Σερ Τομ Φίνεϊ: Ο Υδραυλικός από το Πρέστον

Σε μια χώρα όπως η Αγγλία, που το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής, οι κάτοικοι κάθε πόλης υποστηρίζουν – στην πλειοψηφία τους – την εκάστοτε τοπική ομάδα και διατηρούν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τυχόν παίχτες θρύλους

που έχουν κατά περιόδους περάσει από αυτές. Ένα καθόλα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Σερ Τομ Φίνεϊ, θρύλου της Πρέστον Νορθ Εντ αλλά και της Εθνικής Αγγλίας.

Γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1922 έναν δρόμο δίπλα από το Ντίπντεϊλ, το γήπεδο της Πρέστον. Τα παιδικά του χρόνια στιγματίστηκαν από τον χαμό της μητέρας του, όταν ο ίδιος ήταν σε ηλικία τεσσάρων ετών. Όνειρό του ήταν να παίξει για την ομάδα της πόλης του. Κανένας δεν τον έπαιρνε σοβαρά όταν ο ίδιος έγραψε ένα γράμμα στο οποίο ζητούσε να δοκιμαστεί στην Πρέστον. Η ομάδα τον απέρριψε και αυτό έδειχνε αρκετά λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι σε ηλικία 14 χρονών είχε ύψος μόλις 1.45 και ζύγιζε περίπου 32 κιλά.

Κάπου εκεί φαινόταν ότι το όνειρο του μικρού Τομ σιγά σιγά άρχισε να σβήνει. Τότε επενέβη ο πατέρας του ο οποίος συνάντησε τον, τότε προπονητή των «Lillywhites», Γουίλ Σκοτ σε μια τοπική παμπ και τον έπεισε να δώσει μια ευκαιρία στον γιο του. Όλα αυτά αφού ο Τομ του υποσχέθηκε ότι θα έχει ως προτεραιότητα την οικογενειακή επιχείρηση και θα εργαστεί ως υδραυλικός.

Οι ατυχίες όμως για τον «Υδραυλικό από το Πρέστον», προσωνύμιο με το οποίο θα γίνει γνωστός στην συνέχεια, δεν τελειώνουν εκεί. Σε ηλικία 17 ετών, όταν θα υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, ξεσπάει ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος. Ο ίδιος καλείται να υπηρετήσει στον στρατό, με το ντεμπούτο του να αναβάλλεται επ’ αόριστον.

Ξεπερνώντας και αυτό το εμπόδιο, ο εικοσιτετράχρονος πλέον Τομ, καλείται στις 31 Αυγούστου του 1946 να πραγματοποιήσει την παρθενική του εμφάνιση σε ματς εναντίον της Λιντς. Μετά από 18 λεπτά παιχνιδιού σκοράρει και όλα πλέον δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο τους. Η Πρέστον νικά την Λιντς 3-2 και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης αποθεώνουν τον Τομ Φίνεϊ, αν και ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που βρέθηκε στην λίστα των σκόρερ.

Ο Φίνεϊ από ένα φιλάσθενο αδύνατο αγοράκι μεταμορφώνεται σε θρύλο για το Πρέστον. Έπαιξε σε 433 παιχνίδια, εκ των οποίων, στα 187 χρίστηκε σκόρερ. Το πιο σημαντικό όμως στα μάτια των οπαδών της ομάδας δεν ήταν αυτό. Ο Φίνεϊ δεν παράτησε, ούτε πρόδωσε ποτέ την ομάδα στην οποία αναδείχθηκε – αν και δέχτηκε προτάσεις ακόμα και από το εξωτερικό – και σταμάτησε το ποδόσφαιρο εκεί που το άρχισε.

Ο μύθος του επεκτάθηκε στην υπόλοιπη Αγγλία, αφού αγωνίστηκε με τα χρώματα της εθνικής του σε 76 ματς σκοράροντας 30 τέρματα, αριθμός ρεκόρ την εποχή εκείνη. Άνθρωποι-Θρύλοι σε αυτή την χώρα – όπως ο Μπιλ Σάνκλι, ο Μπόμπι Μουρ και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον – τον έχουν εκθειάσει κατά καιρούς, με τον Σερ Μπόμπι Τσάρλτον να τονίζει «Ήταν φανταστικός παίχτης, ένας από τους καλύτερους παίχτες στον κόσμο χωρίς αμφιβολία».

Όλα αυτά την στιγμή που ο ίδιος δεν κατάφερε να κατακτήσει κανένα τρόπαιο. Δυο φορές η ομάδα του κατέκτησε την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και μια φορά ήταν φιναλίστ κυπέλλου όπου και ηττήθηκε 3-2 από την Γουέστ Μπρομ. Από την άλλη δεν είχε την τύχη να κατακτήσει κάτι με την Εθνική Αγγλίας, με μεγαλύτερο κατόρθωμα της ομάδας, τον καιρό που ο ίδιος αγωνιζόταν, να είναι η πρόκριση στους «8» του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 στην Ελβετία.

Τίποτα από αυτά όμως δεν απέτρεψε τους οπαδούς της Πρέστον από το να τον αναγάγουν σε τοπικό θρύλο. Σχεδόν σε κάθε παμπ υπάρχει φωτογραφία του, ενώ έχει δοθεί το όνομα του σε ένα μεγάλο κέντρο αθλητικών δραστηριοτήτων που βρίσκεται δίπλα στο τοπικό πανεπιστήμιο. Ένα άγαλμα μεγάλων διαστάσεων κοσμεί τον περιβάλλοντα χώρο του Ντίπντεϊλ, μπροστά από θύρα του γηπέδου που επίσης έχει πάρει το όνομα του.

Ο ενενηντάχρονος πλέον Σερ Τομ Φίνεϊ, ο οποίος το 2004 έχασε την γυναίκα του από την νόσο Αλτσχάϊμερ, διατελεί καθήκοντα προέδρου στην αγαπημένη του ομάδα, εκεί που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, με τους οπαδούς της να έχουν γι’ αυτόν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους. Άτομα που ζήσανε την χρυσή εποχή του και μη…

Επιμέλεια: Πάνος Κωστόπουλος

othersidefootball.wordpress.com