Αναρτήθηκε από
sifis
την
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Μία μεταγραφή σταθμός στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου ολοκληρώθηκε σαν σήμερα πριν από 32 χρόνια. Ο Τρέβορ Φράνσις για να μετακομίσει στις 8 Φλεβάρη του 1979 από την Μπέρμιγχαμ Σίτι στην τότε πρωταθλήτρια Αγγλίας Νότιγχαμ Φόρεστ χρειάστηκε όχι απλά να καταρριφθεί το ρεκόρ μεταγραφής ποδοσφαιριστή στο Νησί αλλά να ….διπλασιαστεί το σχετικό ποσό και να γίνει η πρώτη 7ψήφια στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
england365.gr
Ο διεθνής Άγγλος επιθετικός, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Μπέρμιγχαμ (μαζί με τον θρυλικό Τζό Μπάντφορντ που κατέχει από τη δεκαετία του 1920 το ρεκόρ τερμάτων της με 267 σε 445 παιχνίδια ) αποτελούσε εκείνη την εποχή ένα από τα υπέρλαμπρα αστέρια του κορυφαίου πρωταθλήματος του
πλανήτη. Το ντεμπούτο του το είχε πραγματοποιήσει εννιά χρόνια νωρίτερα σε ηλικία μόλις 16 ετών και πριν γιορτάσει τα 17α του γενέθλια είχε πετύχει τέσσερα γκολ (στο νικηφόρο 4-0 επί της Μπόλτον στο «Σεντ Άντριους Πάρκ» τον Φλεβάρη του 1971 για το πρωτάθλημα της 2ηςκατηγορίας) ενώ η πρώτη σεζόν με τους «μπλε» τέλειωσε με απολογισμό15 τέρματα σε 22 ματς.
Στις 30 Οκτώβρη του 1976 κόντρα στην ΚΠΡ για το πρωτάθλημα της 1ης κατηγορίας πέτυχε ένα από τα πλέον όμορφα γκολ στην ιστορία της ομάδας της μεγαλούπολης των Μίντλαντς. «Χορεύοντας» τέσσερις αντιπάλους και ενώ …πισωγύριζε στη διαδρομή του με τη μπάλα στα πόδια έστειλε ξαφνικά, αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή των Λονδρέζων, μία «οβίδα» στα δίκτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Φιλ Πάρκς. Ένα χρόνο αργότερα ο αλησμόνητος Ντον Ρέβι του έδωσε, με μεγάλη καθυστέρηση αν αναλογιστεί κανείς τη ποιότητα του συγκεκριμένου επιθετικού, τη δυνατότητα (στο ματς κόντρα στην Ολλανδία) να φορέσει για πρώτη φορά τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας.
Ο πρώτος παίκτης τους ενός εκατομμυρίου στερλινών
Αφού το 1978 μεταπήδησε ως δανεικός από τη Μπέρμιγχαμ στους Ντιτρόιτ Εξπρές στο νεοσύστατο πρωτάθλημα της Βόρειας Αμερικής ( North American Soccer League) όπου πέτυχε 22 γκολ σε 19 ματς και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11αδα πλάι στον θρυλικό Φραντς Μπεκενμπάουερ και τον Ιταλό Τζόρτζιο Κινάλια επέστρεψε στη… βάση του. Ήδη η αξία του ήταν απόλυτα αναγνωρισμένη στα πάτρια εδάφη και ο αλησμόνητος Μπράιαν Κλαφ θέλοντας να ενισχύσει την επίθεση της ομάδας του την οποία συνέθεταν οι εξαιρετικοί Γκάρι Μπερτλς και Τόνι Γούντγκοκ στον άξονα και ο σπουδαίος Τζον Ρόμπερτσον στο αριστερό άκρο δεν δίστασε να πείσει την διοίκηση του σωματείου του να καταβάλλει ένα άνευ προηγουμένου και προκλητικά μεγάλο για τους συμπατριώτες τους ποσό για να τον εντάξει στο δυναμικό της ομάδας του. Στην προσπάθεια της να διατηρήσει τα σκήπτρα στο αγγλικό πρωτάθλημα και να διακριθεί στην Ευρώπη. Το ποσό εκείνο ήταν 1.000.000 στερλίνες. Κανείς ποδοσφαιριστής αγγλικού σωματείου δεν είχε κοστίσει τόσο πολύ μέχρι τότε. Μάλιστα οι πιο ακριβές προηγούμενες μεταγραφές στο Νησί ήταν το μισό εκατομμύριο στερλίνες που έδωσε το καλοκαίρι του 1977 το Αμβούργο για να αποκτήσει τον Κέβιν Κίγκαν ενώ το ίδιο ποσό βγήκε και το Γενάρη του 1979 από το ταμείο της Μπρόμγουϊτς για να κάνει δικό της τον Ντέιβιντ Μιλς από τη Μίντλεσμπρο.
