Μάρλεν Ότι, η αθλήτρια που νίκησε το χρόνο

Με αφορμή τη γέννηση της πριν από 57 χρόνια, το Sport24.gr θυμάται την τεράστια καριέρα της Μαρλέν Ότι από την Τζαμάικα μέχρι τα εννιά μετάλλια σε Ολυμπιακούς αγώνες.
Συύμφωνα με έναν άγραφο κανόνα η αθλητική καριέρα, ειδικά σε κορυφαίο επίπεδο, έχει ημερομηνία λήξης. Ανάλογα με το άθλημα και τις απαιτήσεις του αλλάζει και ελάχιστοι είναι εκείνοι που συνεχίζουν μετά από αυτή. Μία τέτοια περίπτωση έγινε η αφορμή για το συγκεκριμένο αφιέρωμα.

Η αθλήτρια που θα ασχοληθούμε γεννήθηκε πριν από 55 χρόνια στην Τζαμάικα και για περίπου 40χρόνια έριξε τόνους ιδρώτα πάνω στα κουλουάρ κερδίζοντας τον σεβασμό όλων. Ο λόγος για την Μαρλέν Ότι η οποία μέχρι και τα 50 της χρόνια ήταν μέσα στους στίβους.

Τα όσα έκανε στην καριέρα της τα οφείλει η ίδια, αλλά και όλοι εμείς που την παρακολουθήσαμε στον Ντον Γκουάρι. Αυτός ήταν ο πρώτος μεγάλος σπρίντερ της Τζαμάικα και η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 200μ. στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μόντρεαλ ήταν η ιστορία που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για εκείνη και έτσι αποφάσισε να ζήσει το δικό της όνειρο.

Σύντομα ο δρόμος της θα την οδηγήσει στις ΗΠΑ όπου και θα συνδυάσει τις σπουδές της με τον αθλητισμό. Το 1979 τη βρίσκουμε στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα όπου είναι μέλος της ομάδας στίβου. Την ίδια χρονιά όλος ο κόσμος του αθλήματος τη γνωρίζει μέσα από το χάλκινο μετάλλιο που κατακτά στα 200μ. στους Παναμερικανικούς αγώνες.

Συμμετοχή σε επτά Ολυμπιακούς

Κάπου εκεί ανοίγει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα της. Ένα χρόνο αργότερα θα συμμετάσχει για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς αγώνες το μακρινό 1980 και συγκεκριμένα σε εκείνους που έγιναν στη Μόσχα.

Η συμμετοχή της θα συνδυαστεί και με το πρώτο της μετάλλιο αφού κατέλαβε την τρίτη θέση στα 200μ. Έκτοτε θα συμμετάσχει σε άλλους έξι Ολυμπιακούς αγώνες (Λος Άντζελες, Σεούλ, Βαρκελώνη, Ατλάντα, Σίδνεϊ, και Αθήνα) ακόμα οκτώ Ολυμπιακά μετάλλια. Η καλύτερη παρουσία της θα έρθει το 1996 στην Ατλάντα όπου θα φύγει με τρία μετάλλια στις αποσκευές της. Δύο ασημένια (100 και200μ.) και ένα χάλκινο (σκυταλοδρομία 4Χ100) θα σφραγίσουν τις εμφανίσεις της επί αμερικανικού εδάφους.

Φυσικά η συμμετοχή της σε επτά Ολυμπιακούς αγώνες την κατατάσσει και στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας σε ό,τι αφορά τον στίβο με την Τέσα Σάντερον (ακοντίστρια και επταθλήτρια), την Λία Μανολιού (δισκοβολία), Μαρία Μούτολα και Ζοάο Εν Τιαμπά (μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις) να την ακολουθούν έξι συμμετοχές.

Το ντόπινγκ και η Σλοβενία

Θα μπορούσαμε να σταθούμε και στα 14 μετάλλια που κατέκτησε παγκόσμια πρωταθλήματα, ωστόσο επιλέξαμε δύο άλλα στοιχεία. Το πρώτο ήταν η υπόθεση ντόπινγκ στην οποία ενεπλάκη το όνομα της.

Στο μίτινγκ της Λουκέρνης, το μακρινό 1999, βρέθηκε θετική σε χρήση της νανδρολόνης και έτσι δεν συμμετείχε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που διεξήχθη στη Σεβίλη. Η ίδια από την αρχή τόνιζε ότι ουδέποτε είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και προσπάθησε με κάθε τρόπο να αποδείξει την αθωότητά της. Κάτι που τελικά κατάφερε αφού όπως αποδείχτηκε δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι τα αυξημένα ποσοστά που βρέθηκαν από τη συγκεκριμένη ουσία ήταν δημιούργημα του οργανισμού της και όχι από εξωτερικούς παράγοντες.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά τη συγκεκριμένη υπόθεση, άρχισε η κρίση της σχέση της με την πατρίδα της. Από το 1998 η Ότι ζούσε και προπονούνταν στη Σλοβενία. Αυτό έπαιξε τον ρόλο του και σχεδόν τέσσερα χρόνια αργότερα όταν πήρε την απόφαση να αλλάξει υπηκοότητα. "Μετά το Σίδνεϊ σκέφτηκα ότι δεν θα αγωνιστώ άλλη φορά για τη Τζαμάικα. Ένιωσα ότι οι Τζαμαϊκανοί με έδιωχναν μακριά από τους στίβους. Ήθελα να αποδείξω ότι παρά το γεγονός πως είμαι 40 μπορώ να τρέξω ακόμα" είπε αργότερα η σπουδαία σπρίντερ.

Έβρισκε κίνητρο από τον ίδιο της τον εαυτό

Μετά το τέλος της καριέρας της και έχοντας πλέον φτάσει σε ηλικία 50 ετών η Ότι κλήθηκε να δώσει απαντήσεις σχετικά με τους λόγους που την έκαναν να παραμείνει για τόσα χρόνια μέσα στους στίβους.

Αυτό που είπε εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τα όσα είδαμε από εκείνη. "Όσο περνούσαν τα χρόνια έβαζα το δικό μου στοίχημα με τον εαυτό μου. Όλοι μου έλεγαν ότι η καριέρα μου είχε ημερομηνία λήξης. Εγώ ήθελα να δω πόσο γρήγορα θα μπορούσα να τρέξω στα 30 μου. Το ίδιο έγινε και δέκα χρόνια αργότερα, αλλά και στα 50 μου. Ήθελα πρώτα από όλα να αποδείξω στον εαυτό τι μπορώ να καταφέρω" ήταν απάντηση που έδωσε καλύπτοντας απόλυτα τους συναδέλφους.

sport24.g