Ξεκίνησε ως παιδί – θαύμα. Στα 20 χρόνια του έπαιξε για πρώτη φορά στην εθνική Ουρουγουάης, ενώ έκανε προπονήσεις σ’ αυτή από τα 17 του, γεγονός σημαντικό εάν αναλογιστεί κανείς ότι τότε υπήρχαν πολλοί και μεγάλοι ποδοσφαιριστές που κυριαρχούσαν στον διεθνή χώρο.
Γιος ευκατάστατης οικογένειας στρατιωτικών, ενώ ο αδελφός του Ομάρ, έφθασε να γίνει πρόεδρος της χώρας με τη σημεία του Σοσιαλιστικού κόμματος.
Ήταν σπουδαστής στη στρατιωτική ακαδημία. Διέκοψε τις σπουδές του για να παίξει ποδόσφαιρο και τη συνέχισε μετά.
Ο Αλβάρο όμως είχε ποδοσφαιρικές ανησυχίες. Ξεκίνησε την καριέρα του από το Σολφερίνο Σπόρτινγκ Κλαμπ, αλλά τις μεγάλες επιτυχίες τις γνώρισε με την Πενιαρόλ. Έπαιζε συνήθως ως ανασταλτικός γεγονός που δεν τον έκανε και ιδιαίτερα δημοφιλή.
Στην εθνική η καριέρα του κράτησε δώδεκα χρόνια, αλλά δεν ήταν ανάλογη σε συμμετοχές. Έξοχος στο μαρκάρισμα, με τον Κάρλος Πεουτσέλε στην Πενιαρόλ αποτέλεσαν ανεπανάληπτο δίδυμο.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1941 έπαιξε για τελευταία φορά με τη Πενιαρόλ στον αγώνα με τη Ρίβερ Πλέϊτ. Όμως και αργότερα συνέχισε να παίζει σε τακτά χρονικά διαστήματα με την αγαπημένη του ομάδα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου