To μυθικό 8-2 του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού

Την 1η Ιουνίου 1930, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά σε επίπεδο πρωταθλήματος και το αποτέλεσμα προκάλεσε αίσθηση.
Ειναι εκπληκτικό όσο και αληθές, ότι διαβάζοντας τις εφημερίδες του μακρινού 1930 διαπιστώνει κανείς ότι το κλίμα αντιπαλότητας μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ήταν ήδη υπακτό. Κι όμως, αμφότεροι οι σύλλογοι μετρούσαν λίγα χρόνια ύπαρξης, ενώ ο αγώνας που έδωσαν την 1η Ιουνίου εκείνου του έτους ήταν ο πρώτος τους σε επίπεδο Πανελληνίου Πρωταθλήματος! Εκείνη τη θερμή πρώτη ημέρα του καλοκαιριού του '30 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Για τους περισσότερους ήταν ένας ακόμα αγώνας μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, με τον τελευταίο να είναι το φαβορί. Οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της Αθήνας και του Πειραιά απείχαν από την πρώτη διοργάνωση του 1927-28 λόγω κόντρας με την ΕΠΟ (όπως και η ΑΕΚ, η οποία συγκρότησε λίγο αργότερα μαζί τους το ΠΟΚ) και τη χρονιά που ακολούθησε, τα οικονομικά προβλήματα της ομοσπονδίας δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή της τελικής φάσης, όπου είχαν προκριθεί αμφότεροι. Όμως, ήδη από τα τουρνουά που διοργάνωνε τακτικά το ΠΟΚ ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είχαν κερδίσει τη συμπάθεια των περισσότερων φιλάθλων στις πόλεις τους και κάθε μεταξύ τους αγώνας αποτελούσε σημαντικό γεγονός για τους φιλάθλους της εποχής. Λίγοι, πάντως, είχαν συνειδητοποιήσει την ιστορική σημασία του αγώνα που διεξήχθη εκείνη τη θερμή πρώτη ημέρα του καλοκαιριού του '30 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Για τους περισσότερους ήταν ένας ακόμα αγώνας μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, με τον τελευταίο να είναι το φαβορί. Θεωρείτο πιο δυνατός ως σύνολο, κυρίως χάρη στην εντυπωσιακή τετράδα των αδελφών Ανδριανούπουλων, του Γιώργου, του Ντίνου, του Βασίλη και του Λεωνίδα (ο Γιάννης είχε σταματήσει νωρίς). Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αμελητέα ποσότητα, διέθετε μάλιστα στις τάξεις του και το νέο μεγάλο «αστέρι» του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Αγγελο Μεσσάρη. Αλλά πιθανή νίκη του θα συνιστούσε έκπληξη. Αξίζει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι μία εβδομάδα πριν από το ιστορικό ντέρμπι η Εθνική Ελλάδας είχε δώσει αγώνα με τη Ρουμανία στο Βουκουρέστι για το Βαλκανικό Κύπελλο, χωρίς να έχει στη σύνθεσή της κανέναν παίκτη του Παναθηναϊκού. Αυτό, βέβαια, εξηγείται έως ένα βαθμό από το γεγονός ότι εκλέκτορας της Εθνικής ήταν ο προπονητής... του Ολυμπιακού, ο Τσεχοσλοβάκος Γιαν Κοπσίβα! Ο οποίος εμπιστεύθηκε την τετράδα των Ανδριανοπουλαίων, τον κορυφαίο αμυντικό του, Φίλιππο Κουράντη, τέσσερις παίκτες του Άρη, δύο της ΑΕΚ και έναν του Εθνικού και κανέναν από το «τριφύλλι». Ούτε καν τον Μεσσάρη, ο οποίος ήταν αναμφίβολα σπουδαίος. Οι επιλογές του δεν του βγήκε σε καλό, μια και η Εθνική μας συνετρίβη με 8-1, σε έναν αγώνα που διεξήχθη κάτω από καταρρακτώδη βροχή! Μία εβδομάδα πριν από το ιστορικό ντέρμπι η Εθνική Ελλάδας είχε δώσει αγώνα με τη Ρουμανία στο Βουκουρέστι για το Βαλκανικό Κύπελλο, χωρίς να έχει στη σύνθεσή της κανέναν παίκτη του Παναθηναϊκού. Η κούραση ήταν μεγάλη για τους διεθνείς, οι οποίοι ακολουθούσαν τότε πρωτόγονες μεθόδους προπόνησης και δεν ήταν μαθημένοι να παίζουν κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. Έτσι, στο μεγάλο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ειδικά οι Ανδριανοπουλαίοι και ο Κουράντης, ήταν εκείνοι που, σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, υστέρησαν περισσότερο απ' όλους. Οι «πράσινοι» ήταν πιο «φρέσκοι» και έχοντας κίνητρο να αποδείξουν ότι αδικήθηκαν με τον αποκλεισμό τους από την Εθνική, δεν σταμάτησαν ούτε όταν προηγήθηκαν 4-0 στο πρώτο ημίχρονο, με τους Διομήδη Συμεωνίδη και Άγγελο Μεσσάρη να πετυχαίνουν από δύο γκολ. Υπήρχε κόσμος που πίστευε ότι οι Ανδριανοπουλαίοι θα... ξυπνούσαν και με τις μυθικές ικανότητές τους θα κατάφερναν να γυρίσουν το ματς, παρά την έκταση που είχε πάρει το σκορ. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν συνέβη. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε και πέμπτο γκολ με τον Μίμη Πιερράκο και όταν ο Γιώργος Ανδριανόπουλος αντέδρασε, σκοράροντας δις μέσα σε λίγα λεπτά για να μειώσει σε 5-2, ήταν πια αργά. Μάλιστα, ο Παναθηναϊκός δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη και με άλλα τρία γκολ (το ένα αυτογκόλ του Κουράντη, ο οποίος μπερδεύτηκε με τον τερματοφύλακα Αχιλλέα Γραμματικόπουλο) έφτασε στο εντυπωσιακό 8-2. Σκορ το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ρεκόρ στις επίσημες μεταξύ τους αναμετρήσεις! Η ανάλυση του αγώνα από το «Ελεύθερον Βήμα» της επομένης, περιγράφει εύγλωττα τη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού, οι οποίοι πήγαν από τον Πειραιά στην Αλεξάνδρας με τα πόδια (!) κουβαλούσαν στην κεφαλή της πομπής τους ένα... φέρετρο, για να πικάρουν τους αντιπάλους τους. Τόσο σίγουροι ήταν για τη νίκη της ομάδας τους, μόνο που η εξέλιξη του αγώνα κατέστησε το αστείο τους απόλυτα ανεπιτυχές. «Η λέξις “αθορύβως” έχει χάση πλέον την σημασίαν της, διότι για κάθε καλό πράγμα που γίνεται, έστω και με τον μεγαλείτερον θόρυβον, μας αρέσει να λέγωμεν “αθορύβως”. Εις την περίπτωσιν του Παναθηναϊκού, η λέξις “αθορύβως” σημαίνει “αθορύβως”. Κατά τας τελευταίας τρεις εβδομάδας ούτε ηκούετο τίποτε διά την ομάδα του, η οποία, ως φαίνεται, επροπονήθη με μεθοδικότητα και πείσμα για να να νικήσει τον εκ παραδόσεως αντίπαλον του Πειραιώς. Και ενίκησε επαξίως. Ούτε τύχη ούτε διαιτητής ούτε τίποτε άλλο δεν εβοήθησε τον νικητήν παρά η προπόνησίς του, οι θαυμάσιοι συνδυασμοί των κυνηγών, η ανεξάντλητος αντοχή των μέσων, η σταθερότης των οπισθοφυλάκων και η ψυχραιμία του τερματοφύλακος. Εις όλας του τας γραμμάς, ο Παναθηναϊκός παρουσιάσθη ανώτερος και εις ενεργητικότητα ακατάβλητος. Οταν η σφαίρα ευρίσκετο εις απόστασιν πέντε βημάτων από έναν ολυμπιακόν και οκτώ βημάτων από τον πλησιέστερον παναθηναϊκόν, ο παναθηναϊκός έφθανε πρώτος και έφευγε μαζί της. Ο Μεσσάρης αμφισβητούσε κεφαλιές από τον Κουράντη και ο Μπαλτάσης Ι (σ.σ. ο Κώστας) τις έπαιρνε από τον Γιώργο (σ.σ. Ανδριανόπουλο). Έπαιξε πράγματι ένα από τα ωραιότερά του παιχνίδια, που σε σύστημα έφθανε ανώτερον ποδοσφαιρικόν επίπεδον. Έπαιξε βέβαια καλά, σε στιγμήν που ο Ολυμπιακός παρουσιάσθη ως ομάς χωρίς δύναμι, χωρίς ζωή, χωρίς κέφι, αλλά είμεθα βέβαιοι πως με την φόρα που είχε παρουσιασθή ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε καλά εναντίον οιασδήποτε ομάδος. Ο Πιερράκος εντριπλάρησε δύο φορές τον Κουράντην και επέτυχε τέρμα. Αυτό χαρακτηρίζει καλά τον αγώνα». ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 1930 Το παιχνίδι του δεύτερου γύρου δεν έγινε στο Ποδηλατοδρόμια, αφού η χωροφυλακή τότε δεν αναλάμβανε την ευθύνη μετά τα επεισόδια του πρώτου αγώνα και έτσι... η αναμέτρηση έγινε στο γήπεδο του Άρη στην Θεσσαλινίκη.  Αφήσαμε στη μέση, όμως, την αναφορά μας στους φιλάθλος. Και έχει σημασία να συνεχίσουμε, μια και στο τέλος του αγώνα σημειώθηκαν τα πρώτα καταγεγραμμένα επεισόδια στην ιστορία του εθνικού μας πρωταθλήματος. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού, οι οποίοι πήγαν από τον Πειραιά στην Αλεξάνδρας με τα πόδια (!) κουβαλούσαν στην κεφαλή της πομπής τους ένα... φέρετρο, για να πικάρουν τους αντιπάλους τους. Τόσο σίγουροι ήταν για τη νίκη της ομάδας τους, μόνο που η εξέλιξη του αγώνα κατέστησε το αστείο τους απόλυτα ανεπιτυχές. Έτσι, το φέρετρο καταστράφηκε με το σφύριγμα της λήξης και τα κομμάτια του χρησίμευσαν ως... όπλα για επίθεση στους οπαδούς του αντιπάλου! Μη φαντάζεστε, βέβαια, ότι σημειώθηκαν τίποτα τρελά επεισόδια με σοβαρά τραυματίες. Και πάλι, όμως, το γεγονός ήταν πρωτοφανές και θορύβησε την ηγεσία της ΕΠΟ, η οποία φοβόταν επανάληψή των εκτρόπων στον αγώνα του δευτέρου γύρου, δεκαπέντε ημέρες αργότερα στο Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου. Αρχικά εξετάστηκε η λύση της διεξαγωγής τη αναμέτρησης χωρίς θεατές, η οποία όμως απορρίφθηκε από τις δύο ομάδες. Έτσι, η επιλέχθηκε η μεταφορά της έδρας... στη Θεσσαλονίκη και το γήπεδο του Άρη. Σύμφωνα με τον θρύλο, το ατμόπλοιο «Αθήναι» που είχε ναυλώσει ο Παναθηναϊκός για να μεταφέρει τους φιλάθλους του στη Θεσσαλονίκη, σφύριξε οκτώ φορές στο «Αρκαδία» των φίλων του Ολυμπιακού, κατά την αναχώρηση από τον Πειραιά. Σύμφωνα με τον θρύλο, το ατμόπλοιο «Αθήναι» που είχε ναυλώσει ο Παναθηναϊκός για να μεταφέρει τους φιλάθλους του στη Θεσσαλονίκη, σφύριξε οκτώ φορές στο «Αρκαδία» των φίλων του Ολυμπιακού, κατά την αναχώρηση από τον Πειραιά. Για να τους πικάρει για το 8-2! Ωστόσο, το κλίμα μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων ήταν ιδιαίτερα φιλικό στη ρεβάνς, όπως συμπεραίνεται από την κοινή φωτογραφία που έβγαλαν αγκαλιασμένοι πριν την έναρξη. Αλλά ούτε και στις εξέδρες σημειώθηκε το παραμικρό -ίσως επειδή Αθηναίοι και Πειραιώτες εκδρομείς δεν ήθελαν να δώσουν δικαιώματα στους Θεσσαλονικείς. Ύστερα από ένα καλό παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός νίκησε και πάλι, αυτήν τη φορά με 2-1, εξασφαλίζοντας έτσι το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Έξι χρόνια αργότερα, για το πρωτάθλημα του 1936, ο εντυπωσιακά ανανεωμένος Ολυμπιακός (μόνο ο Γραμματικόπουλος είχε απομείνει από την ομάδα του 1930) πήρε μία άτυπη ρεβάνς, όταν επικράτησε με 6-1 του «τριφυλλιού» στο Φάληρο και κατέκτησε τον τίτλο.

Διαβάστε Περισσότερα: http://www.oldfootball.gr