Στις 24 Μαΐου 1992 στην Τούμπα «έσπασε» μία από τις πλέον μακρόχρονες παραδόσεις που σημάδεψαν την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ααναμέτρηση ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό είχε μια επιπλέον ιδιομορφία, αφού ήταν προγραμματισμένη να διεξαχθεί ανάμεσα στον διπλό τελικό του κυπέλλου που διεκδικούσαν οι δύο ομάδες. Ο πρώτος αγώνας με γηπεδούχο τον «δικέφαλο» είχε λήξει ισόπαλος 1-1 στις 20 Μαΐου με τέρματα των Σκαρτάδου (51’) και Τσαλουχίδη (63’), ένα αποτέλεσμα εκτός από τονωτικό ήταν και ουσιαστικό για τον Ολυμπιακό, που εθεωρείτο πλέον ισχυρό φαβορί για την κατάκτησή του στον επαναληπτικό του Καραϊσκάκη. Άλλο βέβαια κύπελλο και άλλο πρωτάθλημα, αφού κανείς στον Πειραιά δεν είχε ξεχάσει το γεγονός ότι είχε να κερδίσει στην Θεσσαλονίκη τον αντίπαλό του από τις 21 Σεπτεμβρίου του …1969 με 2-1 με τέρματα των Κουμαριά (49’) και Σιδέρη (85’) ενώ είχε μειώσει στο 90’ με πέναλτυ ο Αφεντουλίδης. Από το 1969 ο ΠΑΟΚ έχτισε μια παράδοση στους αγώνες του με τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα που μετρούσε 17 νίκες και 2 ισοπαλίες με τέρματα 46-11 (!). Στις 24 Μαΐου 1992 μπήκε τέλος σε αυτό το απίστευτο σερί με νίκη 2-1 των Ερυθρολεύκων. Να η ευκαιρία λοιπόν για τους «ερυθρόλευκους» που ήλπιζαν σε νίκη δική τους και «στραβοπάτημα» της ΑΕΚ που προπορευόταν στην βαθμολογία με λιγοστές πάντως ελπίδες. Η Τούμπα για τέτοιον αγώνα μάλλον… μισοάδεια ήταν, αφού λιγότεροι από 10.000 φίλοι του ΠΑΟΚ (8.577) έδιναν το «παρών», προφανώς απογοητευμένοι και από την ισοπαλία στο κύπελλο. ΟΙ δύο προπονητές (Γούναρης και Μπλαχίν) αποφάσισαν πολύ λογικά να ξεκουράσουν κατά τι κάποιους βασικούς παίκτες από το παιχνίδι της Τετάρτης και το πρώτο ημίχρονο κυλούσε χωρίς πολλές φάσεις ως το 41’, όπου ο Μητσιμπόνας μαρκάρει τον Καραπιάλη έξω από την περιοχή και το φάουλ εκτελεί συρτά και εύστοχα ο Ηλίας Σαββίδης (0-1). Σπουδαίο το ψυχολογικό προβάδισμα για τον Ολυμπιακό αλλά και ο Μπλαχίν δεν το άφησε έτσι βάζοντας αλλαγή στο 51’ τον Τσαλουχίδη με σκοπό να περιορίσει την δράση του ήδη «σκασμένου» Τουρσουνίδη. Ούτως ο Ολυμπιακός «αφαίρεσε» μέτρα στο γήπεδο από τον ΠΑΟΚ και ταυτοχρόνως βρήκε περισσότερα για να αναπτυχθεί και αυτό δεν άργησε να δώσει «σάρκα και οστά» στα σχέδιά του: Επέλαση του Καραπιάλη στο 54’ προς την «μελανόλευκη» περιοχή τραβώντας δύο παίκτες πάνω του, πάσσα στον αμαρκάριστο Βαΐτση που με τακουνάκι έκανε το 0-2. Η Τούμπα για τέτοιον αγώνα μάλλον… μισοάδεια ήταν, αφού λιγότεροι από 10.000 φίλοι του ΠΑΟΚ (8.577) έδιναν το «παρών», προφανώς απογοητευμένοι και από την ισοπαλία στο κύπελλο τέσσερις ημέρες πριν. Η Τούμπα άρχιζε να «βράζει» ξιφουλκώντας εναντίον των ποδοσφαιριστών και του προέδρου Θωμά Βουλινού με βαριές εκφράσεις χωρίς το τέρμα του Λαγωνίδη στο 74’ να είναι αρκετό για να αμβλύνει τις εντυπώσεις (1-2). Το τελευταίο σφύριγμα του Μπίκα βρήκε τους Πειραιώτες νικητές ύστερα από 22,5 χρόνια, ενώ ύστερα από 3 ημέρες κατέκτησαν και το κύπελλο (2-0) με τέρματα των Λιτόφτσενκο (21’) και Τσαλουχίδη (63’). Ήταν οπωσδήποτε «χρύσωμα χαπιού» η κατάληξη των αγώνων με τον ΠΑΟΚ για τους «ερυθρολεύκους» εν μέσω της χειρότερης διοικητικής περιόδου που έχει γνωρίσει ποτέ ο σύλλογος (διοίκηση πρωτοδικείου με πρόερδο τον Γ. Μπανασάκη). Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ εκτός από το κύπελλο έχασε και το πιο δυνατό του «όπλο» απέναντι στον Ολυμπιακό μετρώντας από το 1969 ως τότε (για το πρωτάθλημα) 17 νίκες και 2 ισοπαλίες με τέρματα 46-11 (!). Συνολικά στην Τούμπα ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός έχουν αναμετρηθεί από το 1931 μέχρι φέτος 69 φορές με τους Θεσσαλονικείς να έχουν 32 νίκες, τους Πειραιώτες 21 και 16 παιχνίδια να λήγουν ισόπαλα (Τα τέρματα είναι 98-80). Διαβάστε Περισσότερα: http://www.oldfootball.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου