Στα 21 του χρόνια ήταν ήδη πρωταθλητής στην Αργεντινή. Στα 27 του με την Ολυμπιακή ομάδα ονομάστηκε από εφημερίδες και φιλάθλους «αστέρι του Άμστερνταμ» καταπλήσσοντας με τις εμφανίσεις τους στο Ολυμπιακό Τουρνουά.
Εκεί τον εντόπισαν και οι υπεύθυνοι της Γιουβέντους που χρειάστηκαν ένα χρόνο για να τον πείσουν να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα τους. Το «δώρο» του ήταν ένα αυτοκίνητο FIAT και χίλιες λιρέτες για να τον κάνουν να ξεχάσει, εκτός των άλλων και την πίκρα από την απώλεια συμμετοχής του στο πρώτο παγκόσμιο κύπελλο το 1930, αφού έγινε Ιταλός υπήκοος. Ήταν ένα συμβόλαιο που δεν είχε υπογράψει ξανά ποδοσφαιριστής σ’ όλο τον πλανήτη! Το 1934 κερδίζοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Ιταλία κατάφερε να πάρει αυτό που έχασε τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Μικρόσωμος και αδύνατος, με πρόσωπο ωχρό και μαλλιά αλά Ροδόλφο Βαλεντίνο διακρίθηκε για την ταχύτητά του και τις απρόβλεπτες ενέργειές του. Με έξυπνες και συντονισμένες κινήσεις έγινε ένας πραγματικός βιρτουόζος της μπάλας Στο Μπουένος Αϊρες το πρωί έπαιζε μπάλα και το βράδυ βιολί σε μία ορχήστρα που έπαιζε – τι άλλο; – ταγκό. Στη συνέχεια έγινε προπονητής. Πέθανε από διαβήτη σε νοσοκομείο του Σαντιάγκο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου