Εάν κάποιος κατάρτιζε μία λίστα με τους δέκα καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς που αγωνίστηκαν στη Ρεάλ Μαδρίτης, θα έπρεπε οπωσδήποτε να συμπεριλάβει σε αυτή τον Μανουέλ Σαντσίς!
Αυτός ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής μάρκαρε στενά και αποτελεσματικά τον αντίπαλο, ήταν καλός τόσο στις εναέριες όσο και στις... επί γης «μονομαχίες», ήξερε να «διαβάζει» το παιχνίδι, να κατευθύνει τους συμπαίκτες του και να επεμβαίνει εγκαίρως κι επίσης διέθετε στόφα ηγέτη και μεγάλη «ακτινοβολία»!
Ένα επιπλέον στοιχείο, δε, που τον κάνει έναν αληθινό «μύθο» για τη «Βασίλισσα» είναι το ότι φόρεσε μόνο τη δική της φανέλα από την αρχή (1983) έως το τέλος (2001) της λαμπρής καριέρας του, προερχόμενος από τα «σπλάχνα» της, ενώ διετέλεσε μάλιστα και αρχηγός της για 13 συναπτές σεζόν! Ακόμη, συμπλήρωσε 711 συμμετοχές (σ.σ. τρίτος στη σχετική λίστα, πίσω από τους Ραούλ και Ίκερ Κασίγιας) και χάρηκε μαζί της ούτε λίγο ούτε πολύ, εικοσιένα τρόπαια: οκτώ πρωταθλήματα (1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1995, 1997, 2001), δύο Κύπελλα (1989, 1993), πέντε Σούπερ Καπ (1988, 1989, 1990, 1993, 1997) και ένα Λιγκ Καπ Ισπανίας (1985), καθώς και δύο Κύπελλα ΟΥΕΦΑ (1985, 1986), δύο Τσάμπιονς Λιγκ (1998, 2000) και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (1998)! Μόνο το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του... ξέφυγαν!
Συν τοις άλλοις, η θαυμάσια παρουσία του με τα χρώματα των «μερένγκες» έφερε και τη μονιμοποίησή του στο βασικό σχήμα της Εθνικής Ισπανίας, με την οποία συμπλήρωσε 48 συμμετοχές (1986-92, με ένα γκολ) και συμμετείχε σε ένα Euro (1988) και σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (1990).
Στις μέρες μας, ο Μανουέλ Σαντσίς παραμένει κοντά στον χώρο του ποδοσφαίρου, ως σχολιαστής αγώνων ή των τεκταινομένων στον χώρο, για λογαριασμό διαφόρων Μέσων της χώρας του.
Τέλος, εάν υπάρχει κάτι ακόμη που πρέπει να γνωρίζετε για τον Μανουέλ Σαντσίς Οντιγιουέλο (όπως είναι το πλήρες όνομά του) είναι ότι του ταιριάζει «γάντι» η παροιμία «το μήλο έπεσε κάτω απ’ τη μηλιά»! Βλέπετε, ο πατέρας του, Μανουέλ Σαντσίς Μαρτίνεθ, υπήρξε ένας σπουδαίος αμυντικός και έπαιξε με πολύ μεγάλη επιτυχία για επτά χρόνια στη... Ρεάλ (1964-71), βοηθώντας τη να κατακτήσει μεταξύ άλλων και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (σ.σ. το 1966), κατόρθωμα που, όπως είδαμε, επανέλαβε, πολλά χρόνια μετά, ο θρυλικός γιος του!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου