Αναρτήθηκε από
sifis
την
- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
O Sir Stirling Moss 87 ετών σήμερα, παρά την καθολική αναγνώριση του ταλέντου του, δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει έστω ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Αδικημένος ή απλά άτυχος;
Αδικημένος ή απλά άτυχος;
1η ημερομηνία δημοσίευσης: 03/07/13
Γεννημένος στις 17 Σεπτεμβρίου 1929, άρχισε τους αγώνες σε ηλικία 19 ετών και συνολικά στην καριέρα του είχε 212 νίκες σε 528 αγώνες που έλαβε μέρος (συμπεριλαμβάνονται και οι 16 νίκες του σε αγώνες F1) οδηγώντας …84 διαφορετικά οχήματα.
Όπως και άλλοι οδηγοί της εποχής του συμμετείχε σε διάφορους αγώνες ακόμη και μέσα στην ίδια ημέρα.
Η αγωνιστική του καριέρα ξεκίνησε όταν έπεισε τον πατέρα του να του αγοράσει ένα Cooper.
Με αυτό συμμετείχε σε τοπικούς και διεθνείς αγώνες στην κατηγορία Formula 3, ακόμη και μετά την εμπλοκή του σε ανώτερες κατηγορίες.
Η αγωνιστική του καριέρα ξεκίνησε όταν έπεισε τον πατέρα του να του αγοράσει ένα Cooper.
Με αυτό συμμετείχε σε τοπικούς και διεθνείς αγώνες στην κατηγορία Formula 3, ακόμη και μετά την εμπλοκή του σε ανώτερες κατηγορίες.
Από το 1951 σε ηλικία 22 ετών συμμετείχε με την HW Motors στη F1, σε ένα και μοναδικό αγώνα (από τους 7) αυτόν της Ελβετίας και κατετάγη 8ος.
Το 1952 συμμετείχε σε 4 από τους 6 αγώνες και εγκατέλειψε σε όλους.
Το 1953 είχε 3 τερματισμούς σε 5 αγώνες που έλαβε μέρος, με καλύτερη κατάταξη μια 6η θέση στην Γερμανία με Cooper.
Το 1952 συμμετείχε σε 4 από τους 6 αγώνες και εγκατέλειψε σε όλους.
Το 1953 είχε 3 τερματισμούς σε 5 αγώνες που έλαβε μέρος, με καλύτερη κατάταξη μια 6η θέση στην Γερμανία με Cooper.
Το 1954 με την Maserati 250 F που του προμήθευσε ο Alfred Neubauer, επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος της Mercedes, πήρε μέρος στους 6 από τους 7 Ευρωπαϊκούς αγώνες και είχε μια 3η θέση στο Spa και πήρε τους πρώτους του βαθμούς.
Το μονοθέσιο αυτό δεν ήταν αξιόπιστο, αλλά πρόλαβε να αποδείξει την αξία του κυρίως στον αγώνα της Ιταλίας όταν προσπέρασε τους 2 καλύτερους οδηγούς της εποχής τον Fangio με Mercedes και τον Alberto Ascari με Ferrari, παίρνοντας την πρωτοπορία.
Λίγο αργότερα εγκατέλειψε από μοτέρ ο Ascari, αλλά και ο Stirling είχε τα ίδια προβλήματα από τον 68ο γύρο (από τους 80) και η νίκη πήγε στον Fangio.
Ο Stirling τερμάτισε 10ος…σπρώχνοντας στην γραμμή του τερματισμού το μονοθέσιό του 9 γύρους πίσω από τον νικητή.
Το μονοθέσιο αυτό δεν ήταν αξιόπιστο, αλλά πρόλαβε να αποδείξει την αξία του κυρίως στον αγώνα της Ιταλίας όταν προσπέρασε τους 2 καλύτερους οδηγούς της εποχής τον Fangio με Mercedes και τον Alberto Ascari με Ferrari, παίρνοντας την πρωτοπορία.