Βέβαια επίσημα το κόστος της μετακίνησης ήταν 975 χιλιάδες στερλίνες και κατά κάποιους 999.999 λίρες επειδή ο ιδιόρρυθμος Άγγλος τεχνικός δεν ήθελε το 7ψηφιο ποσό να …επηρεάσει το νέο απόκτημα της ομάδας του. Όμως συνολικά μαζί με τους φόρους , τις αμοιβές στην the Football League και εκείνες που πήγαν στην τσέπη του ποδοσφαιριστή ανέβηκε στο 1,18 εκατομμύρια.
Το σόου του Μπράιαν Κλαφ στην παρουσίαση του Φράνσις
Ο Κλαφ έκλεψε την παράσταση και στην παρουσίαση της πανάκριβης εκείνης μεταγραφής καθώς εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου με την θρυλική κόκκινη φόρμα του και κρατώντας μία ρακέτα ανυπόμονος να τελειώσει το σχετικό τελετουργικό και να πάει να παίξει το λατρεμένο του σκουός.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, με ειδικούς και μη να αμφισβητούν τη… λογική του τεράστιου κόστους της μεταγραφής της, η Φόρεστ, δίχως το νέο της απόκτημα που δεν είχε δικαίωμα να αγωνιστεί , εξασφάλισε για 2η σερί χρονιά το τρόπαιο του Λιγκ Καπ και παράλληλα πάντα με απόντα για …τεχνικούς λόγους τον Φράνσις προκρίθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Εκεί με τον διεθνή Άγγλο επιθετικό παρόντα πήρε (ισοπαλία 3-3 εκτός έδρας με την Κολωνία την οποία νίκησε 1-0 στο «Σίτι Γκράουντ» με γκολ του Μπόιερ που μαζί με τους Μπιρτλς και Ρόμπερτσον ήταν οι σκόρερ στο πρώτο ματς) το εισιτήριο για τον τελικό της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης της Ευρώπης σε σωματειακό επίπεδο.
Η …απόσβεση στο Μόναχο
Για να έρθει η 30η Μαΐου του 1979 ( κάτι παραπάνω δηλαδή από 3,5 μήνες μετά την πολύκροτη του μεταγραφή) για να δικαιώσει περίτρανα την …τρέλα του ο ένας από τους τρεις κορυφαίους Άγγλους τεχνικούς όλων των εποχών (μαζί με τον θρυλικό Χέρμπερ Τσάπμαν των Χάντερφιλντ και Άρσεναλ στις δεκαετίες του 1920 και 1930) και τον επίσης αείμνηστο Μπομπ Πέισλι της Λίβερπουλ. Λίγο πριν από το φινάλε του πρώτου μέρους του τελικού κόντρα στη Μάλμοε στο «Ολυμπιακό στάδιο» του Μονάχου η μπάλα έφθασε στο μαγικό αριστερό πόδι του Τζον Ρόμπερτσον που όπως το συνήθιζε απέφυγε με ωραία ενέργεια δύο αντιπάλους λίγα εκατοστά μακριά από τη γραμμή του πλαγίου άουτ και έβγαλε μία δύσκολη σέντρα στο πίσω δοκάρι της εστίας των πρωταθλητών Σουηδίας. Ο Φράνσις είχε ήδη παράλληλα ξεκινήσει το δικό του σπριντ και με εντυπωσιακό ξεπέταγμα (που ήταν άλλωστε από τα μεγάλα του αγωνιστικά προσόντα) πρόλαβε να βρεθεί στο κατάλληλο σημείο και με εξαιρετική κεφαλιά ψαράκι να στείλει τη μπάλα στα δίκτυα των Σκανδιναβών. Η Φόρεστ υπεράσπισε με επιτυχία εκείνο το γκολ το οποίο φιλοξενήθηκε επί σειρά ετών στο σήμα της περίφημης εκπομπής Match of the Day του ΒBC. Επίσης μία γιγάντια αφίσα του Φράνσις απογειωμένου να κάνει την αλησμόνητη εκείνη κεφαλιά παραμένει μέχρι σήμερα στην κεντρική είσοδο και την αίθουσα υποδοχής του «Σίτι Γκράουντ». Και ο μεγάλος Μπράιαν Κλαφ λίγο μετά τον πρώτο ευρωθρίαμβο του με τη Φόρεστ (ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η διατήρηση των ευρωπαϊκών κεκτημένων με νίκη πάλι 1-0 αυτή τη φορά κόντρα στο Αμβούργο στο «Μπερναμπέου» της Μαδρίτης) αποστομωτικά απάντησε στους επικριτές του: «Είναι πολλά λεφτά φώναζαν κάποιοι πριν από λίγο καιρό. Εγώ έχω την εντύπωση πως έκανα την κλοπή του αιώνα».
Άτυχος με τους τραυματισμούς
Το ματς εκείνο ήταν το τελευταίο της σεζόν αλλά ο Φράνσις δεν σταμάτησε να αγωνίζεται καθώς το ίδιο καλοκαίρι επέστρεψε στο Ντιτρόιτ για να φορέσει τη φανέλα της αμερικανικής ομάδας. Και ήταν ξανά ανάμεσα στους κορυφαίους του πρωταθλήματος NASL πλάι αυτή τη φορά πάλι στον Κινάλια αλλά και τον μοναδικό Γιόχαν Κρόιφ αν και έδωσε το «παρών» μόλις στη μισό της διαδρομής της . Συνολικός απολογισμός του στο σύντομο του πέρασμα από τις ΗΠΑ ήταν 36 γκολ σε 33 ματς και 18 ασίστ που τον έφεραν μία θέση πιο ψηλά από τον «βασιλιά» της μπάλας Πελέ ο οποίος επίσης είχε αγωνιστεί εκεί. Και μάλιστα με 23 ματς λιγότερα από ότι ο Βραζιλιάνος μαέστρος.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι με την φανέλα της Φόρεστ δεν έδειξε απόλυτα τα μεγάλα του ποδοσφαιρικά προσόντα και μία ερμηνεία για αυτό είναι η απόφαση του Κλαφ να τον χρησιμοποιεί συχνά στην δεξιά πλευρά της επίθεσης της ομάδας και όχι στην καρδιά της όπως άρεσε στον Φράνσις.
Ήταν στην ομάδα της που ηττήθηκε στον τελικό του Λιγκ Καπ από την Γουλβς αλλά απουσίασε λόγω τραυματισμού στο αχίλλειο τένοντα από εκείνο του Πρωταθλητριών ένα χρόνο μετά το κατόρθωμα του στη βαυαρική πρωτεύουσα. Πέτυχε συνολικά 14 γκολ την σεζόν 1979-80 και έξι σε μόλις 18 ματς την αμέσως επόμενη καθώς ταλαιπωρήθηκε από νέο σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε εκτός αγώνων για πάνω από έξι μήνες. Και αφού έδωσε το «παρών» σε λιγότερα από 20 ματς με τη φανέλα της Νότιγχαμ παραχωρήθηκε το 1981 στη Μάντσεστερ Σίτι έναντι 1,2 εκατομμυρίων στερλινών.
