Ο πρίγκιπας της καταστροφής

Δεν πρόλαβε να αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής. Πρόλαβε να γίνει "θρύλος" στη Ferrari και στη Φόρμουλα 1. Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια σκοτώθηκε ο Ζιλ Βιλνέβ (videos).
Αυτός ήταν ο Ζιλ Βίλνεβ. Το παρατσούκλι ανήκει στον ίδιο τον Έντσο Φεράρι. Απολάμβανε να παρακολουθεί τον Γαλλοκαναδό οδηγό να βγάζει το λάδι στα μονοθέσια του, να τα καταστρέφει, αφού προηγουμένως είχε πάρει ό,τι περισσότερο μπορούσε.

Τον λάτρευε, οι τιφόζι τον λάτρευαν, οι αντίπαλοι του ακόμα και οι δημοσιογράφοι. Έτσι όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του στις 21.12 ώρα Βελγίου από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο "Άγιος Ραφαήλ" όλοι "πάγωσαν". Ήταν 8 Μαΐου 1982, ακριβώς πριν από 32 χρόνια.

Ο 32χρονος οδηγός της Ferrari με το #27 προσπαθούσε να πραγματοποιήσει τον καλύτερο χρόνο στις κατατακτήριες δοκιμές του βελγικού Grand Prix στην πίστα του Ζόλντερ. Ξαφνικά ο εκφωνητής της πίστας άρχισε να φωνάζει, μιλούσε για ένα ατύχημα με μια από τις Ferrari. Η κάμερα γύρισε και φάνηκαν τα κόκκινα διασκορπισμένα κομμάτια.

"Ο μπροστινός τροχός του μονοθεσίου με τον αριθμό 27 χτύπησε τον πίσω τροχό του μονοθεσίου με το νούμερο 17. Το μονοθέσιο με τον αριθμό 27 βρέθηκε στον αέρα και το σώμα του οδηγού πετάχτηκε στο συρματόπλεγμα στην άκρη της πίστας. Ο οδηγός έχει τραυματιστεί σοβαρά", συνέχισε ο εκφωνητής.

Σε εποχές που η ασφάλεια παρέμενε... ανέκδοτο είχε βγει από το κεφάλι του οδηγού το κόκκινο κράνος με το γράμμα V σε μαύρο χρώμα και η ζώνη δεν μπορούσε να συγκρατήσει το σώμα του. Ο Βιλνέβ είχε επιχειρήσει να προσπεράσει την πιο αργή March του Γιόχεν Μας, ο Γερμανός οδηγός του έδωσε χώρο, κινήθηκε δεξιά και την ίδια επιλογή έκανε και ο Βιλνέβ..

Η Ferrari αποσύρθηκε από τον αγώνα που διεξήχθη κανονικά. Ο Τζον Γουότσον της McLaren αναδείχθηκε νικητής με δεύτερο τον Κέκε Ρόζμπεργκ της Williams. Ένα 24ωρο μετά ο Φινλανδός οδηγός που θα κατακτούσε το πρωτάθλημα το 1982 με μόλις μια νίκη, πέρασε με το αυτοκίνητο του δίπλα από την πίστα. "Ήταν το πιο άδειο μέρος στον κόσμο. Μετά από τόση δράση, τόση θλίψη δεν υπήρχε ψυχή. Ήταν νεκρό. Και παρκαρισμένο εκεί ήταν το ελικόπτερο του Ζιλ. Τότε η πραγματικότητα με "χτύπησε". Πολύ άσχημα".

Ό,τι είχε απομείνει από τη Ferrari στο Ζόλντερ

Ο Βιλνέβ και ο Ρόζμπεργκ γνωρίζονταν από τα χρόνια της "Formula Atlantic", μιας δημοφιλούς σειράς αγώνων μονοθεσίων στη Βόρεια Αμερική τη δεκαετία του 70'. Κι αν ο Φινλανδός προέρχεται από μια χώρα με παράδοση στους αγώνες αυτοκινήτου και ο πατέρας του υπήρξε αμετανόητος οπαδός και οδηγός ράλι, η οικογένεια του Ζιλ Βιλνέβ δεν είχε καμιά σχέση με τους αγώνες.

Ο Ζόσεφ Ζιλ Ανρί Βιλνέβ δεν γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1952 σε Σεντ-Ζαν-Σουρ-Ρισελιέ, όπως έγραφαν όλες οι βιογραφίες του, αλλά δύο χρόνια νωρίτερα. Έκρυβε αυτά τα δύο χρόνια γιατί ασχολήθηκε σε μεγάλη ηλικία με τους αγώνες και δεν πίστευε πως θα του έδιναν μια καλή ευκαιρία να αγωνιστεί. Όταν ήταν οκτώ χρονών η οικογένεια Βιλνέβ (σ.σ. ο Σεβίλ, η Ζορζέτ, ο Ζιλ και ο γεννηθείς το 1953, Ζακ) μετακόμισε στη Μπερτιεβίλ, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον Ζιλ.

