ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΛΕΣΙΔΗΣ… ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

Ο Έλληνας τερματοφύλακας Παναγιώτης Κελεσίδης, γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου του 1946, στις Σέρρες. Έχοντας ξεκινήσει από την ομάδα του τόπου του, τον Πανσερραϊκό, το 1966, μεταγράφηκε το 1972 στον Ολυμπιακό, για ν’ αφήσει εποχή με τις εμφανίσεις του και τις επιδόσεις του. Υπήρξε ένας από τους Κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες κι αν δεν είχε σοβαρούς τραυματισμούς, αλλα και να έβλεπε περισσότερο με επαγγελματική προσέγγιση το άθλημα, θα είχε κάνει καριέρα και στο εξωτερικό. Το ριψοκίνδυνο στυλ παιχνιδιού του ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, «βουτώντας» πολλές φορές στα πόδια των επιτιθεμένων, μη υπολογίζοντας την σωματική του ακεραιότητα! Έκλεισε τη καριέρα του το 1982 στη Προοδευτική, έχοντας εν τω μεταξύ αγωνιστεί και σε 13 παιχνίδια της εθνικής Ελλάδος.

Ξεκίνησε την καριέρα του το 1965 στους μικρούς του Ηρακλή Σερρών και το 1967 πήγε στον Πανσερραϊκό, από τον οποίο, το 1972 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, την τελευταία, κυριολεκτικά, ...ώρα των μεταγραφών. Ο Λάκης Πετρόπουλος, προπονητής τότε των «ερυθρολεύκων», τον ήξερε από την Εθνική Ομάδα. Ήταν τρίτος τερματοφύλακας μετά τους Τάκη Οικονομόπουλο και Νίκο Χρηστίδη. Τον πήρε τηλέφωνο να πάει στον Ολυμπιακό, ενώ βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη και ήταν έτοιμος να υπογράψει στον ΠΑΟΚ, που είχε συμφωνήσει με τον Πανσερραϊκό στις 800.000 δρχ! Ήταν η τελευταία μέρα των μεταγραφών. Παρενέβη και ο Κώστας Ασλανίδης ο τότε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού (περίοδος που κυβερνούσε η Χούντα) και ουσιαστικά «διέταξε» να πάει στον Ολυμπιακό με 1.500.000 δρχ!

Το πρώτο του επίσημο παιχνίδι, υπερασπιζόμενος την «κόκκινη» εστία, ήταν στις 14 Σεπτεμβρίου  του 1972, στη νίκη με 2-1 επί της Κάλιαρι στο Καραϊσκάκης, για το Κύπελο UEFA. Το γκολ το δέχτηκε από την σέντρα, γιατί, όπως λέει ο ίδιος, « … ήταν βράδυ και δεν έβλεπα από τους προβολείς». Όμως, στην ρεβάνς στην Ιταλία, στις 27 Σεπτεμβρίου, ήταν ο ήρωας του αγώνα, στη νίκη του Ολυμπιακού με 1-0, ύστερα από γκολ του Νίκου Γιούτσου.

Το πρώτο ματς πρωταθλήματος, το έπαιξε εναντίον των Τρικάλων, στις  17 Σεπτεμβρίου του 1972, στη νίκη με 5-0 στο Καραϊσκάκης. Την ίδια χρονιά, σε αγώνα με την Τότεναμ στο Λονδίνο, πάλι για το Κύπελλο UEFA, απέκρουσε δύο φορές πέναλτι του Άγγλου Μάρτιν Πίτερς (Martin Peters). Η κορυφαία του εμφάνιση, που τον καθιέρωσε σαν τεράστιο γκολκίπερ, ήταν εκείνη της 6ης  Δεκεμβρίου του 1972, σε ντέρμπυ με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, όταν χάρη στις εκπληκτικές του επεμβάσεις  και το υπέροχο γκολ του Ρομαίν Αργυρούδη, έδωσε τη μεγάλη νίκη στους Πειραιώτες. Οι εφημερίδες μάλιστα της εποχής τον αποκάλεσαν «Μπάνκς της Ελλάδος»!

Την περίοδο 1973/74, δημιουργήθηκε το ρεκόρ που δεν έχει «πέσει» μέχρι σήμερα, αυτό της Καλύτερης Άμυνας, αφού δέχτηκε μόνο 13 τέρματα (με 102 γκολ ενεργητικό), ρεκόρ που κινδύνεψε μόνο από την ίδια άμυνα την επόμενη χρονιά, που δέχτηκε 14! Ποτέ δεν δέχτηκε πάνω από ένα γκολ και τις 2 αυτές περιόδους!

Μια από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του πραγματοποίησε κόντρα στην Ντιναμό Κιέβου, την 1η Οκτωβρίου του 1975, στη ρεβάνς του Α' γύρου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Το πρώτο ματς, στη Τούμπα, λόγω τιμωρίας του Καραϊσκάκης, είχε λήξει ισόπαλο 2-2 και ο Ολυμπιακός πήγε για το θαύμα στην Ουκρανία (τότε μέλος της ΕΣΣΔ). Οι «ερυθρόλευκοι» πάλεψαν κόντρα στην κάτοχο του Κυπελλούχων και του Σούπερ Καπ της προηγούμενης χρονιάς μα κυρίως απέναντι στον τεράστιο Ολεγκ Μπλαχίν (Oleg Blonkhine). Ο Κελεσίδης κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό με τις απίθανες επεμβάσεις του μέχρι το 66^ο λεπτό, οπότε και νικήθηκε, ύστερα από ένα λάθος του Λάκη Γκλέζου το οποίο εκμεταλλεύθηκε ο Βλάντιμιρ Ονισένκο (Volodymyr Onyshchenko) για να κάνει το τελικό 1-0.

Με τον Τάκη Συνετόπουλο, τον Χούλιο Λοσάντα και τον Γιάννη Αγγελή

Στους ερυθρόλευκους αγωνίστηκε έως το 1979, έχοντας συνολικά 174 παρουσίες κάτω απ’ τα γκολπόστ, ενώ σημείωσε και ένα γκολ-πέναλτι σε αγώνα κυπέλλου κόντρα στον Π.Α.Ο.Κ. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (1973, 1974 & 1975) και 2 κύπελλα (1973 & 1975). Ουσιαστικά, η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρησή του, ξεκίνησε σ’ ένα ματς Κυπέλλου με τον Πανιώνιο στις 30 Μαΐου του 1979, στη νίκη με 3-2. Στο 78^ο  λεπτό του αγώνα, σε μια ριψοκίνδυνη έξοδο, απ’ αυτές που χαρακτήρισαν ολόκληρη τη καριέρα του, συγκρούσθηκε με τον Βασίλη Μωραιτέλη, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο αριστερό γόνατο. Ρήξη και των δυο χιαστών ήταν η διάγνωση, με τον Ολυμπιακό μάλλον να τον εγκαταλείπει, επειδή συμπλήρωνε 8ετία.

Με τον θρυλικό Άγγλο τερματοφύλακα Γκόρντον Μπανκς

Το τελευταίο του ματς με τον Ολυμπιακό ήταν ύστερα από 8 μήνες, στις 6 Φεβρουαρίου του 1980, με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη για το Κύπελλο Ελλάδος. Το αποτέλεσμα ήταν η ήττα του Ολυμπιακού με 1-2, με τα γκολ του Νίκου Ορφανού, του Βασίλη Βασιλάκου και του Μάικ Γαλάκου και θεωρήθηκε ο αποκλειστικός υπεύθυνος! Τερμάτισε τη σταδιοδρομία του με τα χρώματα της Προοδευτικής, στα τέλη του 1982, έχοντας αγωνιστεί 17 φορές με τους «βυσσινί», για την διετία  1981-1982.

Με τον Τάκη Οικονομόπουλο σε προπόνηση της εθνικής ομάδας

Στην εθνική ομάδα είχε 13 παρουσίες, από το 1973 έως το 1979, με κορυφαίες αυτή με την Δυτική Γερμανία, στην ισοπαλία 1-1 στο Καραϊσκάκη με εκείνο το περίφημο  γκολ του Γιώργου Δεληκάρη και εκείνη στο «Νεπ Στάντιον», στο ιστορικό 0-0 με την Ουγγαρία, όταν με τις σπουδαίες επεμβάσεις του, έδωσε τον πολύτιμο βαθμό που έστειλε την εθνική μας ομάδα στα τελικά του Κυπέλλου Εθνών του 1980 στα γήπεδα της Ιταλίας, για πρώτη φορά στην ιστορία της.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• 1966-1972: Μουσικός Γυμναστικός Σύλλογος Πανσερραϊκός, 25 (0)
• 1972-1980: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 174 (1)
• 1980-1982: Αθλητικός Όμιλος Προοδευτική Νεολαία, 17 (0)

Διεθνής

• 1973-1979: Ελλάδα, 13 (0)

Τίτλοι   

Με τον Ολυμπιακό Πειραιώς

• Πρωτάθλημα Ελλάδας: 3 (1973, 1974, 1975)
• Κύπελλο Ελλάδας: 2 (1973, 1975)

ΠΗΓΗ: koinoniki.gr