. Την Τετάρτη ο κ. Λούβαρης δεν με δέχτηκε στα γραφεία της ΠΑΕ. 
Στο παιχνίδι με τον Άρη, όταν έληξε ο αγώνας, όλη την εβδομάδα ο Τύπος έγραφε ότι δεν αποδίδω όπως έπρεπε και τότε ο πρόεδρος με καθησύχασε ότι όλα θα πάνε καλά και να μην ανησυχώ. Ίσχυε ότι είχαμε πει. Χθες στο γήπεδο κ. Λούβαρης μου είπε ότι θα μιλήσω στον πρόεδρο την ερχόμενη εβδομάδα μαζί του και όταν του είπα ότι σήμερα (xθες) είχα συνάντηση μου είπε ότι δεν ξέρει τίποτα. Ο πρόεδρος δεν είχε το κουράγιο να έρθει να μου πει κατάμουτρα τι συμβαίνει. 
Ο πρόεδρος δεν τηρεί κάτι που μου είχε υποσχεθεί. Χθες όταν με πήρε τηλέφωνο ο κ. Λούβαρης δεν ήξερε καμία συμφωνία μεταξύ εμένα και προέδρου και ο ίδιος ο πρόεδρος επικοινώνησε με τον κ. Λούβαρη μπροστά μου στο τηλέφωνο, λέγοντας ότι δεν ξέρει τίποτα για το συμβόλαιο. Ο κ. Λούβαρης μου έκανε την προσφορά, παρόλο που ο πρόεδρος δεν τήρησε αυτά που είχε υποσχεθεί στο σπίτι του τον περασμένο Φεβρουάριο, αφού η προσφορά ήταν 50% λιγότερα απ' ότι είχαμε συμφωνήσει. 
Ο Ολυμπιακός μου χρωστάει 390.000 ευρώ. Εγώ θα δωρίσω αυτά τα χρήματα μισά σε ίδρυμα στην Ισπανία και τα άλλα μισά θα πάνε στην Ελλάδα στο ίδρυμα "Ελπίδα". Η οικογένεια μου ήταν φτωχή αλλά τώρα είμαι καλά οικονομικά. Το παν στη ζωή είναι να είσαι ευτυχισμένος και τώρα δεν είμαι. Είμαι απογοητευμένος, λόγω του προέδρου. Δεν μπορώ να πιστέψω στα λόγια του. Θέλω να τιμήσω το συμβόλαιο μου και θέλω να κάνουμε μία καλή φιέστα αλλά εγώ δεν θα είμαι "παρών". Θα προσπαθήσω να είμαι με φίλους. 
Έχω αγάπη για τον κόσμο του Ολυμπιακού και με την Ελλάδα και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τους φιλάθλους μας. Τα παιδιά μου θα είναι Ελληνόπουλα. 
Του είχα πει ότι αν φέρω τα παιδιά μου στην Ελλάδα θα ήθελα να παίξω μπάλα ένα ακόμη χρόνο και όχι να γίνω τεχνικός διευθυντής. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλος σύλλογος και χωρίς εμένα θα συνεχίσει. Εσείς που είστε δημοσιογράφοι ψάξτε για την αλήθεια, αλλά αυτά που σας λέω είναι η αλήθεια".

 
Μάλιστα, έκλεισε τη συνέντευξη του με κάτι που είχε ξαναδηλώσει στο παρελθόν : "Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι υπέροχοι, είναι οι καλύτεροι σε οποιαδήποτε ομάδα έχω συναντήσει στην καριέρα μου. Και το λέω αυτό ενώ έχω ήδη παίξει για ομάδες όπως η Μπάρτσελόνα και η Παλμέϊρας". Ο Ριβάλντο αγωνίστηκε κανονικά στα πλαίσια της τελευταίας αγωνιστικής με τον Ιωνικό, πετυχαίνοντας μάλιστα 2 γκολ στο νικηφόρο 5-3 του Ολυμπιακού, κλείνοντας τη σεζόν με 17 γκολ.

Όπως το'πε, έτσι  και το'κανε, καθώς δεν έδωσε το παρών στο Καραϊσκάκη στη φιέστα του Ολυμπιακού για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με αποτέλεσμα να υπάξουν έντονες αποδοκιμασίες από τους οπαδούς προς τη διοίκηση αλλά και τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (που πήρε θέση υπέρ της διοίκησης, χαρακτηρίζοντας λανθασμένη τη στιγμή που μίλησε ο Ριβάλντο). Επικράτησε μια περίεργη ατμόσφαιρα εσωστρέφειας και παγωμάρας, που σε τίποτα δε θύμιζε κατάκτηση πρωταθλήματος. Με τη σύμφωνη γνώμη διοίκησης και προπονητή, αποφασίζεται πως η θητεία του Ριβάλντο στον Ολυμπιακό έπρεπε να τελειώσει. Ο Λεμονής θεωρούσε πως δε μπορούσε να προσφέρει στον Ολυμπιακό που σχεδίαζε, ο δε Κόκκαλης δε φερόταν αποφασισμένος να δώσει σχεδόν 2 εκ. ευρώ το χρόνο σε έναν παίκτη που ουσιαστικά ήταν ξένο σώμα. Ο Ριβάλντο έφυγε απ'τον Ολυμπιακό μετά από τρία χρόνια, 81 συμμετοχές και 42 γκολ και αντί για τη Βραζιλία, κατέληξε στην ΑΕΚ…