Ο Σεβίλ έπαιζε πιάνο και για επάγγελμα κούρδιζε πιάνα, δουλειά που τον ανάγκαζε να ταξιδεύει συχνά μακριά από το σπίτι του. Ο Ζιλ κληρονόμησε το μουσικό αυτί του πατέρα του, έπαιζε κι εκείνος πιάνο μέχρι που παθιάστηκε με την τρομπέτα! Ο Σεβίλ αγαπούσε κι εκείνος τη γρήγορη οδήγηση και ο Ζιλ περιέγραφε πάντα την καλύτερη στιγμή της ζωής του: Όταν οδήγησε για πρώτη φορά: "Ήταν το 1959 ή το 1960. Βρισκόμασταν σε έναν από τους μεγάλους δρόμους κοντά στη Μπερτιεβίλ. Ήταν μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα, δεν υπήρχαν άλλα αυτοκίνητα γύρω μας, οπότε ο πατέρας μου με άφησε να οδηγήσω. Τι ενθουσιασμός!".

Η March (Formula Atlantic), η Ferrari του στο μουσείο

Τελείωσε κουτσά στραβά το σχολείο, στο πανεπιστήμιο δεν ήθελε να πάει "γιατί ήμουν τεμπέλης και οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα να διαθέσουν". Μέχρι που βολεύτηκε σε μια θέση οδηγού φορτηγού που μεταφέρουν υλικά στις οικοδομές, έμαθε να οδηγεί τη μπουλντόζα, τον εκσκαφέα. Ξεκίνησε να βγάζει χρήματα συμμετέχοντας σε αγώνες με σνοουμομπίλ, τα χρειαζόταν γιατί η κοπέλα του, η Τζοάν του ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος. Τον Απρίλιο του 1971 γεννήθηκε ο Ζακ, παγκόσμιος πρωταθλητής στη Φόρμουλα 1 το 1997 και το τον Ιούλιο του 1973 η Μελανί. Ο Ζιλ δεν είχε ξεκινήσει ακόμα να συμμετέχει σε αγώνες αυτοκινήτου!

Ο νεαρός πατέρας γράφτηκε σε μια σχολή αγωνιστικής οδήγησης, δεν είχε να μάθει πολλά, αφού διάβαζε περιοδικά αυτοκινήτου από μικρή ηλικία και συνειδητοποίησε πως γνώριζε ό,τι δίδασκαν. Πήρε την αγωνιστική άδεια, αγόρασε μια Formula Ford δύο ετών και ξεκίνησε να τρέχει στο πρωτάθλημα. Τις επισκευές τις έκανε μόνος του, κλέβοντας καμιά φορά τα υλικά που χρειαζόταν.

Έστρεψε το βλέμμα του στη Formula Atlantic, χρειαζόταν 20.000 για να εξασφαλίσει μια March και πούλησε το σπίτι που έμενε με την οικογένεια του. Η Τζοάν και τα δυο παιδιά τους θα τον ακολουθούσαν, ζώντας σε ένα τροχόσπιτο. Τα ρεκόρ του στη Formula Atlantic δεν καταρρίφθηκαν ποτέ, αγωνίστηκε εκεί μέχρι το 1977 κι ας είχε συμβόλαιο στη Φόρμουλα 1!

Ο αγώνας που άλλαξε τη ζωή του πραγματοποιήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1976 στο Τρουά Ριβιέρ. Στο σημαντικότερο Grand Prix στο Κεμπέκ είχαν κληθεί και Ευρωπαίοι οδηγοί, ανάμεσα τους και ο Τζέιμς Χαντ που θα κατακτούσε το πρωτάθλημα στη Φόρμουλα 1 μέχρι το τέλος της σεζόν. 10.000 δολάρια ήταν αρκετά για να πείσουν τον Χαντ να κάνει το ταξίδι στον Καναδά, τον έβαλαν να τρέξει στην ίδια ομάδα με τον Βιλνέβ. Ούτε ο μετέπειτα παγκόσμιος πρωταθλητής μπορούσε να νικήσει τον άγνωστο Γαλλοκαναδό.

