Ιστορία της πυγμαχίας: Η θρυλική μάχη με τους 105.000 θεατές!

Παρά τα φώτα της δημοσιότητας σήμερα, τους τοπ αθλητές, τα μεγάλα κανάλια με τα φανταχτερά promo και τα πολλά εκατομμύρια σε αμοιβές, η πυγμαχία του σήμερα μοιάζει σε πολλά σημεία να είναι «μικρότερη» από την πυγμαχία πριν από 100 χρόνια.

Τότε η πυγμαχία είχε ακόμη μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την έκαναν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα σπορ με ιστορίες που συναρπάζουν ακόμη και σήμερα. Παρά τους αιώνες ουσιαστικής ύπαρξης στο περιθώριο, ως σπορ η πυγμαχία ήταν ακόμη την αρχή της ανάπτυξη της και δεν είχε ξεκάθαρο πλαίσιο και αυτό είχε κάποια αρνητικά και κάποια θετικά στοιχεία αλλά πάνω από όλα την έκανε απρόβλεπτη! Συν ότι ήταν ένα πολύ πιο «λαϊκό» και μαζικό σπορ από ότι είναι σήμερα.

Μια από τις πιο ιστορικές μάχες της επαγγελματικής πυγμαχίας ήταν η 2η μάχη των Jack Dempsey και Gene Tunney. Ο δεύτερος είχε κερδίσει άνετα και καθαρά τον πρώτο αγώνα και μαζί και τον τίτλο, όμως ήταν τέτοιο το μέγεθος του θρύλου Jack Dempsey που ακόμη και στο τέλος της καριέρας του έφερνε κόσμο στα γήπεδα…και τί κόσμο!

Πραγματική λαοθάλασσα!

Ο δεύτερος αγώνας μεταξύ τους έγινε τον Σεπτέμβρη του 1927 στο παλαιότερο γήπεδο (αμερικάνικου) ποδοσφαίρου του NFL, το Rogers Park του Chicago. Σύμφωνα με τις πωλήσεις των εισιτηρίων σχεδόν 105.000 θεατές βρέθηκαν εκεί, φέρνοντας έσοδα της τάξης των $2,858,660, σχεδόν 22 εκατ. σε σημερινά δολάρια.

Η αμοιβή του Dempsey ήταν $447,500 και του Tunney $990,445. Μάλιστα ο δεύτερος πλήρωσε από την τσέπη του το υπόλοιπο προς τον Promoter ώστε να λάβει επιταγή με 1.000.000 $ στρογγυλά!

O Al Capone με τον άλλον HW πρωταθλητή Jimmy Braddock

Ο Al Capone

Εκείνη την εποχή κουμάντο στο Chicago έκανε ο Al Capone ο οποίος ήταν και μεγάλος fan του Dempsey και πόνταρε 50.000 δολάρια στην νίκη του! Όταν τον ρώτησαν πόσο σίγουρος ήταν, είπε ότι είχε πληροφορίες πως ο αδερφός του διαιτητή είχε ποντάρει και αυτός σε νίκη του Dempsey και γι αυτό ήταν σίγουρος. Την επόμενη ημέρα, η πυγμαχική ομοσπονδία άλλαξε τον διαιτητή…

To «μακρύ» μέτρημα

Σε αυτή τη μάχη ήταν για πρώτη φορά που εφαρμόστηκε ένας νέος κανονισμός, αυτό που σήμερα ξέρουμε ως «μέτρημα» σε περίπτωση νοκ ντάουν. Ο κανόνας τότε είχε ως εξής: Αν ένας μαχητής δεχόταν νοκ ντάνουν και αφού ο άλλος θα είχε μεταβεί πρώτα μόνος του σε ουδέτερη γωνία, ο διαιτητής θα ξεκινούσε το μέτρημα από το 1 μέχρι το 10. Αν ο μαχητής σηκωνόταν πριν το 10 η μάχη θα συνεχιζόταν, αλλιώς κέρδισε ο αντίπαλος με ΚΟ.

Αυτός ο κανόνας που ακόμη δεν είχε πλήρη εφαρμογή σε όλους τους αγώνες ζητήθηκε από την πλευρά του Dempsey. Όμως ο ίδιος ο πυγμάχος δεν του έδωσε καθόλου σημασία πριν τον αγώνα.

Από τον πρώτο μέχρι και τον έκτο γύρο, το ματς πήγαινε καθαρά υπέρ του Tunney , ο οποίος έπαιζε από απόσταση και έπαιρνε τους πόντους. Στον έβδομο γύρο όμως έγινε το περιστατικό που θα έβαζε για πάντα το ματς στην ιστορία της πυγμαχίας.

The Long Count

Ο Dempsey στριμώχνει τον Tunney στην γωνία και του περνάει 3-4 συνεχόμενα, πεντακάθαρα χτυπήματα και τον ξαπλώνει στο έδαφος για πρώτη φορά στην καριέρα του! Αντί όμως να ακούσει τον διαιτητή και να πάει σε ουδέτερη γωνία ώστε αυτός να ξεκινήσει το μέτρημα, ο Dempsey στέκεται πάνω από τον πεσμένο αντίπαλο όπως έκανε σε όλη του την καριέρα. Όταν πια ο διαιτητής καταφέρνει να τον στείλει στην γωνία, έχουν περάσει περίπου 5 δευτερόλεπτα και παρόλα αυτά ο Tunney σηκώθηκε μόλις στο 9!

Αργότερα μετρήθηκε από το βίντεο ο χρόνος κατά τον οποίο ήταν αυτός κάτω και ξεπερνούσε τα 13 δευτερόλεπτα.

Όμως ο αγώνας συνεχίστηκε και ο Tunney πήρε με τον ίδιο τρόπο και τους υπόλοιπους γύρους και μαζί και την νίκη. Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου που βρέθηκε εκεί, είτε δεν είδε τι ακριβώς έγινε ή δεν ήξερε για τον νέο κανόνα. Συν, ότι η προβολή του αγώνα εκτός της πολιτείας δεν έγινε παρά κάποια χρόνια μετά, λόγω ενός παλιού νόμου και έτσι αμέσως μετά την λήξη του αγώνα και για αρκετό καιρό δημιουργήθηκε μια φήμη ότι ο Dempsey, που ήταν έτσι και αλλιώς το μεγαλύτερο όνομα από τους δύο, αδικήθηκε από την διαιτησία. Μάλιστα πολλοί αναλυτές της εποχής λένε ότι μεγάλωσε ο μύθος του πιο πολύ από αυτήν την ήττα παρά τις παλιότερες νίκες του.

Αργότερα, όταν έγινε η προβολή του αγώνα κανονικά σε όλες τις ΗΠΑ, οι αντιδράσεις σταμάτησαν αφού όλοι είδαν ότι ο διαιτητής είχε δίκιο. Ο ίδιος ο Dempsey μάλιστα έδωσε τα εύσημα στον Tunney και παραδέχτηκε την ήττα του. Παρόλα αυτά είναι σίγουρο πως εκείνη την στιγμή του νοκ ντάουν, αν είχε πάει στην γωνία του, θα είχε κλείσει την καριέρα του ως ο heavyweight πρωταθλητής του κόσμου.

fightsports.gr