Mike Hawthorn (10/04/29 - 22/01/59)

Έκανε το αγωνιστικό του ντεμπούτο το 1950 οδηγώντας ένα Riley Ulster Imp KV 475 του 1934, κερδίζοντας την κατηγορία sports cars 1100cc στο Brighton Speed Trials.

Το 1951 κατάφερε να κερδίσει το Motor Sport Brooklands Memorial Trophy στο Goodwood, το Ulster Trophy Handicap στο Dundrod και το Leinster Trophy στο Wicklow.

To 1952 ήρθε η μεγάλη στιγμή, κάνοντας το ντεμπούτο του στην Formula 1 με το μονοθέσιο της Cooper, τερματίζοντας μάλιστα στην 4η θέση στον αγώνα του Βελγίου.
Το πρώτο του βάθρο απείχε μόλις δύο αγώνες, αφού στον αγώνα της πατρίδας του τερμάτισε 3ος, τελειώνοντας την χρονιά τελικά στην 5η θέση της βαθμολογίας.



Το 1953 ήρθε η στιγμή που θα οδηγούσε για λογαριασμό της Ferrari.
Κέρδισε στην Γαλλία -στον 9ο αγώνα της καριέρας του- και ανέβηκε άλλες δύο φορές στο βάθρο, τελειώνοντας την χρονιά στην 4η θέση.

Το 1954 τα πράγματα πήγαν λίγο καλύτερα για εκείνον.
Οδηγώντας και πάλι για την Ferrari κέρδισε στο Ισπανικό GP, ενώ τερμάτισε και τρεις φορές στην 2η θέση, καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση στο Πρωτάθλημα.

Το 1955 ο Hawthorn κέρδισε στον αγώνα των 24 ωρών του Le Mans, παρά την ανάμιξη που είχε στο φοβερό δυστύχημα που στοίχισε την ζωή σε 84 θεατές, αλλά και στον συναθλητή του Pierre Levegh.

Την διετία '55-'56, οι αγώνες του Βρετανού ήταν λίγοι και τα αποτελέσματα φτωχά.

Το 1957 επέστρεψε στην Ferrari και μαζί επέστρεψαν και τα καλά αποτελέσματα τελειώνοντας την χρονιά στην 4η θέση.
Η επιστροφή του στην Ιταλική ομάδα, του έδωσε και πάλι την ώθηση που ήθελε κι έτσι την επόμενη χρονιά ήταν έτοιμος να σηκώσει την σημαία της Βρετανίας ψηλά.

Το 1958 η κόντρα μεταξύ του Mike Hawthorn, του Peter Collins και του Luigi Musso (και οι 3 με Ferrari) ήταν σκληρή.
Οι δύο Βρετανοί είχαν έρθει σε συμφωνία μεταξύ τους, έτσι ώστε όποιος και από τους δυο να κέρδιζε, να μοιραζόντουσαν τα κέρδη.
Έτσι μέσα στην ομάδα ήταν Hawthorn και Collins, εναντίον Musco.



Ο Hawthorn κέρδισε στο Γαλλικό GP, στο οποίο όμως έχασε την ζωή του ο Musso την ώρα που κρατούσε την δεύτερη θέση.
Τελικά, δεύτερος στον αγώνα τερμάτισε ο Stirling Moss οδηγώντας μια Vanwall.
O Moss, ήταν ο μεγάλος του αντίπαλος εκείνη την χρονιά κερδίζοντας 4 αγώνες, έναντι μόλις ενός του Hawthorn.
Στο Γερμανικό GP, σκοτώθηκε και δεύτερος οδηγός της Ferrari και στενός φίλος του, ο Peter Collins με τον Βρετανό να επηρεάζεται από το γεγονός.

Στον αγώνα της Πορτογαλίας ο Hawthorn αποκλείστηκε, καθώς μετά από έξοδο που είχε, κινήθηκε με αντίθετη φορά στην πίστα για να ξαναβάλει εμπρός το μονοθέσιό του.
Τότε, ήταν ο gentleman Stirling Moss που μεσολάβησε για να μην αποκλειστεί.
Τελικά τον τίτλο τον πήρε ο Hawthorn, με έναν μόλις βαθμό διαφορά από τον Stirling Moss.

Ο Mike Hawthorn είχε γίνει ο πρώτος Βρετανός Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην Formula 1, ενώ κέρδισε και τον τίτλο του νεαρότερου Πρωταθλητή, που κατείχε μέχρι τότε ο Alberto Ascari.
Αμέσως μετά την νίκη του τίτλου, ο Hawthorn ανακοίνωσε την αποχώρησή του.

Λίγους μήνες μόνο μετά, στις 22 Ιανουαρίου του 1959, ο Hawthorn έχασε την ζωή του σε τροχαίο σε μια παράκαμψη κοντά στο Guidford, οδηγώντας την πράσινη Jaguar 3,4 (γνωστή ως 3,4 Mk1).
Τα αίτια του δυστυχήματος παραμένουν άγνωστα.

Στο Farnham, την πόλη που έζησε μέχρι τον θάνατό του, υπάρχει δρόμος με την ονομασία Mike Hawthorn, ενώ από το 1959 θεσπίστηκε και το Hawthorn Memorial Trophy, που απονέμεται κάθε χρόνο στον πιο πετυχημένο Βρετανό οδηγό στην Formula 1.

10 Απριλίου 1929 – 22 Ιανουαρίου 1959

Ενεργά χρόνια στην Formula 1: 1952 – 1958

Ομάδες: LD Hawthorn, AHM Bryde, Ferrari, Vanwall, BRM.

Αγώνες: 47 (45 εκκινήσεις)

Πρωταθλήματα: 1 (1958)

Νίκες: 3

Βάθρα: 18

Βαθμοί: 112,64 (127,64)

Pole Positions: 4

Ταχύτεροι γύροι: 6

pitlane.gr