Στο Τρουά Ριβιέρ (2ος)

Μετά την επιστροφή του στην Ευρώπη ο Χαντ μίλησε με κολακευτικά λόγια για τον Βιλνέβ στον Τέντι Μάγιερ της McLaren, στον Τζον Χόγκαν της Marlboro, ενώ και ο ιδιοκτήτης της Brabham, ο Μπέρνι Έκλεστοουν ζήτησε να μάθει πληροφορίες. Στο καναδικό GP ο Βιλνέβ συνάντησε τον Έκλεστοουν, τον αντιπάθησε αμέσως και δεν έγινε καμιά συζήτηση. Στο GP των ΗΠΑ γνώρισε τον Μάγιερ και τον Χόγκαν και τον Δεκέμβριο του 1976 ανακοινώθηκε πως είχε υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τη McLaren. Μόλις με 25.000 δολάρια η McLaren τον έδενε, ο Βιλνέβ αγωνίστηκε δίχως επιτυχία στο Can-Am και έκανε τη γνωριμία με τον Νεοζηλανδό πρώην οδηγό της Ferrari, Κρις Έιμον.

Τελικά, ο Βιλνέβ έλαβε το τηλεφώνημα που περίμενε. Η McLaren τον καλούσε να αγωνιστεί στο βρετανικό Grand Prix στο Σίλβερστοουν. Ήταν η 16η Ιουλίου του 1977 και επρόκειτο να διεκδικήσει την πρόκριση στον αγώνα με μια McLaren M23-Ford DVF, το παλιό μονοθέσιο του Χαντ. Ο Χαντ και ο τιμέιτ του, ο Μας οδηγούσαν την M26. Σε μια βρεγμένη πίστα που δεν είχε ξαναδεί ποτέ του, γλιστρούσε σχεδόν σε κάθε σημείο, όμως δεν έχασε το μονοθέσιο και πραγματοποίησε τον 9ο καλύτερο χρόνο: "Το μοναδικό που σκεφτόμουν ήταν να βγω από την Atlantic, να έρθω στην Ευρώπη και στη Φόρμουλα 1. Αυτή ήταν η μόνη μου ευκαιρία. Έπρεπε να μάθω το αυτοκίνητο και την πίστα γρήγορα. Έπρεπε να τους εντυπωσιάσω. Για μένα ο γρηγορότερος τρόπος να μάθω τα όρια της M23 ήταν να κινηθώ γρηγορότερα και γρηγορότερα μέχρι που να βρεθώ σε δύσκολη θέση. Τότε καταλάβαινα πως πήγαινα πολύ γρήγορα".

Η μοναδική εμφάνιση του με McLaren

Δίπλα του στη γραμμή εκκίνησης και αργότερος από εκείνον ήταν ο ήρωας του, ο Πίτερσον με την Tyrrell-Ford με τους έξι τρόχους. Ο Βιλνέβ τερμάτισε στην 11η θέση. Την επόμενη μέρα τον αποθέωσε ο βρετανικός Τύπος, αλλά δεν ήταν Ευρωπαίος, δεν είχε χορηγούς της προκοπής και σύντομα έμαθε πως η McLaren δεν θα τον κρατούσε, προτιμώντας τον Γάλλο Πατρίκ Ταμπέ που είχε την υποστήριξη της Elf.

Λίγες μέρες νωρίτερα είχε ακούσει από έναν Γάλλο οδηγό, ο οποίος θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα τελευταία χρόνια της ζωής του, πως η Ferrari ενδιαφερόταν για εκείνον. Το όνομα του οδηγού ήταν Ντιντιέ Πιρονί και είχε δίκιο. Η Ferrari θα καλούσε σύντομα τον άγνωστο Γαλλοκαναδό.

Ο Ζιλ το 1977

Το τηλεφώνημα έγινε μια ζεστή αυγουστιάτικη μέρα. Αρχικά η Τζοάν και ο Ζιλ πίστεψαν πως κάποιος τους έκανε πλάκα. Πώς θα έβρισκε η Ferrari το τηλέφωνο τους; Ο άνθρωπος στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Ένιο Μορτάρα, τηλεφωνούσε εκ μέρους του Έντσο Φεράρι. Σύμφωνα με τον Μορτάρα ο "Ingegnere" είχε παρακολουθήσει τον αγώνα στο Σίλβερστοουν και ζητούσε από τον Ζιλ να ταξιδέψει στην Ιταλία για να συζητήσουν οι δύο πλευρές την πιθανότητα μιας συνεργασίας.

"Λοιπόν νεαρέ πόσα χρήματα θέλεις για να μείνεις ικανοποιημένος;", ήταν σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής η πρώτη κουβέντα του 80χρονου στον Βιλνέβ. Η Ferrari αναζητούσε τον αντικαταστάτη του δύο φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, Νίκι Λάουντα και τον παρτενέρ του Αργεντινού Κάρλος Ρόιτμαν για το 1988. Φυσικά ο άγνωστος οδηγός δεν ήταν ο μοναδικός υποψήφιος. Δοκιμές στο Φιοράνο, την ιδιωτική πίστα της Ferrari έκαναν ο Μάριο Αντρέτι και ο Έντι Τσίβερ. Σύντομα ανακοινώθηκε η παραμονή του Αντρέτι.

Στις 26 Σεπτεμβρίου ο Βιλνέβ έγινε ο 71ος οδηγός στην ιστορία της Ferrari με ένα ανεπαρκές συμβόλαιο: 75.000 δολάρια, 25% των διαφημίσεων στο μονοθέσιο συν 15.000 δολάρια για τις μετακινήσεις της οικογένειας. Το πλάνο ήταν να κάνει τους τελευταίους αγώνες της σεζόν ως τρίτος οδηγός της Ferrari με ένα παλιότερο μονοθέσιο. Να όμως που η σχέση του Λάουντα με τη Ferrari διαλύθηκε στα πιτ στο Μοσπόρ (σ.σ. φιλοξενούνταν το καναδικό GP) και ο Αυστριακός που είχε επιστρέψει από τον... τάφο για να οδηγήσει τη Ferrari έφευγε με την ταμπέλα του "προδότη".

Ο Βιλνέβ εγκατέλειψε στον πρώτο αγώνα του, κατετάγη 12ος. Σε διάστημα δύο εβδομάδων θα γνώριζε τη σκληρή πραγματικότητα της Φόρμουλα 1 και θα θύμωνε το είδωλο του. Η Ferrari με το #11 παρέσυρε την Tyrrell του Ρόνι Πίτερσον. Οι δύο οδηγοί δεν τραυματίστηκαν, ωστόσο σκοτώθηκαν δύο θεατές που παρακολουθούσαν τον αγώνα σε σημείο που απαγορευόταν, ενώ ακόμα δέκα θεατές είχαν τραυματιστεί σοβαρά.

"Το παλικάρι είναι πολύ βιαστικό", ήταν το σχόλιο του τιμέιτ του, του Αργεντινού Ρόιτμαν που έγινε αργότερα κυβερνήτης της Σάντα Φε.

Στο Πολ Ρικάρ το 1978

Η πρώτη ολοκληρωμένη σεζόν του Ζιλ Βιλνέβ στη Φόρμουλα 1 ξεκίνησε με μια αξιοπρεπή θέση στο Μπουένος Άιρες.Ακολούθησαν τέσσερις συνεχόμενες εγκαταλείψεις, οι τρεις με ευθύνη του οδηγού. "Air Canada", 'Πιλότο" που έπρεπε να προσλάβει ο Λάουντα στην αεροπορική εταιρεία ήταν ορισμένα από τα παρατσούκλια που του έδωσε ο τύπος. "Ιπτάμενο" είχαν ξεκινήσει να τον αποκαλούν οι μηχανικοί της Ferrari.

Ο Αντόνιο Τομαΐνι, ο τιμ μάνατζερ της Ferrari τον συμβούλεψε να τερματίσει σε έναν αγώνα. Στο Μονακό ο τεχνικός διευθυντής της Scuderia, Μάουρο Φορτζιέρι έχασε την υπομονή του μετά από ακόμα ένα τετακέ του Βιλνέβ και του φώναξε "πρέπει να το σταματήσεις αυτό! Δεν είναι δυνατό να μη γνωρίζεις ακόμα την πίστα και να μην έχεις μάθει το αυτοκίνητο σου". Στον επόμενο αγώνα στο Ζόλντερ τερμάτισε για πρώτη φορά στους βαθμούς (σ.σ. τέταρτος), στην Αυστρία ανέβηκε στο βάθρο. Η θέση του παρέμενε επισφαλής ειδικά μετά την ανακοίνωση του Τζόντι Σέκτερ πως θα πήγαινε στη Ferrari. Τελικά στις 6 Σεπτεμβρίου ο Βιλνέβ κλήθηκε στο γραφείο του Φεράρι και υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο.

Η χαρά του μετριάστηκε πέντε μέρες μετά, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του Πίτερσον. Ο Σουηδός οδηγός στη Lotus ξανά τυλίχθηκε στις φλόγες στην εκκίνηση του ιταλικού Grand Prix. Πέθανε την επόμενη μέρα από επιπλοκές στην επέμβαση. Ο Αντρέτι είχε ανακηρυχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής στους οδηγούς, η Lotus στους κατασκευαστές, αλλά κανένας δεν πανηγύρισε. Το επιθετικό στυλ οδήγησης του Πίτερσον είχε εμπνεύσει πολλούς οδηγούς, ανάμεσα τους και ο Ζιλ Βιλνέβ.

"Η καλύτερη μέρα της ζωής μου"

Χρειαζόταν ένα αποτέλεσμα και είχε μια τελευταία ευκαιρία το 1978. Το καναδικό Grand Prix στην ολοκαίνουργια πίστα Ille Notre-Dame, μια πίστα που στοίχισε 2.000.000 δολάρια και κατασκευάστηκε σε διάστημα τριών μηνών. Είναι η πίστα που φέρει το όνομα του από το 1982 και κάθε χρόνο φιλοξενεί το καναδικό Grand Prix. Ο Βιλνέβ πήρε την πρώτη νίκη στην καριέρα του και μάλιστα μπροστά στους συμπατριώτες του. "Ο Βιλνέβ αντιπροσωπεύει μια θαρραλέα ελπίδα που έγινε πραγματικότητα", ήταν το σχόλιο του Φεράρι. Το 1979 ο Βιλνέβ ήθελε δύο νίκες και μια θέση στην πρώτη 5άδα της βαθμολογίας. Θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα.

Στην Αργεντινή ο Σέκτερ αποδοκιμάστηκε από τους συμπατριώτες του Ρόιτμαν και το ντεμπούτο του στη Ferrari ολοκληρώθηκε στον 1ο γύρο σε ένα ατύχημα που μπλέχτηκαν πολλοί οδηγοί. Ο Βιλνέβ εγκατέλειψε με σπασμένο κινητήρα. Ακολούθησε μια 5η θέση στη Βραζιλία.

Η εμφάνιση της καινούργιας Ferrari 312-Τ4 προκάλεσε αρνητικά σχόλια. Θεωρείται μια από τις ασχημότερες Ferrari, όμως στην πίστα αποδείχθηκε άκρως αποτελεσματική. Ο Βιλνέβ νίκησε στο Κιαλάμι (Ν.Αφρική) και στο Γουότκινς Γκλεν (ΗΠΑ), καθώς και στο Μπραντς Χατς (Αγγλία), αποτέλεσμα που δεν προσμέτρησε στο πρωτάθλημα. Ο Βιλνέβ οδηγούσε το πρωτάθλημα. Ο Τύπος στην Ιταλία ζητούσε από τη Ferrari να τον ορίσει ως Νο1 οδηγό, όμως η Scuderia δεν τα έκανε αυτά όσο ζούσε ο Φεράρι.

Η Ferrari είχε το γρηγορότερο μονοθέσιο, κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα χάρη στο δίδυμο των οδηγών της. Ο Σέκτερ και ο Βιλνέβ δεν ήταν φίλοι, εκείνη τη χρονιά συνδέθηκαν στενά και "μονομάχησαν" καθαρά για τον τίτλο του πρωταθλητή. Στο Βέλγιο και στο Μονακό πήρε τη νίκη ο Νοτιοαφρικανός και πέρασε μπροστά στη βαθμολογία.

Μετά το γαλλικό Grand Prix στη Ντιζόν ο Βιλνέβ απέκτησε ακόμα έναν φίλο εφ' όρου ζωής. Τον Ρενέ Αρνού. Σε εκείνο το GP σημειώθηκε η πρώτη νίκη μονοθεσίου με τούρμπο κινητήρα (Renault), αλλά ο συγκεκριμένος αγώνας έμεινε στην ιστορία για τη "μάχη" της 2ης θέσης ανάμεσα στον Βιλνέβ με τη Ferrari και τον Αρνού με τη Renault. Για μια σειρά γύρων ο ένας οδηγός προσπερνούσε τον άλλον. "Αυτή είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχω από τον Ζιλ. Ήταν ένας σπουδαίος τύπος εντός και εκτός πίστας. Ήταν δημοφιλής γιατί έλεγε πάντα αυτό που πίστευε". Μετά τον θάνατο του Βιλνέβ οδήγησε και εκείνος για τη Ferrari, όμως εκδιώχθηκε από την ομάδα γιατί άσκησε κριτική για το μονοθέσιο.

Η "μονομαχία" της Ντιζόν

Στο ολλανδικό Grand Prix στο Ζάντβορτ ο Βιλνέβ πρόσφερε ακόμα μια "αθάνατη" στιγμή. Ο ίδιος πίστευε πως ήταν ο αγώνας που του στέρησε το πρωτάθλημα, ωστόσο εξασφάλισε το καλύτερο κοπλιμέντο που θα μπορούσε να του δώσει ο εργοδότης του.

Οδηγούσε τον αγώνα σχεδόν δύο γύρους πριν από το τέλος. Το πίσω αριστερά ελαστικό ήταν έτοιμο να παραδώσει το πνεύμα του. Νέο τετακέ και κατά την εκπληκτική συνήθεια του ανέκτησε γρήγορα τον έλεγχο. Δεν μπήκε στα πιτ και λίγα μέτρα μετά την έξοδο των πιτ έσκασε το ελαστικό. Άλλος θα εγκατέλειπε στη θέση του, εκείνος συνέχισε και με τα πολλά, προσφέροντας παράλληλα σόου στους ξετρελαμένους θεατές, έφτασε στα πιτ. Δεν καταλάβαινε γιατί δεν κινούνταν οι μηχανικοί και του έκαναν νόημα να δει το πίσω μέρος της T4. Είχε καταστραφεί.