Λίγο αργότερα εγκατέλειψε από μοτέρ ο Ascari, αλλά και ο Stirling είχε τα ίδια προβλήματα από τον 68ο γύρο (από τους 80) και η νίκη πήγε στον Fangio.
Ο Stirling τερμάτισε 10ος…σπρώχνοντας στην γραμμή του τερματισμού το μονοθέσιό του 9 γύρους πίσω από τον νικητή.
Όπως ήταν λογικό και επόμενο η Mercedes του έκανε συμβόλαιο για το 1955.
Πήρε μέρος και στους 6 αγώνες της σεζόν.
Η πρώτη νίκη του ήταν στον αγώνα της πατρίδας του στο Aintree με την W196, όταν στη τελευταία στροφή του αγώνα προσπέρασε τον team mate του Fangio και τερμάτισαν με διαφορά 0,2 δευτερόλεπτα.
Να σημειωθεί ότι σε ένα debate χρόνια αργότερα με τον Αργεντινό, ερωτήθηκε από τους δημοσιογράφους μήπως του επέτρεψε ο Fangio να νικήσει (γιατί ήταν η πρώτη φορά που Βρετανός οδηγός κέρδιζε στην Βρετανία) και ο Moss ανήσυχος ρωτούσε επανειλημμένα τον Αργεντινό μπροστά στο κοινό «Μήπως με άφησες να νικήσω;»
Η απάντηση του Fangio (ένας από τους μεγαλύτερους gentleman όλων των εποχών) ήταν πάντα η ίδια «Όχι ήσουν καλύτερος από εμένα εκείνη την ημέρα».
Μεγαλειώδεις στιγμές και για τους δύο.
Είχε ακόμη 2 δεύτερες θέσεις στο Βέλγιο και την Ολλανδία και μία 4η θέση στην Αργεντινή. Κατετάγη τελικά 2ος με 23 βαθμούς έναντι του πρωταθλητή Fangio με 40 βαθμούς.
Πήρε μέρος και στους 6 αγώνες της σεζόν.
Η πρώτη νίκη του ήταν στον αγώνα της πατρίδας του στο Aintree με την W196, όταν στη τελευταία στροφή του αγώνα προσπέρασε τον team mate του Fangio και τερμάτισαν με διαφορά 0,2 δευτερόλεπτα.
Να σημειωθεί ότι σε ένα debate χρόνια αργότερα με τον Αργεντινό, ερωτήθηκε από τους δημοσιογράφους μήπως του επέτρεψε ο Fangio να νικήσει (γιατί ήταν η πρώτη φορά που Βρετανός οδηγός κέρδιζε στην Βρετανία) και ο Moss ανήσυχος ρωτούσε επανειλημμένα τον Αργεντινό μπροστά στο κοινό «Μήπως με άφησες να νικήσω;»
Η απάντηση του Fangio (ένας από τους μεγαλύτερους gentleman όλων των εποχών) ήταν πάντα η ίδια «Όχι ήσουν καλύτερος από εμένα εκείνη την ημέρα».
Μεγαλειώδεις στιγμές και για τους δύο.
Είχε ακόμη 2 δεύτερες θέσεις στο Βέλγιο και την Ολλανδία και μία 4η θέση στην Αργεντινή. Κατετάγη τελικά 2ος με 23 βαθμούς έναντι του πρωταθλητή Fangio με 40 βαθμούς.
Το 1956 συνέχισε με την Maserati 250 F και νίκησε στο Μονακό, ενώ στην Γερμανία ήταν 2ος , στο Σπα 3ος και στην Γαλλία 5ος.
Στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στη Monza, ο Moss πήρε την νίκη αλλά με δραματικό τρόπο όταν 5 γύρους πριν το τέλος έμεινε …από βενζίνη και ο team mate του Luigi Piotti έκοψε ταχύτητα και έσπρωξε το μονοθέσιο του Moss μέχρι τα pits για ανεφοδιασμό.
