«El Tigre» Αντόνιο Ουμπάλδο Ρατίν

Ο Αργεντίνος μέσος Αντόνιο Ρατίν (Antonio Ubaldo Rattín), γεννήθηκε στις 16 Μαΐου του 1937, στο Τίγκρε, μια πόλη στη βόρεια ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες. Παραμένει ως ένα από τα μεγαλύτερα είδωλα και ένας από τους εμβληματικότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς, του μοναδικού συλλόγου όπου έπαιξε για 15 χρόνια, κερδίζοντας 5 τίτλους. Έπαιξε επίσης για την εθνική ομάδα της Αργεντινής , κερδίζοντας το Taça das Nações (Κύπελλο Εθνών) το 1964. Ένας ποδοσφαιριστής με εκπληκτικές δυνατότητες, θαυμάσια μεταβίβαση, οξυδέρκεια στο παιχνίδι του, αλλά και αρκετά οξύθυμος, αφού έστηνε καυγά για το παραμικρό! Η αποβολή του στο Μουντιάλ του 1966, στον αγώνα με την Αγγλία έγινε η αιτία να μπουν σε δοκιμασία οι σχέσεις των δύο χωρών για πάρα πολλά χρόνια και ήταν η αιτία για την εισαγωγή των καρτών στο ποδόσφαιρο! Είχε το παρατσούκλι «El Tigre» (Ο Τίγρης) λόγω της αδιαμφισβήτητης ηγετικής του παρουσίας, αλλά και του τόπου καταγωγής του!

Οπαδός της Μπόκα από την παιδική του ηλικία, μπήκε στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο,  στις  9 Σεπτεμβρίου του 1956, εναντίον της αιωνίας αντιπάλου, της Ρίβερ Πλέιτ, αντικαθιστώντας τον Ελισέο Μουρίνιο (Eliseo Mouriño) και κάνοντας μια εξαιρετική εμφάνιση, σ’ έναν αγώνα που η Μπόκα κέρδισε με 2-1!  Ήταν ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα και το ντεμπούτο του, το έκανε με επίδεσμο στο χέρι μετά από πτώση από μια σκάλα!  Σιγά-σιγά έγινε ο μόνιμος κάτοχος της φανέλας με το № 5 της ομάδας, κερδίζοντας τις καρδιές των οπαδών με το σίγουρο και σταθερό παίξιμό του.

Στα 14 χρόνια που διήρκεσε η επαγγελματική του καριέρα, μέχρι το 1970, ο Αντόνιο Ρατίν αγωνίστηκε αποκλειστικά για τη Μπόκα Τζούνιορς, ενισχύοντάς τη σε 357 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώνοντας 28 γκολ και κατακτώντας 4  πρωταθλήματα Αργεντινής, το 1962, 1964, 1965 και το “Νασιονάλ” του 1969, καθώς επίσης και την πρώτη ιστορικά διοργάνωση του Κυπέλλου Αργεντινής, το 1969 (έγινε τότε για 2 χρονιές, αδρανοποιήθηκε και ανασυστάθηκε το 2011!)

Με τον Σίλβιο Μαρτζολίνι, έναν από τους Καλύτερους
αμυντικούς στην ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς

Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, αγωνίστηκε σε 32 επίσημα παιχνίδια (και σε 7 ανεπίσημα), σημειώνοντας ένα γκολ (συν άλλα 6 στους ανεπίσημους αγώνες). Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 και ήταν ο αρχηγός της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, στην Αγγλία!  Διαδέχτηκε τον Νέστορ Ρόσι (Néstor Raúl "Pipo" Rossi) στη θέση του ηγέτη της «αλμπιτσελέστε»! Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, κατέκτησε το Taça das Nações (Κύπελλο Εθνών) του 1964, μια διοργάνωση που έγινε στη Βραζιλία και συμμετείχαν ακόμη η οικοδέσποινα, η Αγγλία και η Πορτογαλία.

Με τον Νέστορ "Πίπο" Ρόσι

Έχει καταγραφεί στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία, για την περίφημη αποβολή του, στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966, εναντίον της Αγγλίας! Αποβλήθηκε από τον Γερμανό διαιτητή Ρούντολφ Κραϊτλάιν (Rudolf Kreitlein) για «λεκτική βία», παρά το γεγονός ότι ο διαιτητής δεν μιλούσε καθόλου, ούτε γνώριζε ισπανικά! Μιας και τότε δεν υπήρχαν κάρτες στο ποδόσφαιρο, οι αποβολές, ειδικά σε διεθνείς αγώνες, γίνονταν με χειρονομίες! Ήταν τόσο έξω φρενών με την απόφαση, θεωρώντας ότι ο διαιτητής μεροληπτούσε υπέρ της Αγγλίας, ώστε αρχικά αρνήθηκε να φύγει από τον αγωνιστικό χώρο! Ως ένα τρόπο για να δείξει την αποστροφή του, στρογγυλοκάθισε στο κόκκινο χαλί που ήταν αποκλειστικά για να περπατήσει επάνω του η, νεαρή τότε, βασίλισσα Ελισάβετ, η οποία ήταν παρούσα και παρακολουθούσε σοκαρισμένη!

Τελικά έπρεπε να συνοδευτεί από δύο αστυνομικούς, ώστε να αποχωρήσει και ως τελικό σημάδι της αηδίας που ένοιωθε, τσαλάκωσε μια βρετανική σημαία πριν τον συνοδεύσουν έξω! Το περιστατικό αυτό, αλλά  και η περίφημη αντίδραση του Σερ Αλφ Ράμσεϊ (Sir Alf Ramsey), στο τέλος του αγώνα, που τελικά η Αγγλία κέρδισε με 1-0, μη επιτρέποντας στους παίκτες του να ανταλλάξουν χειραψίες με τους Αργεντίνους, χαρακτηρίζοντάς τους παράλληλα και «…Ζώα» (!!!), ξεκίνησε τη μακροχρόνια αντιπαλότητα μεταξύ των δύο εθνικών ομάδων! Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, έγινε η αιτία για την θεσμοθέτηση της κίτρινης και κόκκινης κάρτας στην πρακτική του ποδοσφαίρου, μια λύση που επινοήθηκε από τον αρχιδιαιτητή της FIFA, τον Άγγλο Κεν Άστον (Ken Ashton –άρχοντα της περίφημης «Μάχης του Σαντιάγκο», μεταξύ Ιταλίας-Χιλής το 1962), μετά την σπίθα που πυροδότησε το περιστατικό του Ρατίν και ιδέα που πήρε από τα …φανάρια της τροχαίας!

Όταν αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως προπονητής των τμημάτων υποδομής της Μπόκα Τζούνιορς και διετέλεσε πρώτος προπονητής της Χιμνάσια Λα Πλάτα το 1977 και το 1979, αλλά και της Μπόκα Τζούνιορς το 1980. Το 1978, εργάστηκε για λίγο ως σκάουτερ της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ως μέρος των προσπαθειών του συλλόγου να εκμεταλλευτεί την αναδυόμενη αγορά της Νότιας Αμερικής. Ήταν αυτός που υπέδειξε τον Αλεσάντρο Σαμπέγια (Alejandro Sabella) στον σύλλογο, με την συνεργασία να λήγει λίγο αργότερα. Το 2001, εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων με το συντηρητικό «Κόμμα  Ομοσπονδιακής Ενότητας», με επικεφαλής τον κατηγορούμενο για βασανιστή Λουίς Πάτι (Luis Patti). Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που μπήκε στο Κογκρέσο και ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Αθλητισμού. Παραιτήθηκε το 2005.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         Club Atlético Boca Juniors

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1956–1970: Club Atlético Boca Juniors, 357 (28)

Διεθνής

• ·         1959–1969: Αργεντινή, 34 (1)

Τίτλοι

Συλλογικοί

 Με τη Boca Juniors

• ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 4 (1962, 1964, 1965, 1969 Nacional)
• ·         Κύπελλο Αργεντινής: 1969

 Διεθνείς

Με την Αργεντινή

• ·         Κύπελλο Εθνών Νοτίου Αμερικής (Taça das Nações): 1964

ΠΗΓΗ: sport24.gr