Στο Ζάντβορτ το 1979

"Ο Βιλνέβ συνεχίζει να κάνει ανόητα λάθη, αλλά είναι ένας άνδρας που θέλει να βρεθεί στην κορυφή με οποιοδήποτε κόστος. Δικαιολογημένα κατακρίθηκε, αλλά ο ενθουσιασμός και το πάθος του είχαν προκάτοχο. Τον Τάζιο Νουβολάρι. Το 1935 ο Νουβολάρι νίκησε στο Μπρνο οδηγώντας με τρεις τροχούς".

Λίγο πριν από το ιταλικό Grand Prix κάθισε και μέτρησε τις πιθανότητες του. Αν ο Σέκτερ νικούσε στη Μόντσα, θα έπαιρνε τον τίτλο. Ο Σέκτερ επικράτησε με τον Βιλνέβ δεύτερο. Ο Γαλλοκαναδός έλεγε πως ο τιμέιτ του ήταν ανίκητος εκείνη τη μέρα, αλλά μπορούσε να του χαλάσει τη... μέρα. Δεν το έκανε. Η Ferrari πήρε την πρώτη νίκη στη Μόντσα μετά το 1975 με τον Κλέι Ρεγκατσόνι. Ο Ιταλοελβετός οδηγός ήταν τρίτος με τη Williams. Ένα ατύχημα θα τον άφηνε ανάπηρο , όμως θα συνέχιζε να οδηγεί αυτοκίνητα. Ο άνθρωπος αυτός θα εκφωνούσε τον επικήδειο του Ζιλ Βιλνέβ σε λιγότερο από τρία χρόνια.

Ο Σέκτερ οδηγεί τον Βιλνέβ στη Μόντσα

Στον Καναδά ο περσινός νικητής Βιλνέβ είχε έναν αντίπαλο λιγότερο όταν αποσύρθηκε για πρώτη φορά από τη Φόρμουλα 1 ο Λάουντα. Παρά τα 2.000.000 που έπαιρνε από τον Έκλεστοουν δεν είχε κίνητρο να συνεχίσει. Θα επέστρεφε το 1982 για χάρη της McLaren σε μια θέση που προοριζόταν για τον Βιλνέβ.

Στον αγώνα ο Βιλνέβ έδωσε μια γερή μάχη με τον Άλαν Τζόουνς της Williams σε μια... επανάληψη της Ντιζόν αλλά με διαφορετικό παρτενέρ. Στο βάθρο ο Αυστραλός ύψωσε το χέρι του αντιπάλου του. Μετά τον αγώνα ο Φρανκ Γουίλιαμς που θα έδινε στον γιο του Βιλνέβ μια θέση στην ομάδα του το 1996, σχολίασε "αν και δεν συμφωνώ με το ριψοκίνδυνο στυλ του, έχει κάνει φέτος περισσότερα για τους αγώνες από όλους τους άλλους οδηγούς μαζί".

Η αγωνιστική χρονιά το 1979 ολοκληρώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Γουότκινς Γκλεν στη Νέα Υόρκη. Έβρεχε καταρρακτωδώς στις ελεύθερες δοκιμές, οι οδηγοί δεν έβγαιναν από το γκαράζ. Ο Βιλνέβ βγήκε, απολάμβανε να οδηγεί υπό βροχή. Στο τέλος της ημέρας ήταν έντεκα δευτερόλεπτα ταχύτερος από τον δεύτερο, τον Σέκτερ, ο οποίος δεν μπορούσε να το πιστέψει.  Μικρή σημασία είχε πως νίκησε στον αγώνα! Τρεις νίκες στη σεζόν και δεύτερη θέση στη βαθμολογία μόλις τέσσερις βαθμούς πίσω από τον Σέκτερ. Τον Οκτώβριο του 1979 εκπλήρωσε την περιέργεια του και αγωνίστηκε στο γύρο της Ιταλίας με την ομάδα της Lancia με τον μετέπειτα παγκόσμιο πρωταθλητή Βάλτερ Ρερλ στην άλλη Lancia Montecarlo.

Ο Βιλνέβ ανάμεσα στον Τζόουνς και στον Σέκτερ στις ΗΠΑ

Ο Βιλνέβ ήταν το φαβορί για τον τίτλο το 1980, όμως η T5 δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστική. Βαρύ μονοθέσιο που έτρωγε τα ελαστικά. Μόλις έξι βαθμοί για τον Βιλνέβ με δύο πέμπτες και δύο έκτες θέσεις. Ακόμα χειρότερα τα πήγε ο Σέκτερ, μόλις δύο βαθμοί. Μετά την Ίμολα όπου είχε ένα από τα χειρότερα ατυχήματα στην καριέρα του, άρχισε να σκέφτεται την πιθανότητα να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Ήδη υπήρχαν φήμες για αντικατάσταση του από τον Πιρονί της Ligier.

O Γάλλος οδηγός δήλωσε πως "του χρόνου θα πάω σε μια ομάδα που δεν υπάρχει Νο1 και Νο2 οδηγός και είμαι απόλυτα ευτυχισμένος για αυτό". Ο Βιλνέβ απάντησε "ποιος θα είναι Νο1; Το χρονόμετρο θα το δείξει". Είχε αποφασίσει να παραμείνει στη Ferrari.

Το 1981 αποδείχθηκε μια δύσκολη χρονιά και πάλι για την ιταλική ομάδα. Ο Βιλνέβ εγκατέλειψε στους πρώτους τρεις αγώνες της σεζόν. Πήρε τους πρώτους βαθμούς στην Ίμολα και στη Μονακό πανηγύρισε την πρώτη νίκη του μετά από 601 ημέρες!

Στον αμέσως επόμενο αγώνα στο ισπανικό GP στη Χαράμα έξω από τη Μαδρίτη υπό 30 βαθμούς Κελσίου ο Βιλνέβ έδωσε στη Ferrari μια από τις θρυλικότερες νίκες της. Κράτησε πίσω του τέσσερα γρηγορότερα μονοθέσια. Μόλις 1.24 δευτερόλεπτα χώρισαν τον νικητή Βιλνέβ από τον πέμπτο Έλιο ντε Αντζέλις.

Ο Φορτζιέρι αναγκάστηκε να ανέβει στην οροφή του μότορχομ της Ferrari για να έχει καλύτερη θέα. Την επόμενη μέρα ο Φεράρι είπε "Ο Ζιλ Βιλνέβ κατάφερε την Κυριακή να με κάνει να ξαναζήσω το θρύλο του Νουβολάρι". Ολοκλήρωσε τη σεζόν στην έβδομη θέση με 25 βαθμούς, 25 λιγότερους από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Νέλσον Πικέ (Williams).

Το "τρενάκι" στη Χαράμα

Ο Βιλνέβ απεχθανόταν τη Ferrari 126C2, το μονοθέσιo της νέας εποχής. Ήταν το τελευταίο μονοθέσιο που θα οδηγούσε. Ήταν δύσκολη εποχή με τη μια ομάδα να... καταγγέλλει την άλλη για αντικανονικές πτέρυγες κτλ, όπως γίνεται και σήμερα δηλαδή. Μετά από τρεις αγώνες ο Βιλνέβ δεν είχε βαθμό και είχε αρχίσει να αισθάνεται άβολα στη Ferrari. Την προηγούμενη χρονιά είχε δώσει τα χέρια με τον Ρον Ντένις, επικεφαλής της McLaren πλέον, όμως αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή από τη συμφωνία και ένα ηγεμονικό συμβόλαιο γιατί δεν ήθελε να στεναχωρήσει τον Φεράρι, πηγαίνοντας πίσω από την πλάτη του.

Ο Βιλνέβ στη Βραζιλία

Τον είχε πλησιάσει μια ομάδα επιχειρηματιών για να συστήσει τη δική του ομάδα. Δεν συνέβαινε για πρώτη φορά αυτό με παράδειγμα τη Brabham, τη McLaren ακόμα και τη Surtees παλιότερα. Τελικά αποδείχθηκε πως ήθελαν να εκμεταλλευτούν το όνομα του.

Το Grand Prix του Σαν Μαρίνο στην Ίμολα επρόκειτο να είναι ο τελευταίος αγώνας στη ζωή του Βιλνέβ. Οι δύο Ferrari βρίσκονταν στο 1-2 με τους Βιλνέβ και Πιρονί. Ο Βιλνέβ είχε υπακούσει στην υπόδειξη "SLOW" στην πινακίδα, ο Πιρονί πάλι βρέθηκε πίσω του. Τον πέρασε, ο Βιλνέβ τον ξαναπέρασε,  στον τελευταίο γύρο τον ξαναπέρασε. Τον έκλεισε και διέσχισε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού.

Η καρό σημαία στην Ίμολα με δεύτερο τον Βιλνέβ

Θυμωμένος ο Βιλνέβ ανέβηκε με το ζόρι στο βάθρο. Ο τρις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Τζάκι Στιούαρτ προσπαθούσε να τον ηρεμήσει. Δεν κατάφερε τίποτα, μετά το τέλος του αγώνα ο Βιλνέβ με τη φόρμα του έφυγε με το ελικόπτερο του για το Μόντε Κάρλο.

"Ακόμα και ο Ζιλ γνωρίζει πως "SLOW" σημαίνει πως χρησιμοποιείς το μυαλό του. Μεταφράζεται στο να προσέχεις τα φρένα σου, τα καύσιμα, τα ελαστικά σου. Δεν σημαίνει πως πρέπει να κόψεις ταχύτητα. Ο χρόνος κλείνει όλες τις πληγές", δήλωσε χαριτολογώντας ο Πιρονί.

Δύο μέρες μετά ο Βιλνέβ απάντησε μέσω του περιοδικού Autosport. Είπε πως πλέον βρισκόταν σε "πόλεμο" με τον Πιρονί και ανέφερε όλες τις φορές που είχε υπακούσει στη συγκεκριμένη εντολή (slow) όπως στη Μόντσα το 1979 "γνωρίζοντας πως ήταν η τελευταία ευκαιρία μου να κερδίσω το πρωτάθλημα. Ήλπιζα μέσα μου πως θα σπάσει ο κινητήρας του Σέκτερ. Ποτέ δεν θα πατούσα το λόγο μου. Μετά τον αγώνα σκέφτηκα πως όλοι θα καταλάβαιναν τι συνέβαινε, αλλά όχι. Ο Πιρονί είπε πως και οι δύο αντιμετωπίζαμε προβλήματα με τον κινητήρα και δεν είχαν δοθεί εντολές από την ομάδα. Με εκνεύρισε γιατί και ο (Μάρκο) Πιτσινίνι το επιβεβαίωσε στον Τύπο, λέγοντας πως δεν είχαν δοθεί εντολές. Ο κινητήρας μου ήταν μια χαρά και είχαν δοθεί εντολές... Ο κόσμος νομίζει πως δίναμε μάχη, εγώ απλά γύριζα την πίστα, εκείνος έτρεχε αγώνα".

Ο Στιούαρτ προσπαθεί να ηρεμήσει τον Βιλνέβ

Δεκαπέντε μέρες μετά ήταν ακόμα θυμωμένος με τον Πιρονί. Την παραμονή του αγώνα στο Ζόλντερ έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα "Le Soir" και μίλησε για την πιθανότητα θανάτου του: "Είναι φυσιολογικό να έχω ένα ή δύο ατυχήματα στη σεζόν.  Γνωρίζω πως έτσι όπως οδηγώ ρισκάρω να έχω ένα σοβαρό ατύχημα. Αυτό δεν με φοβίζει γιατί γνωρίζω το ρίσκο. Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αν στο Ζόλντερ έχω ατύχημα, τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι να φωνάξω το όνομα της μητέρας μου και να κάνω το σταυρό μου".

Η μητέρα του, η Ζορζέτ, δεν συνήλθε ποτέ από το χαμό του παιδιού της. Ο Σεβίλ, ο μεγαλύτερος θαυμαστής του, είχε το κουράγιο να ανέβει στο βάθρο των νικητών του καναδικού Grand Prix το 1982 και να παραλάβει την πλακέτα που έγραφε "πίστα Ζιλ Βιλνέβ". Η πίστα φέρει το όνομα του.

Ο Φεράρι προσπάθησε να αποσύρει μια και για πάντα το #27. Ο Πιρονί ένιωθε άσχημα για ό,τι συνέβη στην Ίμολα. Μετά το θάνατο του Ζιλ οδηγούσε πιο δυνατά από ποτέ, νίκησε στο Ζάντβορτ και αφιέρωσε την πρωτιά στον αδικοχαμένο τιμέιτ του. Η Ferrari είχε δώσει το μονοθέσιο του Ζιλ στον καλύτερο φίλο του, τον Ταμπέ. Ο τελευταίος βοήθησε αργότερα τον Ζακ στα πρώτα αγωνιστικά του βήματα.

Τρεις μήνες μετά το θάνατο του Βιλνέβ ολοκληρώθηκε η καριέρα του Πιρονί. Στις δοκιμές στο Χόκενχαϊμ ο Γάλλος είχε ένα τρομακτικό ατύχημα, δεν κινδύνεψε η ζωή του, αλλά διαλύθηκαν τα πόδια του. Υποβλήθηκε σε 31 διαφορετικές επεμβάσεις τα επόμενα χρόνια, δεν κατάφερε να επιστρέψει. Νικητής στο Χόκενχαϊμ ήταν ο Ταμπέ που δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυα του στο βάθρο. Πίσω στο Μαρανέλο ο Φεράρι ξέσπασε σε κλάματα σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες.

Ο Πιρονί ασχολήθηκε με τα powerboats και σκοτώθηκε σε ατύχημα το 1987. Λίγους μήνες μετά η εγκυμονούσα σύντροφος του έφερε στον κόσμο δύο δίδυμα αγοράκια, τον Ντιντιέ και τον Ζιλ.

Υπέροχο ντοκιμαντέρ της ιταλικής τηλεόρασης με αφηγητή τον Άλεξ Ζανάρντι:

retrosportsgr.wordpress.com
http://www.sport24.gr