ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1 Ο άνθρωπος που έπεσε από τον ουρανό

Ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ έγινε ο νέος σταρ της Φόρμουλα 1 ύστερα από ένα αεροπορικό ατύχημα. Η συνέχεια επί της πίστας

Μπορεί ο βαρόνος Ντε Κουμπερτέν να έσκουζε όσο ήθελε ότι «σημασία έχει η συμμετοχή», μπορεί

ο Κ.Π. Καβάφης να ήταν υπέροχος όταν μιλούσε για το ταξίδι που έχει σημασία αλλά στα σπορ της εποχής μας ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτε. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του να τρέχει σε κούρσες αυτοκινήτων, οΝτέιβιντ Κούλθαρντ, ένας σχετικά υψηλός για οδηγός αγώνων Σκωτσέζος, ήταν δεύτερος. Οχι τόσο στους αγώνες, όπου μπορούσε να διεκδικήσει και συχνά κέρδιζε μια νίκη, όσο στην αντίληψη του κοινού, η οποία αυτή μετράει και κερδίζεται μόνο με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Και τέτοιο όχι μόνο δεν έχει αλλά, το χειρότερο, δεν έμοιαζε ικανός να το κερδίσει.

Οι ειδήμονες της Φόρμουλα 1 είχαν εδώ και καιρό κατατάξει τον Κούλθαρντ δίπλα σε ονόματα όπως αυτά του Ρικάρντο Πατρέζε, του Γκέρχαρντ Μπέργκερ, του Μικέλε Αλμπορέτο και άλλων πιλότων που τελείωσαν την καριέρα τους με μια αξιοσέβαστη λίστα νικών αλλά χωρίς ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ονόματα που κάποτε είχαν σημασία αλλά τώρα δεν λένε τίποτε στον νεόκοπο φίλαθλο της Φόρμουλα 1. Ο θρυλικός Αϊρτον Σένα, ο πιλότος των τριών πρωταθλημάτων, ο άνθρωπος που οδηγούσε με την ψυχή και όχι με τη λογική του, έλεγε: «Η Φόρμουλα 1 είναι μία στιγμή, εκεί που θα αποφασίσεις αν θα τα δώσεις όλα ή θα κόψεις περιμένοντας μια δεύτερη ευκαιρία. Αυτό ξεχωρίζει τους πρωταθλητές από τους άλλους πιλότους». Ακόμη και σε αυτό ο Κούλθαρντ βρισκόταν με τους δεύτερους. Οταν τα έδινε όλα, το κοινό και οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για έναν επικίνδυνο και επιπόλαιο οδηγό που προκαλεί προβλήματα στους άλλους πιλότους, όπως συνέβη πέρυσι στο Αυστριακό Γκραν Πρι, όπου έβγαλε εκτός κούρσας τον συνάδελφό του στη McLaren και πρωταθλητή Μίκα Χάκινεν. Οταν περίμενε μια δεύτερη ευκαιρία, ήταν ο ετερόφωτος οδηγός που δεν τρέχει αλλά περιμένει να εκμεταλλευθεί το λάθος των προπορευόμενων αυτοκινήτων. Η ομάδα του τού συμπεριφερόταν ανάλογα. Στην πρώτη κούρσα του 1998, στην Αυστραλία, ενώ θεωρητικά τόσο αυτός όσο και ο Χάκινεν είχαν τις ίδιες πιθανότητες για τον τίτλο ­ τότε ακόμη ο Χάκινεν δεν ήταν πρωταθλητής και στο κάτω κάτω επρόκειτο για το παρθενικό Γκραν Πρι της χρονιάς ­, τον διέταξαν να κάνει πίσω και να δώσει την πρώτη θέση στον Φινλανδό!

Στην ουσία όλα αυτά αποτελούν κατασκευάσματα του μυαλού και του μάρκετινγκ. Η διαφορά του πιλότου που αγαπάει ή δεν αγαπάει ο κόσμος της Φόρμουλα 1 είναι ελάχιστη. Ο Μίχαελ Σουμάχερ είναι η άγρια ομορφιά των Γκραν Πρι όταν τρακάρει τους δίπλα του. Ο Κούλθαρντ είναι ο επιπόλαιος. Τελικά ο Σκωτσέζος έπρεπε να πέσει από τον ουρανό για να την υπερβεί.