Μία ακόμα πολύκροτη μετακίνηση
Μάλιστα και εκείνη η μεταγραφή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και τούτο γιατί ο πρόεδρος των «πολιτών» Πίτερ Σουέιλς ενημέρωσε τον τεχνικό της ομάδας Τζον Μποντ ότι το σωματείο δεν θα μπορούσε να αντέξει το ποσό της και ο τελευταίος απέστειλε τελεσίγραφο ότι αν δεν γίνει η αγορά θα υποβάλλει την παραίτηση του. Τελικά πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του Μποντ και αποκτήθηκε ο παίκτης που φόρεσε σε 58 ματς τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας (ήταν από τα αστέρια και τους σκόρερ της στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1982) και πέτυχε 12 γκολ. Ο Φράνσις που στο ντεμπούτο του με τη Σίτι πέτυχε δύο γκολ κόντρα στη Στόουκ ( ο συνολικός απολογισμός στους «μπλε» ήταν μόλις 26 ματς στο πρωτάθλημα αλλά και 12 γκολ) στη συνέχεια έκανε επιτυχημένη καριέρα και στην Ιταλία (από το καλοκαίρι του 1982 ως το 1987) κύρια με τη Σαμπντόρια (68 παρουσίες 17 γκολ) και λιγότερο με την Αταλάντα (21/1) πριν επιστρέφει το 1987 στο Νησί για να φορέσει διαδοχικά τις φανέλες των Ρέιντζερς , ΚΠΡ, και τέλος της Σέφιλντ Γουένσντεϊ με την οποία και έκλεισε την καριέρα του το 1994 σε ηλικία 40 ετών.
Και οι φίλοι των «κουκουβαγιών» συνήθιζαν να τραγουδούν για τον βετεράνο πλέον άσο που είχε μεν χάσει μεγάλο μέρος από την ταχύτητα του αλλά συχνά εμφάνιζε την …αφοπλιστική του εκρηκτικότητα και διατηρούσε σχεδόν ακέραια την απολαυστική του τεχνική κατάρτιση « έχουμε τον πονηρό Τρέβορ που θα παίζει για πάντα».
Σ’ ότι έχει να κάνει δε με το ρεκόρ της μεταγραφής του ποδοσφαιριστή, για τον οποίο ο Φάμπιο Καπέλο υποστήριξε ότι ήταν ο καλύτερος Άγγλος ο οποίος αγωνίστηκε στο Καμπιονάτο, χρειάστηκε να περάσουν μόλις επτά μήνες για να καταρριφθεί.
Το ρεκόρ κράτησε μόλις επτά μήνες
Τον Σεπτέμβριο του 1979 η Μάντσεστερ Σίτι πλήρωσε 1,45 εκατομμύριο στερλίνες για τον Άγγλο διεθνή μέσο της Γούλβς Στίβ Ντέιλι που διατήρησε το ρεκόρ μόλις λίγες ημέρες καθώς τον ίδιο μήνα η Γουλβς επένδυσε όλο το ποσό και 19 χιλιάδες στερλίνες περισσότερο για να αποκτήσει το λίαν γνωστό και στις ημέρες μας για τα επιεικώς άκομψα σχόλια του σε βάρος γυναίκας βοηθού διαιτητή Σκωτσέζο επιθετικό Άντι Γκρέι,
Ο πρώην πλέον σχολιαστής του Skysports ήταν η ακριβότερη μεταγραφή ως τον Οκτώβριο του 1981 όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πλήρωσε 1,5 εκατομμύριο στερλίνες για τον Μπράιαν Ρόμπσον. Στη συνέχεια το ρεκόρ βγήκε από τα όρια του μεγάλου Νησιού με σωματεία από την Ιταλία αρχικά και στη συνέχεια από την Ισπανία να το καταρρίπτουν κύρια ως καταβάλλοντες και κατά 2ο λόγο ως εισπράκτορες. Και μόνον στα μέσα της δεκαετίας του 90 αμφότερα τα εμπλεκόμενα σωματεία ήταν από την Αγγλία τόσο ως αγοραστές όσο και ως πωλητές σε μία από τις μεταγραφές ρεκόρ για το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Η εξέλιξη του ρεκόρ από τότε και έπειτα
πλανήτη. Το ντεμπούτο του το είχε πραγματοποιήσει εννιά χρόνια νωρίτερα σε ηλικία μόλις 16 ετών και πριν γιορτάσει τα 17α του γενέθλια είχε πετύχει τέσσερα γκολ (στο νικηφόρο 4-0 επί της Μπόλτον στο «Σεντ Άντριους Πάρκ» τον Φλεβάρη του 1971 για το πρωτάθλημα της 2ηςκατηγορίας) ενώ η πρώτη σεζόν με τους «μπλε» τέλειωσε με απολογισμό15 τέρματα σε 22 ματς.
Στις 30 Οκτώβρη του 1976 κόντρα στην ΚΠΡ για το πρωτάθλημα της 1ης κατηγορίας πέτυχε ένα από τα πλέον όμορφα γκολ στην ιστορία της ομάδας της μεγαλούπολης των Μίντλαντς. «Χορεύοντας» τέσσερις αντιπάλους και ενώ …πισωγύριζε στη διαδρομή του με τη μπάλα στα πόδια έστειλε ξαφνικά, αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή των Λονδρέζων, μία «οβίδα» στα δίκτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Φιλ Πάρκς. Ένα χρόνο αργότερα ο αλησμόνητος Ντον Ρέβι του έδωσε, με μεγάλη καθυστέρηση αν αναλογιστεί κανείς τη ποιότητα του συγκεκριμένου επιθετικού, τη δυνατότητα (στο ματς κόντρα στην Ολλανδία) να φορέσει για πρώτη φορά τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας.
Ο πρώτος παίκτης τους ενός εκατομμυρίου στερλινών
Αφού το 1978 μεταπήδησε ως δανεικός από τη Μπέρμιγχαμ στους Ντιτρόιτ Εξπρές στο νεοσύστατο πρωτάθλημα της Βόρειας Αμερικής ( North American Soccer League) όπου πέτυχε 22 γκολ σε 19 ματς και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11αδα πλάι στον θρυλικό Φραντς Μπεκενμπάουερ και τον Ιταλό Τζόρτζιο Κινάλια επέστρεψε στη… βάση του. Ήδη η αξία του ήταν απόλυτα αναγνωρισμένη στα πάτρια εδάφη και ο αλησμόνητος Μπράιαν Κλαφ θέλοντας να ενισχύσει την επίθεση της ομάδας του την οποία συνέθεταν οι εξαιρετικοί Γκάρι Μπερτλς και Τόνι Γούντγκοκ στον άξονα και ο σπουδαίος Τζον Ρόμπερτσον στο αριστερό άκρο δεν δίστασε να πείσει την διοίκηση του σωματείου του να καταβάλλει ένα άνευ προηγουμένου και προκλητικά μεγάλο για τους συμπατριώτες τους ποσό για να τον εντάξει στο δυναμικό της ομάδας του. Στην προσπάθεια της να διατηρήσει τα σκήπτρα στο αγγλικό πρωτάθλημα και να διακριθεί στην Ευρώπη. Το ποσό εκείνο ήταν 1.000.000 στερλίνες. Κανείς ποδοσφαιριστής αγγλικού σωματείου δεν είχε κοστίσει τόσο πολύ μέχρι τότε. Μάλιστα οι πιο ακριβές προηγούμενες μεταγραφές στο Νησί ήταν το μισό εκατομμύριο στερλίνες που έδωσε το καλοκαίρι του 1977 το Αμβούργο για να αποκτήσει τον Κέβιν Κίγκαν ενώ το ίδιο ποσό βγήκε και το Γενάρη του 1979 από το ταμείο της Μπρόμγουϊτς για να κάνει δικό της τον Ντέιβιντ Μιλς από τη Μίντλεσμπρο.
Βέβαια επίσημα το κόστος της μετακίνησης ήταν 975 χιλιάδες στερλίνες και κατά κάποιους 999.999 λίρες επειδή ο ιδιόρρυθμος Άγγλος τεχνικός δεν ήθελε το 7ψηφιο ποσό να …επηρεάσει το νέο απόκτημα της ομάδας του. Όμως συνολικά μαζί με τους φόρους , τις αμοιβές στην the Football League και εκείνες που πήγαν στην τσέπη του ποδοσφαιριστή ανέβηκε στο 1,18 εκατομμύρια.
Το σόου του Μπράιαν Κλαφ στην παρουσίαση του Φράνσις
Ο Κλαφ έκλεψε την παράσταση και στην παρουσίαση της πανάκριβης εκείνης μεταγραφής καθώς εμφανίστηκε στη συνέντευξη Τύπου με την θρυλική κόκκινη φόρμα του και κρατώντας μία ρακέτα ανυπόμονος να τελειώσει το σχετικό τελετουργικό και να πάει να παίξει το λατρεμένο του σκουός.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, με ειδικούς και μη να αμφισβητούν τη… λογική του τεράστιου κόστους της μεταγραφής της, η Φόρεστ, δίχως το νέο της απόκτημα που δεν είχε δικαίωμα να αγωνιστεί , εξασφάλισε για 2η σερί χρονιά το τρόπαιο του Λιγκ Καπ και παράλληλα πάντα με απόντα για …τεχνικούς λόγους τον Φράνσις προκρίθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Εκεί με τον διεθνή Άγγλο επιθετικό παρόντα πήρε (ισοπαλία 3-3 εκτός έδρας με την Κολωνία την οποία νίκησε 1-0 στο «Σίτι Γκράουντ» με γκολ του Μπόιερ που μαζί με τους Μπιρτλς και Ρόμπερτσον ήταν οι σκόρερ στο πρώτο ματς) το εισιτήριο για τον τελικό της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης της Ευρώπης σε σωματειακό επίπεδο.
Η …απόσβεση στο Μόναχο
Για να έρθει η 30η Μαΐου του 1979 ( κάτι παραπάνω δηλαδή από 3,5 μήνες μετά την πολύκροτη του μεταγραφή) για να δικαιώσει περίτρανα την …τρέλα του ο ένας από τους τρεις κορυφαίους Άγγλους τεχνικούς όλων των εποχών (μαζί με τον θρυλικό Χέρμπερ Τσάπμαν των Χάντερφιλντ και Άρσεναλ στις δεκαετίες του 1920 και 1930) και τον επίσης αείμνηστο Μπομπ Πέισλι της Λίβερπουλ. Λίγο πριν από το φινάλε του πρώτου μέρους του τελικού κόντρα στη Μάλμοε στο «Ολυμπιακό στάδιο» του Μονάχου η μπάλα έφθασε στο μαγικό αριστερό πόδι του Τζον Ρόμπερτσον που όπως το συνήθιζε απέφυγε με ωραία ενέργεια δύο αντιπάλους λίγα εκατοστά μακριά από τη γραμμή του πλαγίου άουτ και έβγαλε μία δύσκολη σέντρα στο πίσω δοκάρι της εστίας των πρωταθλητών Σουηδίας. Ο Φράνσις είχε ήδη παράλληλα ξεκινήσει το δικό του σπριντ και με εντυπωσιακό ξεπέταγμα (που ήταν άλλωστε από τα μεγάλα του αγωνιστικά προσόντα) πρόλαβε να βρεθεί στο κατάλληλο σημείο και με εξαιρετική κεφαλιά ψαράκι να στείλει τη μπάλα στα δίκτυα των Σκανδιναβών. Η Φόρεστ υπεράσπισε με επιτυχία εκείνο το γκολ το οποίο φιλοξενήθηκε επί σειρά ετών στο σήμα της περίφημης εκπομπής Match of the Day του ΒBC. Επίσης μία γιγάντια αφίσα του Φράνσις απογειωμένου να κάνει την αλησμόνητη εκείνη κεφαλιά παραμένει μέχρι σήμερα στην κεντρική είσοδο και την αίθουσα υποδοχής του «Σίτι Γκράουντ». Και ο μεγάλος Μπράιαν Κλαφ λίγο μετά τον πρώτο ευρωθρίαμβο του με τη Φόρεστ (ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα η διατήρηση των ευρωπαϊκών κεκτημένων με νίκη πάλι 1-0 αυτή τη φορά κόντρα στο Αμβούργο στο «Μπερναμπέου» της Μαδρίτης) αποστομωτικά απάντησε στους επικριτές του: «Είναι πολλά λεφτά φώναζαν κάποιοι πριν από λίγο καιρό. Εγώ έχω την εντύπωση πως έκανα την κλοπή του αιώνα».
Άτυχος με τους τραυματισμούς
Το ματς εκείνο ήταν το τελευταίο της σεζόν αλλά ο Φράνσις δεν σταμάτησε να αγωνίζεται καθώς το ίδιο καλοκαίρι επέστρεψε στο Ντιτρόιτ για να φορέσει τη φανέλα της αμερικανικής ομάδας. Και ήταν ξανά ανάμεσα στους κορυφαίους του πρωταθλήματος NASL πλάι αυτή τη φορά πάλι στον Κινάλια αλλά και τον μοναδικό Γιόχαν Κρόιφ αν και έδωσε το «παρών» μόλις στη μισό της διαδρομής της . Συνολικός απολογισμός του στο σύντομο του πέρασμα από τις ΗΠΑ ήταν 36 γκολ σε 33 ματς και 18 ασίστ που τον έφεραν μία θέση πιο ψηλά από τον «βασιλιά» της μπάλας Πελέ ο οποίος επίσης είχε αγωνιστεί εκεί. Και μάλιστα με 23 ματς λιγότερα από ότι ο Βραζιλιάνος μαέστρος.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι με την φανέλα της Φόρεστ δεν έδειξε απόλυτα τα μεγάλα του ποδοσφαιρικά προσόντα και μία ερμηνεία για αυτό είναι η απόφαση του Κλαφ να τον χρησιμοποιεί συχνά στην δεξιά πλευρά της επίθεσης της ομάδας και όχι στην καρδιά της όπως άρεσε στον Φράνσις.
Ήταν στην ομάδα της που ηττήθηκε στον τελικό του Λιγκ Καπ από την Γουλβς αλλά απουσίασε λόγω τραυματισμού στο αχίλλειο τένοντα από εκείνο του Πρωταθλητριών ένα χρόνο μετά το κατόρθωμα του στη βαυαρική πρωτεύουσα. Πέτυχε συνολικά 14 γκολ την σεζόν 1979-80 και έξι σε μόλις 18 ματς την αμέσως επόμενη καθώς ταλαιπωρήθηκε από νέο σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε εκτός αγώνων για πάνω από έξι μήνες. Και αφού έδωσε το «παρών» σε λιγότερα από 20 ματς με τη φανέλα της Νότιγχαμ παραχωρήθηκε το 1981 στη Μάντσεστερ Σίτι έναντι 1,2 εκατομμυρίων στερλινών.
Μία ακόμα πολύκροτη μετακίνηση
Μάλιστα και εκείνη η μεταγραφή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και τούτο γιατί ο πρόεδρος των «πολιτών» Πίτερ Σουέιλς ενημέρωσε τον τεχνικό της ομάδας Τζον Μποντ ότι το σωματείο δεν θα μπορούσε να αντέξει το ποσό της και ο τελευταίος απέστειλε τελεσίγραφο ότι αν δεν γίνει η αγορά θα υποβάλλει την παραίτηση του. Τελικά πραγματοποιήθηκε η επιθυμία του Μποντ και αποκτήθηκε ο παίκτης που φόρεσε σε 58 ματς τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας (ήταν από τα αστέρια και τους σκόρερ της στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1982) και πέτυχε 12 γκολ. Ο Φράνσις που στο ντεμπούτο του με τη Σίτι πέτυχε δύο γκολ κόντρα στη Στόουκ ( ο συνολικός απολογισμός στους «μπλε» ήταν μόλις 26 ματς στο πρωτάθλημα αλλά και 12 γκολ) στη συνέχεια έκανε επιτυχημένη καριέρα και στην Ιταλία (από το καλοκαίρι του 1982 ως το 1987) κύρια με τη Σαμπντόρια (68 παρουσίες 17 γκολ) και λιγότερο με την Αταλάντα (21/1) πριν επιστρέφει το 1987 στο Νησί για να φορέσει διαδοχικά τις φανέλες των Ρέιντζερς , ΚΠΡ, και τέλος της Σέφιλντ Γουένσντεϊ με την οποία και έκλεισε την καριέρα του το 1994 σε ηλικία 40 ετών.
Και οι φίλοι των «κουκουβαγιών» συνήθιζαν να τραγουδούν για τον βετεράνο πλέον άσο που είχε μεν χάσει μεγάλο μέρος από την ταχύτητα του αλλά συχνά εμφάνιζε την …αφοπλιστική του εκρηκτικότητα και διατηρούσε σχεδόν ακέραια την απολαυστική του τεχνική κατάρτιση « έχουμε τον πονηρό Τρέβορ που θα παίζει για πάντα».
Σ’ ότι έχει να κάνει δε με το ρεκόρ της μεταγραφής του ποδοσφαιριστή, για τον οποίο ο Φάμπιο Καπέλο υποστήριξε ότι ήταν ο καλύτερος Άγγλος ο οποίος αγωνίστηκε στο Καμπιονάτο, χρειάστηκε να περάσουν μόλις επτά μήνες για να καταρριφθεί.