Στην «Ένωση», ο Ριβάλντο ξεκινά ορεξάτος, με γκολ για το Κύπελλο UEFA, ενώ με την έναρξη του πρωταθλήματος δήλωνε: "Όπου πάω, παίρνω πρωτάθλημα", με εμφανή πρόθεση να «πικάρει» όσους θεωρούσε πως δεν του φέρθηκαν όπως περίμενε, στον Πειραιά.

Στο Καραϊσκάκη, η ΑΕΚ ηττάται, και ο Ριβάλντο εισέπραξε τις αποδοκιμασίες των οπαδών του Ολυμπιακού, με τον Βραζιλιάνο να δηλώνει ενοχλημένος για την «αχαριστία» τους.

Από εκείνη τη στιγμή και πέρα, ο Ολυμπιακός διανύει περίοδος κτρακύλας, ηττάται από την Καλαμαριά, στον αγώνα που πήρε μετέπειτα με την προσφυγή στο CAS και σε συνδυασμό με την ανοδική πορεία της ΑΕΚ, το ντέρμπι του ΟΑΚΑ είχε πάρει χαρακτήρα τελικού.

Η ΑΕΚ συντρίβει τον Ολυμπιακό με 4-0 που δε μπήκε ποτέ στον αγώνα και ο Ριβάλντο κάνει το γύρο του θριάμβου δείχνοντας 4 δάχτυλα στον κόσμο της ΑΕΚ που βρισκόταν σε ντελίριο…

 
Τελικά το πρωτάθλημα πήγε στον Ολυμπιακό, με τιςς δύο πλευρές να επιδίονται σε πόλεμο ανακοινώσεων για το ποιος ήταν εν τέλει ο «ηθικός» πρωταθλητής εκείνης της περιόδου…

Ο Ριβάλντο θα μείνει στην ΑΕΚ και την επόμενη σεζόν, ωστόσο τα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν. Ο Βραζιλιάνος δεν έδειχνε ευχαριστημένος και στο τέλος της χρονιάς έφυγε μαζί με τον τότε πρόεδρο, Ντέμη Νικολαΐδη.

Επόμενος σταθμός για τον «Ρίμπο», το Ουζμπεκιστάν και η Μπουνιοτκόρ. Γνωστός για τη … συμπάθειά του στους προπονητές, επέβαλλε αλλαγή προπονητή, και νέος τεχνικός της ομάδας χρίστηκε ο επίσης Βραζιλιάνος Ζίκο, που στις πρώτες του δηλώσεις, τα... μαρτύρησε όλα : "Καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Ριβάλντο. Μου μίλησε για το ποδόσφαιρο του Ουζμπεκιστάν και μου είπε πως οι άνθρωποι εδώ δουλεύουν σκληρά για να αναπτύξουν το ποδόσφαιρο στη χώρα. Έτσι αποφάσισα να εργαστώ εδώ. Θέλω να συμβάλω στην ανάπτυξη του αθλήματος στο Ουζμπεκιστάν".

Το 2011 ο Ριβάλντο επιστρέφει στην Μόγκι Μίριμ στην οποία είναι και ιδιοκτήτης και παίζει δανεικός στην Σάο Πάολο συνεχίζοντας να σκοράρει στα 39 του..
Τον Ιανουάριο του 2013 ο 41άχρονος Βραζιλιάνος υπέγραψε συμβόλαιο με την Σάο Καετάνο. Ο «Ρίμπο» σκόραρε στο ντεμπούτο του, αλλά στη συνέχεια δεν μπόρεσε να βοηθήσει, λόγω και των προβλημάτων τραυματισμών...
 
 Αρχές Νοεμβρίου του 2013 ο Ριβάλντο αποτέλεσε παρελθόν απο την Σάο Καετάνο λόγω ενός προβλήματος τραυματισμού στο δεξί του γόνατο, που δεν επιτρέπει να παίξει μέχρι την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Β’ Βραζιλίας...
Η συνέχεια τον βρήκε στη Μογκι Μίριμ, όπου κατάφερε και αγωνίστηκε στο ίδιο ματς με τον γιο του στην αναμέτρηση με την Πιρακικάμπα, για το πρωτάθλημα Παουλίστα.

 
Μετά το τέλος του αγώνα έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter: «Ευχαριστώ τον Θεό για την ξεχωριστή ημέρα στη ζωή μου όπου μπόρεσα να παίξω μαζί με τον γιο μου Ριβάλντο τζούνιορ σε έναν επίσημο παιχνίδι. Το παιχνίδι έληξε 1-1 αλλά αυτή η ημέρα είναι ιστορική. Ευχαριστώ Θεέ μου για ό,τι έκανες και κάνεις στη ζωή μου».

Το τέλος μιας τεράστιας καριέρας ήρθε δύο περίπου μήνες μετά. Αντί επιλόγου σε αυτό το αφιέρωμα για έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, παραθέτουμε τα λόγια που αποτέλεσαν το κύκνειο άσμα του ως ποδοσφαιριστής:
"Με δάκρυα στα μάτια , θα ήθελα να ευχαριστήσω πρώτα τον Θεό, την οικογένειά μου και όλους για την υποστήριξη και στην στοργή που έλαβα τα 24 χρόνια της καριέρας μου σαν ποσδοσφαιριστής. Θέλω να ανακοινώσω σε όλους τους οπαδούς μου στον κόσμο ότι η καριέρα μου σαν ποδοσφαιριστής έφτασε στο τέλος της.

Ήταν πολλά τα εμπόδια, οι προκλήσεις, οι απογοητεύσεις αλλά ήταν πολύ περισσότερες οι χαρές, οι κατακτήσεις, οι αλλαγές. Μερικές φορές διδάσκοντας και άλλες μαθαίνοντας, ποτέ δεν έχασα τον στόχο μου, πάντα με αφοσίωση, απόφαση και κατεύθυνση προς τον Θεό

Σε αυτή την μεγάλη πορεία, πολλοί άνθρωποι πέρασαν από την ζωή μου, κάποιο για λίγο και άλλοι που παρέμειναν μέχρι σήμερα. Έχτισα την καριέρα μου πάνω σε ένα θαύμα, φεύγοντας από το Περναμπούκο, χωρίς λεφτά, χωρίς χρηματοδότηση έκτος από κάποιους οικογενειακούς φίλους. Δεν με πίστεψαν γιατροί και προπονητές αλλά είδα το όνειρο μου να γίνεται πραγματικότητα. Με επιμονή, αφοσίωση και κυρίως χάρη στον Θεό έφτασε η ώρα για την αναγνώρισή μου σαν  ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, και να κατακτήσω πολλούς τίτλους στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ανάμεσα σε τρόπαια, μετάλλια, βραβεύσεις και τίτλους, σε μια γη που όλοι καταναλώνουν αφήνω μια ιστορία, ίσως ένα παράδειγμα, αλλά βέβαια μια τελετή  που αξίζει να πιστέψει και παλέψει γι αυτή κανείς".

Η καριέρα του Βραζιλιάνου
Συλλογικά
Πρώταθλημα πολιτείας Περναμπούκο: 1990
Μπραζιλεϊράο: 1994
Πρωτάθλημα Παουλίστα: 1996
Πριμέρα Ντιβισιόν: 1997-98, 1998-99
Κόπα δελ Ρέι: 1998
Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ: 1997,2003
Τσάμπιονς Λιγκ: 2003
Κύπελλο Ιταλίας: 2003
Κύπελλο Λουίτζι Μπερλουσκόνι: 2002
Πρωτάθλημα Μινέιρο: 2004
Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2005, 2006, 2007
Κύπελλο Ελλάδας: 2005, 2006
Κύεπλλο Ουζμπεκιστάν: 2008
Πρωτάθλημα Ουζμπεκιστάν: 2008, 2009
Εθνική Βραζιλίας
Ασημένιο μετάλλιο: Oλυμπιακοί Αγώνες Ατλάντα 1996
Κύπελλο Συνομοσπονδιών: 1997
Κόπα Αμέρικα: 1999
Παγκόσμιο Κύπελλο: 2002

Ατομικά
Χρυσή Μπάλα από περιοδικό Πλακάρ: 1993, 1994
Καλύτερος ξένος παίκτης Ισπανίας: 1998
Καλύτερος παίκτης του κόσμου: 1999
Καλύτερος παίκτης του κόσμου (περιοδικού World Soccer): 1999
Χρυσή Μπάλα: 1999
Χρυσή Μπάλα (περιοδικού Onze): 1999
Mέλος ομάδας All-Star: 1998, 2002
Kαλύτερος παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος: 2006
FIFA 100: 2004
Πρώτος σκόρερ Κόπα Αμερίκα 1999 - (5 γκολ)
Πρώτος σκόρερ Τσάμιονς Λιγκ: 2000 - (10 γκολ)
Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Ουζμπεκιστάν 2009 - (19 γκολ)

Οι ομάδες της καριέρας του
1990-1992 Σάντα Κρουζ
1992-1994 Μόζι Μιρίμ
1993-1994 Κορίνθιανς
1994-1996 Παλμέιρας
1996-1997 Ντεπορτίβο Λα Κορούνια
1997-2002 Μπαρτσελόνα
2002-2004 Μίλαν
2004          Κρουζέιρο
2004-2007 Ολυμπιακός
2007-2008 ΑΕΚ
2008-2010 Μπουντιονκόρ
2011           Σάο Πάουλο
2012           Καμπουσκόρπ
2013           Σάο Καετάνο
2014           Μόζι Μιρίμ'

sportandbusiness.gr