Το αεροπορικό ατύχημα

Ηταν ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι στις 2 του περασμένου Μαΐου. Ο Ντέιβιντ ταξίδευε μαζί με την αρραβωνιαστικιά του Χάιντι Γουιτσλίνσκι και τον προσωπικό γυμναστή του Αντι Μάθιους από τη Νότια Αγγλία, και συγκεκριμένα το Φάρνμπορο, στο Χάμσαϊρ, προς την Κυανή Ακτή, με ένα λίαρ τζετ. Στο σχεδόν καλοκαιρινό Midi ο Σκωτσέζος, η Αμερικάνα και ο προπονητής θα περνούσαν στη βίλα του οδηγού στο Μόντε Κάρλο λίγα 24ωρα ηρεμίας πριν από το ισπανικό Γκραν Πρι που θα γινόταν στη Βαρκελώνη στις 6 του μήνα. Η είδηση μεταδόθηκε αμέσως: το αεροσκάφος που μετέφερε τον Κούλθαρντ συνετρίβη καθώς επιχειρούσε αναγκαστική προσγείωση στο αεροδρόμιο της Λυών. Σαν από θαύμα οι τρεις επιβάτες επέζησαν. Ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης όμως σκοτώθηκαν ακαριαία αφού το πιλοτήριο τυλίχθηκε στις φλόγες κατά την πρόσκρουση στο έδαφος. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο Κούλθαρντ και η συντροφιά του πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο Edouard Herriot της Λυών. «Νόμιζα ότι πέθανα. Οταν είδα ότι ζούσα, έτρεξα να βγω από το κήτος του αεροπλάνου και πήδηξα μακριά μαζί με τη Χάιντι και τον Αντι. Οταν πέρασαν λίγες στιγμές, πήγα να δω για τους πιλότους αλλά ήταν πια ήδη πολύ αργά. Λυπάμαι» θα διηγηθεί λίγες στιγμές αργότερα ο Κούλθαρντ, ένας άνθρωπος που ως πιλότος της Φόρμουλα 1 έχει μάθει να ζει και να βγάζει λεφτά από τον κίνδυνο. Το ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε ότι «οι τρεις επιζώντες ήταν περισσότερο τρομαγμένοι παρά τραυματισμένοι». Οι τρεις τους ταξίδεψαν με αυτοκίνητο το υπόλοιπο της διαδρομής ως το Μονακό, όπου, σαν τους περισσότερους κατατρεγμένους από την Εφορία συναδέλφους του, διαμένει μόνιμα ο Κούλθαρντ.

Το σοκ από το αεροπορικό ατύχημα ήταν τέτοιο που η McLaren ανακοίνωσε ότι μελετάει το ενδεχόμενο να απαγορεύσει στους δύο οδηγούς της, τον Χάκινεν και τον Κούλθαρντ, να ταξιδεύουν μαζί στο ίδιο αεροπλάνο για να μη χαθεί όλη η ομάδα, όπως συμβαίνει με τους γαλαζοαίματους! Ο ίδιος ο Κούλθαρντ ήταν πιο ήρεμος. Λίγα 24ωρα αργότερα θα κατέφθανε στη Βαρκελώνη, θα έκανε μια γοητευτική είσοδο στην πίστα οδηγώντας ένα σκούτερ και θα έπαιρνε μέρος στον αγώνα με σπασμένα πλευρά, βοηθώντας τον Χάκινεν να κερδίσει και τη McLaren να πλησιάσει τη Ferrari στη βαθμολογία των κατασκευαστών.

Τα αφεντικά της βρετανικής ομάδας εκτίμησαν το θάρρος του Κούλθαρντ. Το κοινό αγάπησε τον ηρωισμό του. Ξαφνικά ο υψηλός Σκωτσέζος δεν ήταν ένας αδιάφορος πιλότος. Το αφεντικό της McLaren κ. Ρον Ντένις, ο οποίος στις αρχές της χρονιάς άφηνε να διαρρεύσει ότι δεν τον θέλει πια στην ομάδα, έσπευσε να του προτείνει νέο συμβόλαιο και λίγες εβδομάδες αργότερα να του ανακοινώσει ότι θα πάρει ειδικό μπόνους 1 δισ. δρχ. αν κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα! Από τη στιγμή που το αφεντικό σου θεωρεί ότι είσαι ικανός για το πρωτάθλημα, σημαίνει ότι είσαι ικανός.

Παρά το αεροπορικό ατύχημα, παρά την αυξημένη αρχικά δυσαρέσκεια των ανθρώπων της McLaren, το πρώτο μισό της εφετινής σεζόν ήταν το εύκολο για τον Ντέιβιντ Κούλθαρντ. Κατέβαινε στην πίστα ως το αουτσάιντερ από τον οποίο κανείς δεν θα ζητούσε ευθύνες και νικούσε. Τώρα θα πρέπει να αγωνίζεται ως εν δυνάμει παγκόσμιος πρωταθλητής. Να μπαίνει στο μονοθέσιο της McLaren με αποκλειστικό στόχο τη νίκη.

Ο 29χρονος Σκωτσέζος όμως μπορεί να νιώθει ήδη νικητής. Στη Βρετανία, όπου ο κόσμος ακόμη τραγουδάει ότι «οι Γερμανοί δεν μας νίκησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», για να θεωρηθείς αυτή την εποχή πιθανός πρωταθλητής, πρέπει να τα βάλεις με τον Μίχαελ Σουμάχερ, τον γερμανό πιλότο που αποτελεί το σημείο αναφοράς στη Φόρμουλα 1 από το 1994. Το είχε κάνει ο Νάιτζελ Μάνσελ. Το είχε κάνει καλύτερα ο Ντέιμον Χιλ που τον κυνηγούσε στα πιτς στοπ να τον δείρει. Στο πρόσφατο Γκραν Πρι της Γαλλίας ο Σουμάχερ πήγε να κλείσει τον δρόμο στον Κούλθαρντ. Ο Σκωτσέζος, επιδεικνύοντας για πρώτη φορά δημοσίως το γνωστό ταμπεραμέντο του, έβγαλε το χέρι του έξω από το μονοθέσιο και του προέτεινε το μεσαίο δάχτυλο...

tovima.gr