Θα πρέπει να σημειωθεί όμως η απίστευτη κίνηση του Peter Collins, ομόσταβλου του Fangio με Lancia-Ferrari, που ενώ μπορούσε να κερδίσει αυτός το παγκόσμιο πρωτάθλημα, 15 γύρους πριν το τέλος μπαίνοντας στα pits για έλεγχο ελαστικών αποφάσισε να παραδώσει το μονοθέσιό του στον Fangio, που νωρίτερα είχε φθάσει στα pits με τσακισμένη μπάρα τιμονιού, αδυνατώντας να συνεχίσει.
Με τους 3 πολύτιμους βαθμούς ο Fangio ήταν πρωταθλητής με 30 βαθμούς.
Προς τιμήν του μεγάλου αλτρουιστή πιλότου Peter Collins, θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι και στο Monaco έδωσε το μονοθέσιό του στον Fangio, για να μοιρασθούν τους βαθμούς της 2ης θέσης.
Ο Moss κατετάγη 2ος (για δεύτερη φορά) με 27 βαθμούς και ο Peter Collins 3ος με 25.
O TEMPORA O MORES (ω καιροί ω ήθη)!!!
Θα πρέπει να σημειωθεί όμως η απίστευτη κίνηση του Peter Collins, ομόσταβλου του Fangio με Lancia-Ferrari, που ενώ μπορούσε να κερδίσει αυτός το παγκόσμιο πρωτάθλημα, 15 γύρους πριν το τέλος μπαίνοντας στα pits για έλεγχο ελαστικών αποφάσισε να παραδώσει το μονοθέσιό του στον Fangio, που νωρίτερα είχε φθάσει στα pits με τσακισμένη μπάρα τιμονιού, αδυνατώντας να συνεχίσει.
Με τους 3 πολύτιμους βαθμούς ο Fangio ήταν πρωταθλητής με 30 βαθμούς.
Προς τιμήν του μεγάλου αλτρουιστή πιλότου Peter Collins, θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι και στο Monaco έδωσε το μονοθέσιό του στον Fangio, για να μοιρασθούν τους βαθμούς της 2ης θέσης.
Ο Moss κατετάγη 2ος (για δεύτερη φορά) με 27 βαθμούς και ο Peter Collins 3ος με 25.
O TEMPORA O MORES (ω καιροί ω ήθη)!!!
Το 1957 με team mate τον Tony Brooks πήρε μέρος σε 5 αγώνες με την Vanwall και κατάφερε να νικήσει στo Aintree της Μ.Βρετανίας (την μοιράστηκε με τον Tony Brooks που του έδωσε το μονοθέσιό του) και ήταν η πρώτη φορά που Βρετανικό μονοθέσιο νικούσε στην χώρα του.
Στην Pescara, (τον μεγαλύτερο αγώνα της ιστορίας στην f1 (μήκους 25 χιλιομέτρων και διαρκείας 3 ωρών) νίκησε πάλι τον Fangio που είχε την pole, με κύριο χαρακτηριστικό ότι πρόλαβε και σταμάτησε για ..ένα ρόφημα στα γρήγορα.
Η 3η του νίκη ήταν στην Monza.
Τελικά ήταν και πάλι 2ος με 25 βαθμούς πίσω από τον Fangio με 40, αλλά με έναν αγώνα λιγότερο (Rouen Γαλλίας) λόγω μόλυνσης στο ιγμόρειο.
Στην Pescara, (τον μεγαλύτερο αγώνα της ιστορίας στην f1 (μήκους 25 χιλιομέτρων και διαρκείας 3 ωρών) νίκησε πάλι τον Fangio που είχε την pole, με κύριο χαρακτηριστικό ότι πρόλαβε και σταμάτησε για ..ένα ρόφημα στα γρήγορα.
Η 3η του νίκη ήταν στην Monza.
Τελικά ήταν και πάλι 2ος με 25 βαθμούς πίσω από τον Fangio με 40, αλλά με έναν αγώνα λιγότερο (Rouen Γαλλίας) λόγω μόλυνσης στο ιγμόρειο.
Το 1958 πήρε μέρος και στους 10 αγώνες και ξεκίνησε με μια Cooper Climax, με την οποία κέρδισε τον αγώνα της Αργεντινής και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο, μη κάνοντας pit stop αλλαγής ελαστικών μέχρι το τέλος του αγώνα (80 γύροι) και τερμάτισε κυριολεκτικά με τα ..λινά, βγαίνοντας στους τελευταίους γύρους επίτηδες στο γρασίδι για να κρατήσει την θερμοκρασία τους σε ανεκτά επίπεδα.
Η ομάδα του διέθετε απλά μπουλονόκλειδα αντί των μηχανικών της Ferrari και ένα pit stop θα ήταν καταστροφικό γι αυτόν.
Κατάφερε να τερματίσει μόλις 2,7 δευτερόλεπτα εμπρός από τον Luitzi Musso της Ferrari. Συνέχισε με την Vanwall για να κερδίσει 3 ακόμη αγώνες στην Ολλανδία, Πορτογαλία και Μαρόκο και μία 2η θέση στην Γαλλία.
Σε όλους τους υπόλοιπους αγώνες εγκατέλειψε.
Τερμάτισε τελικά για τέταρτη συνεχή φορά 2ος με 41 βαθμούς πίσω από τον Mike Hawthorn και την Ferrari του με 42.
Την ίδια χρονιά έγινε διάσημος (στην ουσία πέρασε στο Πάνθεον των θρυλικών πιλότων) για τον τρόπο που αντιλαμβανόταν το σπορ, ότι δηλαδή «σημασία έχει ο τρόπος που δίνεις μάχες στους αγώνες και όχι το αποτέλεσμα αυτό καθ εαυτό» δηλαδή όπως περίπου συμβαίνει…σήμερα (!) όταν σθεναρά υπερασπίσθηκε τον ανταγωνιστή του Mike Hawthorn, που σε έξοδό του και για να ξαναβάλει εμπρός το μονοθέσιό του, κινήθηκε με αντίθετη φορά στην πίστα της Πορτογαλίας, με αποτέλεσμα αρχικά να αποκλειστεί.
Το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς χάθηκε για τον Moss σε αυτόν ακριβώς τον αγώνα, που ναι μεν είχε την νίκη, αλλά η δεύτερη θέση με την επιμονή του κατέληξε στον ανταγωνιστή του και παρά την νίκη του στον τελευταίο αγώνα στο Morocco, η δεύτερη θέση του Mike Hawthorn ήταν αρκετή για να του χαρίσει το πρωτάθλημα.
Η ομάδα του διέθετε απλά μπουλονόκλειδα αντί των μηχανικών της Ferrari και ένα pit stop θα ήταν καταστροφικό γι αυτόν.
Κατάφερε να τερματίσει μόλις 2,7 δευτερόλεπτα εμπρός από τον Luitzi Musso της Ferrari. Συνέχισε με την Vanwall για να κερδίσει 3 ακόμη αγώνες στην Ολλανδία, Πορτογαλία και Μαρόκο και μία 2η θέση στην Γαλλία.
Σε όλους τους υπόλοιπους αγώνες εγκατέλειψε.
Τερμάτισε τελικά για τέταρτη συνεχή φορά 2ος με 41 βαθμούς πίσω από τον Mike Hawthorn και την Ferrari του με 42.
Την ίδια χρονιά έγινε διάσημος (στην ουσία πέρασε στο Πάνθεον των θρυλικών πιλότων) για τον τρόπο που αντιλαμβανόταν το σπορ, ότι δηλαδή «σημασία έχει ο τρόπος που δίνεις μάχες στους αγώνες και όχι το αποτέλεσμα αυτό καθ εαυτό» δηλαδή όπως περίπου συμβαίνει…σήμερα (!) όταν σθεναρά υπερασπίσθηκε τον ανταγωνιστή του Mike Hawthorn, που σε έξοδό του και για να ξαναβάλει εμπρός το μονοθέσιό του, κινήθηκε με αντίθετη φορά στην πίστα της Πορτογαλίας, με αποτέλεσμα αρχικά να αποκλειστεί.
Το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς χάθηκε για τον Moss σε αυτόν ακριβώς τον αγώνα, που ναι μεν είχε την νίκη, αλλά η δεύτερη θέση με την επιμονή του κατέληξε στον ανταγωνιστή του και παρά την νίκη του στον τελευταίο αγώνα στο Morocco, η δεύτερη θέση του Mike Hawthorn ήταν αρκετή για να του χαρίσει το πρωτάθλημα.
To 1959 συνέχισε την προσπάθειά του με την Cooper και σε 6 αγώνες είχε 2 νίκες με pole στην Πορτογαλία και Ιταλία αλλά και 4 εγκαταλείψεις, ενώ στους υπόλοιπους δύο με μία BRM κατετάγη 2ος στην Βρετανία (ξεκίνησε 7ος) και ακυρώθηκε στην Γαλλία επειδή έμεινε από συμπλέκτη, έσβησε ο κινητήρας και τον έσπρωξαν να ξεκινήσει πάλι.
Στη τελική βαθμολογία ήταν 3ος.
Στη τελική βαθμολογία ήταν 3ος.
To 1960 με την Lotus 18 είχε μία νίκη στο Μονακό (με pole) και μια τέταρτη θέση στην Ολλανδία (όπου είχε σαν team mate του τον πρωτοεμφανιζόμενο Jim Clark), αλλά στα δοκιμαστικά του Spa είχε ατύχημα όταν έσπασε ο άξονας μετάδοσης, τινάχθηκε έξω από το μονοθέσιο και έσπασε και τα δύο του πόδια.
Έχασε τους επόμενους 3 αγώνες και μόλις ανέκαμψε ο αδάμαστος αυτός πιλότος, κέρδισε στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Riverside των ΗΠΑ (με pole)
Έχασε τους επόμενους 3 αγώνες και μόλις ανέκαμψε ο αδάμαστος αυτός πιλότος, κέρδισε στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Riverside των ΗΠΑ (με pole)
Το 1961 ο Enzo Ferrari παρουσίασε την καταπληκτική state of the art και παντοδύναμη 156 με κινητήρα V6 1,5 λίτρου και ο Moss υστερούσε φανερά με την αδύναμη Lotus-Climax.
Κατόρθωσε να νικήσει (με pole) στο Μονακό 3,6 δευτερόλεπτα εμπρός από 3 Ferrari, εκμεταλλευόμενος το χαμηλότερο βάρος του μονοθεσίου του, είχε μια τέταρτη θέση στην Ολλανδία και νίκησε στο Nurburgring (από 3ος) ρισκάροντας να παραμείνει με βρόχινα ελαστικά σε μια πίστα που έβρεχε σποραδικά και τελικά δικαιώθηκε.
Στους 8 αγώνες της σεζόν είχε μια 8η θέση στο Spa και στους υπόλοιπους εγκατέλειψε.
Τελικά κατετάγη 3ος με 21 βαθμούς, πίσω από τον πρωταθλητή Phil Hill με 34 και τον Von Trips με 33.
Κατόρθωσε να νικήσει (με pole) στο Μονακό 3,6 δευτερόλεπτα εμπρός από 3 Ferrari, εκμεταλλευόμενος το χαμηλότερο βάρος του μονοθεσίου του, είχε μια τέταρτη θέση στην Ολλανδία και νίκησε στο Nurburgring (από 3ος) ρισκάροντας να παραμείνει με βρόχινα ελαστικά σε μια πίστα που έβρεχε σποραδικά και τελικά δικαιώθηκε.
Στους 8 αγώνες της σεζόν είχε μια 8η θέση στο Spa και στους υπόλοιπους εγκατέλειψε.
Τελικά κατετάγη 3ος με 21 βαθμούς, πίσω από τον πρωταθλητή Phil Hill με 34 και τον Von Trips με 33.
Το 1962 τραυματίσθηκε και πάλι πολύ σοβαρά στο Goodwood με την Lotus, σε εκτός F1 αγώνα και έμεινε 1 μήνα σε κώμα, ενώ τους επόμενους 6 μήνες ήταν εν μέρει παράλυτος στην αριστερή πλευρά του σώματός του.
Λόγω της γερής του κράσης ανάρρωσε και παρά την αντίθετη γνώμη των γιατρών του, που επέμεναν ότι απαιτούντο 6 ακόμη μήνες για να έλθει στην κατάλληλη φυσική κατάσταση, αυτός δοκίμασε την Lotus 19.
Παρά το ότι ήταν μόλις κάτι δέκατα αργότερος από πριν, κατάλαβε ότι δεν είχε τον έλεγχο του μονοθεσίου όπως παλαιότερα και αποφάσισε να σταματήσει στα 33 του χρόνια.
Ο Stirling Moss αναγνωρίζεται σαν ο πρωτοπόρος της μεγάλης γενιάς των Βρετανών πιλότων στην F1 που ακολούθησαν την επόμενη 15ετία.
Διακρίσεις σε άλλους αγώνες:
Ο Moss ήταν ένα ατόφιο ταλέντο στην οδήγηση.
Σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής παράλληλα συμμετείχε και στα rally και ήταν ένας από τους 3 που κατάφεραν να κερδίσουν τρεις συνεχόμενες φορές το Alpin Rally (γνωστό και ως Coupe des Alpes).
Ακόμη τερμάτισε δεύτερος στο Ράλι Monte Carlo το 1952 με συνοδηγό τον John Cooper.
Το 1954 ήταν ο πρώτος μη Αμερικανός οδηγός που κέρδισε τον 12ωρο αγώνα αντοχής στο Sebring των ΗΠΑ (αγώνας αντίστοιχος με τις 24 ώρες του Le Man)
Το 1955 στον αγώνα αντοχής «Mille Miglia» τερμάτισε και πάλι εμπρός από τον Fangio με διαφορά 30 λεπτών, σε έναν αγώνα που διήρκεσε 10 ώρες και 8 λεπτά, κυρίως χάρις στην εφεύρεση του συνοδηγού του που ξετύλιγε προοδευτικά ένα κουβάρι σημειώσεων με λεπτομέρειες για την διαδρομή, ενώ ο οδηγός αγνοούσε την διαδρομή.
Επί 3 συνεχόμενα χρόνια 1958-1960 νίκησε στον απάνθρωπα κοπιαστικό αγώνα των 1000 χιλιομέτρων του Nurburgring, με παρτενέρ τον Αμερικανό Dan Gurney τα δύο πρώτα με Aston Martin και τον τρίτο με Maserati.
Ο Moss ήταν ένα ατόφιο ταλέντο στην οδήγηση.
Σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής παράλληλα συμμετείχε και στα rally και ήταν ένας από τους 3 που κατάφεραν να κερδίσουν τρεις συνεχόμενες φορές το Alpin Rally (γνωστό και ως Coupe des Alpes).
Ακόμη τερμάτισε δεύτερος στο Ράλι Monte Carlo το 1952 με συνοδηγό τον John Cooper.
Το 1954 ήταν ο πρώτος μη Αμερικανός οδηγός που κέρδισε τον 12ωρο αγώνα αντοχής στο Sebring των ΗΠΑ (αγώνας αντίστοιχος με τις 24 ώρες του Le Man)
Το 1955 στον αγώνα αντοχής «Mille Miglia» τερμάτισε και πάλι εμπρός από τον Fangio με διαφορά 30 λεπτών, σε έναν αγώνα που διήρκεσε 10 ώρες και 8 λεπτά, κυρίως χάρις στην εφεύρεση του συνοδηγού του που ξετύλιγε προοδευτικά ένα κουβάρι σημειώσεων με λεπτομέρειες για την διαδρομή, ενώ ο οδηγός αγνοούσε την διαδρομή.
Επί 3 συνεχόμενα χρόνια 1958-1960 νίκησε στον απάνθρωπα κοπιαστικό αγώνα των 1000 χιλιομέτρων του Nurburgring, με παρτενέρ τον Αμερικανό Dan Gurney τα δύο πρώτα με Aston Martin και τον τρίτο με Maserati.
Ο Stirling ήταν αυτό που λέμε «Ποιο Άγγλος …πεθαίνεις».
Παρά το ότι τα Αγγλικά μονοθέσια της εποχής ήταν υποδεέστερα του ανταγωνισμού, εκείνος τα προτιμούσε και είχε δηλώσει «Καλύτερα να χάνεις τιμημένα με Αγγλικό αυτοκίνητο παρά να νικάς με ξένο».
Στην Vanwall ήταν αποφασισμένος να σπάσει τον Γερμανοιταλικό κατεστημένο, όπως ακριβώς το ίδιο προσπαθούσε και ο Jack Brabham με την Cooper.
Ήταν βλέπετε η εποχή που η Εθνική υπερηφάνεια του κάθε πιλότου ήταν πάνω από όλα.
Παρά το ότι τα Αγγλικά μονοθέσια της εποχής ήταν υποδεέστερα του ανταγωνισμού, εκείνος τα προτιμούσε και είχε δηλώσει «Καλύτερα να χάνεις τιμημένα με Αγγλικό αυτοκίνητο παρά να νικάς με ξένο».
Στην Vanwall ήταν αποφασισμένος να σπάσει τον Γερμανοιταλικό κατεστημένο, όπως ακριβώς το ίδιο προσπαθούσε και ο Jack Brabham με την Cooper.
Ήταν βλέπετε η εποχή που η Εθνική υπερηφάνεια του κάθε πιλότου ήταν πάνω από όλα.
To 1990 εντάχθηκε στο International Motorsports Hall of Fame, ενώ στις 21/3/2000 χρίστηκε ιππότης από τον πρίγκηπα Κάρολο και απέκτησε τον τίτλο του sir.
Αμέσως μετά την τελετή καθώς έφευγε από το Buckingham με την Mercedes του, σταματήθηκε από έναν φρουρό του παλατιού, ο οποίος αστειευόμενος τον ρώτησε:
"Who do you think you are? Stirling Moss?"
και ο ίδιος χαμογελώντας απάντησε:
"Sir Stirling Moss, actually."
Η ατάκα εκείνου του φρουρού υιοθετήθηκε από τότε στην Βρετανική αστυνομία σαν κλασσική ερώτηση σε περιπτώσεις σταματήματος λόγω υπερβολικής ταχύτητας.
Αμέσως μετά την τελετή καθώς έφευγε από το Buckingham με την Mercedes του, σταματήθηκε από έναν φρουρό του παλατιού, ο οποίος αστειευόμενος τον ρώτησε:
"Who do you think you are? Stirling Moss?"
και ο ίδιος χαμογελώντας απάντησε:
"Sir Stirling Moss, actually."
Η ατάκα εκείνου του φρουρού υιοθετήθηκε από τότε στην Βρετανική αστυνομία σαν κλασσική ερώτηση σε περιπτώσεις σταματήματος λόγω υπερβολικής ταχύτητας.
Ενεργά χρόνια στην Formula 1: 1951 - 1961
Ομάδες: Mercedes-Benz, Maserati, Vanwall, Cooper, Lotus, HWM
Ομάδες: Mercedes-Benz, Maserati, Vanwall, Cooper, Lotus, HWM
Αγώνες: 67 (66 εκκινήσεις)
Νίκες: 16
Πόντιουμ: 24
Βαθμοί: 185 (186)
Pole Positions: 16
Ταχύτεροι γύροι: 19
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου