Η Celtic του '67 και το πρώτο treble στην Ευρώπη

Όταν μιλάμε για treble τα τελευταία χρόνια μας έρχεται στο μυαλό αυτόματα η Manchester United του 1999.
Ήταν μια πολύ καλή ομάδα που έφτασε με μεγάλη δόση τύχης (και αρκετές στιγμές εξωπραγματικού ποδοσφαίρου) στην κατάκτηση των τριών μεγάλων τίτλων. Φυσικά το ίδιο έκαναν και η Barcelona το 2009 ,όταν σάρωσε τα πάντα, και η Bayern Μονάχου πέρυσι. Στο treble έχει φτάσει επίσης η Liverpool το 1984 , ο μεγάλος "Αίαντας" του Amsterdam το 1972, η Ολλανδική PSV Einhoven το 1988 και η Inter του Mourinho το 2010. Ποια ήταν όμως η πρώτη ομάδα που κατάφερε αυτή τη μυθική διάκριση;

Για να βρούμε τον κάτοχο του ρεκόρ θα ανατρέξουμε 46 ολόκληρα χρόνια πίσω. Θα πάμε στη Μεγάλη Βρετανία και συγκεκριμένα στη βροχερή Γλασκόβη και θα μιλήσουμε για την τεράστια Celtic του Jock Stein. Μια Celtic που κέρδισε πρωτάθλημα, κύπελλο και κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καραδήμας

O Σκοτσέζος προπονητής ανέλαβε τις τύχες των Κελτών το 1965 και έμεινε μέχρι το 1978 κατακτώντας ,κυριολεκτικά, τα πάντα. Το 1967 ο Stein θα γίνονταν ο πρώτος Βρετανός που κατακτούσε  ως προπονητής το κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης και η Celtic η πρώτη Βρετανική ομάδα που έφτανε στην κατάκτηση του τροπαίου. Φυσικά η τεράστια ομάδα της Σκωτίας δεν είχε μείνει μόνο εκεί και είχε κατακτήσει επίσης ,εκτός των τριών μεγάλων τίτλων, το Κύπελλο Γλασκόβης και το League Cup, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ.

O Stein με τα τρία μεγάλα τρόπαια του 1967

Ο Stein είχε δημιουργήσει κάτι το μοναδικό. Όλοι οι παίκτες της Celtic ήταν από τη Σκωτία και μάλιστα ήταν γεννημένοι σε ακτίνα 30 μιλίων από το γήπεδο των Hoops. Επίσης η επιθετική φιλοσοφία που είχε μεταδώσει στους παίκτες του έβγαινε στο 100% στο γήπεδο. Εκείνη η Celtic θεωρείται ως μία από τις θεαματικότερες ομάδες των 60's και των 70's και όχι άδικα. Ας δούμε τι είχαν κάνει οι Κέλτες σε κάθε διοργάνωση ξεχωριστά.

Πρωτάθλημα Σκωτίας

H ομάδα του 1967

Η Celtic κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα στα 70α της γενέθλια. Αυτό ήταν το 22ο πρωτάθλημα στην ιστορία της ομάδας. Για να καταλάβουμε την επιθετική φιλοσοφία που είχε εκείνη η ομάδα αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα γκολ που είχε σκοράρει. 111 τέρματα σε 34 παιχνίδια σημαίνει 3,3 τέρματα ανά παιχνίδι. Καθόλου μα καθόλου άσχημα δεν νομίζετε; Τα τέρματα που είχε δεχθεί ο Ronnie Simpson έφταναν μετά βίας τα 33. Πρώτος σκόρερ της ομάδας είχε αναδειχθεί ο επιθετικός Stevie Chalmers. Ο έμπειρος παίκτης είχε σκοράρει στο πρωτάθλημα 21 τέρματα. Η Celtic τερμάτισε στην πρώτη θέση με 58 βαθμούς έχοντας 26 νίκες , 6 ισοπαλίες και 2 ήττες σε 34 παιχνίδια. Για να σας βοηθήσω αν δεν σας βγαίνουν τα μαθηματικά οι βαθμοί της νίκης ήταν εκείνα τα χρόνια δύο και όχι τρεις όπως είναι στις μέρες μας. Στην 2η θέση είχε τερματίσει η Rangers με 55 βαθμούς.

Κύπελλο Σκωτίας

Η αφίσα του τελικού 

Στο Κύπελλο της χώρας τα πράγματα απλουστεύτηκαν απ'τον 'α κιόλας γύρο καθώς η μισητή Rangers γνώρισε τον αποκλεισμό. Οι Gers είχαν ηττηθεί από τους Berwick Rangers στο Shielfield Park με 1-0. H Celtic έφτασε στον τελικό εύκολα (έχοντας και ένα φανταστικό 7-0 επί της Elgin City) όπου και αντιμετώπισε την Aberdeen του Eddie Turnbull. Το τελικό 2-0 με δύο τέρματα του επιθετικού William Wallace σφράγισε το 19ο κύπελλο για την Celtic. Ο τελικός είχε διεξαχθεί στις 29 Απριλίου στο Hampden Park της Γλασκόβης μπροστά σε 126.000 θεατές.

Ο Billy McNeill με το τρόπαιο 

Κύπελλο Πρωταθλητριών

Το σημερινό Champions League. Φυσικά και δεν είχε τη λάμψη και τη μορφή που έχει στις μέρες μας αλλά θεωρούνταν ,από τότε, ένα πολύ σημαντικό τρόπαιο. Οι μέρες των 50's και των 60's όπου πολλές Βρετανικές ομάδες δεν έπαιρναν μέρος επειδή οι ημερομηνίες έπεφταν πάνω σε αυτές του Κυπέλλου ανήκαν στο παρελθόν. Ευτυχώς. Η Celtic απέκλεισε στον 'α γύρο τη Ζυρίχη απ'την Ελβετία με 5-0 στο σύνολο και συνέχισε με 6-2 στο σύνολο με την Γαλλική Ναντ. Η άλλη Βρετανική ομάδα η Liverpool είχε γνωρίσει τον αποκλεισμό στον ίδιο γύρο από τον Ajax του Cruyff. Οι Κέλτες βρέθηκαν έτσι στην τελική "οχτάδα" με την Vojvodina από την Ενωμένη Γιουγκοσλαβία, την Dukla Πράγας από την Τσεχοσλοβακία, την Inter από την Ιταλία, τη Real Μαδρίτης από την Ισπανία, την CSKA Σόφιας από τη Βουλγαρία και τη Linfield από τη Βόρεια Ιρλανδία. Αντίπαλος για τη Celtic η Vojvodina του Vujadin Boskov. Μια ομάδα που έσφυζε από ταλέντο και τεχνικές ικανότητες. To 1-0 της Γιουγκοσλαβίας έκανε σίγουρα δύσκολο το έργο της Celtic για τη ρεβάνς. Οι Σέρβοι με ένα τέρμα στη Σκωτία θα είχαν πολλές ελπίδες για να βρεθούν στα ημιτελικά. Στη ρεβάνς οι Hoops άνοιξαν το σκορ στο 58' με την προβολή του Chalmers σε κενή εστία ,μετά την άστοχη έξοδο του Pantelic, και πήραν τη νίκη - πρόκριση στις καθυστερήσεις με την κεφαλιά του αμυντικού και αρχηγού τους Billy McNeill. 

Αυτόγραφο της εποχής, του Wallace

Στο πρώτο παιχνίδι της "τετράδας" η Celtic αντιμετώπισε την Dukla Πράγας και επικράτησε με 3-1 στο Celtic Park. Το σκορ είχε ανοίξει ο Jimmy Johnstone στο 27' και ο William Wallace με δύο τέρματα (59' και 65') έδωσε ένα σημαντικό προβάδισμα για πρόκριση στην ομάδα του. Στη ρεβάνς της Πράγας το 0-0 έδωσε το εισιτήριο για τον τελικό στους Βρετανούς γεμίζοντας με χαρά τη μισή Γλάσκώβη. Αντίπαλος στον τελικό της Λισσαβόνας η Inter του Giacinto Facchetti , του Sandro Mazzola και φυσικά του Helenio Herrera.Του σπουδαίου Αργεντινού προπονητή που είχε καταφέρει να εξελίξει τις τακτικές του "κατενάτσιο". προσαρμόζοντας το στις Ιταλικές μεθόδους , κάνοντας την Inter ανίκητη εκείνα τα χρόνια.

Στις 25 Μαΐου στο γήπεδο Nacional της Λισσαβόνας βρέθηκαν αντιμέτωπες δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες. Από τη μία η Celtic του Stein, μια ομάδα άκρως επιθετική και απ'την άλλη η Inter του Herrera. Η ομάδα που έπαιξε το κατενάτσιο ίσως στην καλύτερη του εκδοχή. Ο συνδυασμός "λυσασμένης άμυνα" και "παιχνίδι αντεπιθέσεων" απλά στα καλύτερα του. Οι Ιταλοί προηγήθηκαν με το πέναλτι του Mazzola στο 7' αλλά δεν μπόρεσαν να επιβληθούν των Σκοτσέζων στη συνέχεια και γνώρισαν μια δίκαιη ήττα με 2-1. Η Celtic ήταν καλύτερη σε ολόκληρο το παιχνίδι, σφυροκοπούσε συνεχώς τον Sarti, είδε να της ακυρώνεται γκολ (λανθασμένα) στο 1-0 αλλά συνέχισε την προσπάθεια. Τελικά με δύο υπέροχα τέρματα του Tommy Gemmell στο 63' και του "killer" Stevie Chalmers στο 84' κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο και απένειμε"ποδοσφαιρική δικαιοσύνη". Ο χαρακτηρισμός "Λιοντάρια της Λισσαβόνας" την επομένη από τις εφημερίδες μόνο τυχαίος δεν ήταν. Ειλικρινά τέτοια δύναμη αγωνιστική και ψυχική για 90 λεπτά, όπως έχουν γράψει πολλοί ποδοσφαιρικοί αναλυτές, σε τελικό είναι πολύ δύσκολο να ξαναδούμε.

                                             Βίντεο του τελικού της Λισσαβόνας

Η μεγάλη ομάδα της Celtic επέστρεψε σε τελικό Πρωταθλητριών το 1970 στο San Siro του Μιλάνου. Εκεί η Σκοτσέζικη  ομάδα γνώρισε την ήττα από τη Feyenoord του σπουδαίου Ernst Happel με 2-1 στην παράταση. Το 1967 και τη χρονιά του treble η Celtic κέρδισε επίσης το League Cup (1-0 τη Rangers με το γκολ του Bobby Lennox) και το Κύπελλο Γλάσκώβης ( 4-0 την Partick Thirstle). Τα μοναδικά επιτεύγματα και τα ρεκόρ από εκείνη τη σαιζόν κρατούν μέχρι σήμερα και ,λογικά, ίσως να μην "σπάσουν" και ποτέ. Εκείνη η Celtic συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου και φυσικά μνημονεύεται ακόμη και σήμερα στη Βρετανία. Η ομάδα υπολογίζεται πως μετρά περίπου στους 10.000.000 φίλους σε ολόκληρο τον πλανήτη.

homefootball.blogspot.gr