Το ρεκόρ κράτησε μόλις επτά μήνες
Τον Σεπτέμβριο του 1979 η Μάντσεστερ Σίτι πλήρωσε 1,45 εκατομμύριο στερλίνες για τον Άγγλο διεθνή μέσο της Γούλβς Στίβ Ντέιλι που διατήρησε το ρεκόρ μόλις λίγες ημέρες καθώς τον ίδιο μήνα η Γουλβς επένδυσε όλο το ποσό και 19 χιλιάδες στερλίνες περισσότερο για να αποκτήσει το λίαν γνωστό και στις ημέρες μας για τα επιεικώς άκομψα σχόλια του σε βάρος γυναίκας βοηθού διαιτητή Σκωτσέζο επιθετικό Άντι Γκρέι,
Ο πρώην πλέον σχολιαστής του Skysports ήταν η ακριβότερη μεταγραφή ως τον Οκτώβριο του 1981 όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πλήρωσε 1,5 εκατομμύριο στερλίνες για τον Μπράιαν Ρόμπσον. Στη συνέχεια το ρεκόρ βγήκε από τα όρια του μεγάλου Νησιού με σωματεία από την Ιταλία αρχικά και στη συνέχεια από την Ισπανία να το καταρρίπτουν κύρια ως καταβάλλοντες και κατά 2ο λόγο ως εισπράκτορες. Και μόνον στα μέσα της δεκαετίας του 90 αμφότερα τα εμπλεκόμενα σωματεία ήταν από την Αγγλία τόσο ως αγοραστές όσο και ως πωλητές σε μία από τις μεταγραφές ρεκόρ για το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Η εξέλιξη του ρεκόρ από τότε και έπειτα
| ΧΡΟΝ. | ΟΝΟΜ. | ΑΠΟ | ΠΡΟΣ | ΠΟΣΟ |
| Μάιος 1984 | Ρέι Γουΐλκινς | Μάντσεστερ Γιουν. | Μίλαν | 1,5εκ.στερ. |
| Μάιος 1986 | Μάρκ Χιούζ | Μάντσεστερ Γιουν. | Μπαρτσελόνα | 2,3 εκ. στερ. |
| Ιούνιος 1987 | Ίαν Ρας | Λίβερπουλ | Γιουβέντους | 3,2 εκ. στερ. |
| Ιούλιος 1989 | Κρις Γουόντλ | Τότεναμ | Μαρσέιγ | 4,25 εκ. στερ. |
| Ιούλιος 1991 | Ντέβιντ Πλάτ | Άστον Βίλα | Μπάρι | 5,5 εκ. |
| Ιούνιος 1992 | Πολ Γκασκόιν | Τότεναμ | Λάτσιο | 5,5 εκ. |
| Ιανουάριος 1995 | Άντι Κόουλ | Νιουκάστλ | Μάντσεστερ Γιουν. | 7,0 εκ. |
| Ιούνιος 1995 | Ντένις Μπέργκαμπ | Ίντερ | Άρσεναλ | 7,5 εκ. |
| Ιούνιος 1995 | Σταν Κόλιμορ | Νότιγχαμ | Λίβερπουλ | 8,5 εκ |
| Ιούλιος 1996 | Άλαν Σίρερ | Μπλάκμπερν | Νιουκάστλ | 15,0 εκ. |
| Αύγουστος 1999 | Νικολά Ανελκά | Άρσεναλ | Ρεάλ Μ. | 22,5 εκ. |
| Ιούλιος 2001 | Χουάν Σεμπ. Βερόν | Λάτσιο | Μάντσεστερ Γ. | 28,1 εκ |
| Ιούλιος 2002 | Ρίο Φέρντιναντ | Λιντς | Μάντσεστερ Γ. | 29,1 εκ. |
| Ιούλιος 2006 | Αντρέι Σεφτσένκο | Μίλαν | Τσέλσι | 30,8 εκ. |
| Σεπτέμβριος 2008 | Ρομπίνιο | Ρεάλ Μ. | Μάντσεστερ Σ. | 32,5 εκ. |
| Ιούλιος 2009 | Κρ. Ρονάλντο | Μάντσεστερ Γ. | Ρεάλ Μ. | 80,0 εκ. |
england365.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου